ERKEK GÜZELİ

50. Bölüm; Borcum Olsun...

"Kalk bakalım uykucu!"

Duyduğu büyülü sesle gözlerini açtı. Elif perdeleri açıyordu. Sessizce izledi. Gece gitmişti Elif. Ne ara sabah olmuştu da ne ara geri gelmişti?

Elif perdeleri açıp güneş ışığını içeri davet ettikten sonra yatağın yanına geldi. Gülen gözlerle bakıyordu.

"Günaydın uykucu "

"Günaydın güzellik!"

"Bugün daha iyi görünüyorsun. "

Yağız sesini kısarak karşılık verdi.

"Hayır, hayır! Hiç iyi değilim. Ateşim var hâlâ."

"Ciddi misin?" diye sordu Elif. Endişesi yüzüne yansımıştı.
Yağız alnını göstererek "Baksana!" dedi.

Elif iyice yaklaşıp yatağın kenarına oturdu. Elini uzattı tam Yağız'ın alnına dokunuyordu ki Yağız bir anda kolundan yakalayıp kendine çekti.  Elif  "Dur, ne yapıyorsun?" demeye kalmadan kendini yatakta Yağız'ın kollarının arasında buldu.

"İşte yakaladım seni! Ne zamana kadar kaçacaksın benden?"

Elif gülümseyerek elini uzattı. Yağız'ın alnına dokundu.

"Hani ateşin vardı senin?"

"Vaarr!" dedi Yağız. İmalı bir sesle. Sonra eğilip Elif'in alnından öptü. Ardından yanaklarına, burnuna ve çenesine kondurdu öpücükleri. Tam dudağından öpmek için hamle yapmıştı ki telefon çaldı.
Elif "benim telefonum" diyerek Yağız'dan uzaklaştı ve kalktı. Yağız sinirle gözlerini kapattı ve kendini yatağa bıraktı.

Elif ısrarla çalan telefona cevap verdi.

"Efendim Bensu?"
....

"Anneciğim kahvaltınızı hazırladım. Siz Batu ile karnınızı doyurun. "
....

Elif odadan çıktı ve ancak sesi Yağız'a kadar geliyordu.

"Yavrum adam hasta. Durumuna bakmak için geldim. Tamam kahvaltısını hazırlayıp geleceğim. "
....

"Bensu hasta diyorum sana,duymuyor musun?"

Elif'in son çıkışı şiddetli olmuştu. Sonrasında da telefonu kapatmıştı. Yağız bu durumun Elif'i fazlasıyla yıpratacağının farkındaydı. Ancak nasıl çözüm bulacağını bilmiyordu. Hep birlikte büyük bir evde yaşamayı teklif etmişti ama Elif kabul etmemişti. Çocukları ile olan hayatına hiç kimseyi dahil etmek istememiş, onların düzeninin değişmesine karşı çıkmıştı.

Yağız hızla yataktan kalktı. Odadan çıktığında Elif koltukta oturuyordu. Yağız'ı görünce dudaklarını sıktı. Düşünceliydi. Yağız yavaşça yaklaştı ve yanına oturdu.

"Ne yapacağız? İstersen Bensu ile ben konuşabilirim. "

Elif kararlı bir şekilde başını salladı.

"Senin konuşmana gerek yok. Ben ne yapacağımı gayet iyi biliyorum. "

~~~

Akşam yemeğinden sonra çocuklarını karşısına aldı. Batu çok fazla sorun çıkarmasa da ara ara Bensu'nun huysuzluklarına çanak tuttuğu oluyordu. Yağız'ı seviyordu  ancak bazen annesini paylaşmak istemediğini belli ediyordu.

Çocuklar merakla annelerine bakarken Elif ciddiyetle konuşmaya başladı.

"Öncelikle şunu bilmenizi istiyorum çocuklar, siz benim her şeyimsiniz. Hayatımda vazgeçemeyeceğim tek varlıklar siz, ikinizsiniz. Şimdi bana açık olmanızı istiyorum. Üzüleceğim düşüncesiyle bilmem gereken şeyleri ben saklamanızı istemiyorum. Çünkü hayatta hiçbir şey gizli kalmaz. Gerçeklerin bir gün mutlaka gün yüzüne çıkmak gibi bir huyu vardır. "