Dönüşüm

Yüzleşme

Hayatın sana sunduklarında senin payın neydi ? Dünyaya gelmiş bir canlının suçu ne kadar olabilirdi ki sevmeyi hak etmesin?Ya da sevgi hak edilecek birşey miydi ?Dünyaya gözlerini açtığın an yumuşak bir ses ,güven veren bir dokunuşla karşılaşılması doğru değil miydi ? Ebeveynlerin görevi bu değil miydi ? Karşılıksız sevmek.Ya o sevgiyi almayan ne olurdu ?
Cani mi yoksa sevgiye aç biri mi ,sanırım hepsi olunabilirdi.Korent Bey bırakılmışlığına karşı zalim olurken ,Toyan yaşadığı her türlü şiddetin sonunda
sevgiyi tercih etmişti.
Peki bu denklemde hangisi güçlü kalabilmişti  .
Zenginlik ve hükmetmekle mi ,yoksa  sabırla mı güçlü olunurdu?Sonunda etrafında kalan ,sana değer veren insanlara bakmak gerekirdi belkide.

Babamın sözleriyle ikimizde dumura uğramıştık.Babam Zehrin Hanımı nereden tanıyordu?Zehrin Hanım freni patlamış araç gibi kendini merdivenden aşağıya atarcasına ,bizleri devire devire inerken Dui elindeki Cunna'yı bana uzattı.Hangi ara onu yatağa götürdüm hızıma kendim bile yetişememiştim.
Aşağıda babam, Dui ve Zehrin Hanımı bir dakika daha yalnız bırakmamak adına koşturur adımlarla giderken Zehrin Hanım'ı babamın üzerine yürürken buldum.

"Sen , sen ne arıyorsun burada , senin benim oğlumla ne işin var ?"

Annesinin öfkesine rağmen babam oldukça sakindi ilk önce Dui'ye baktı Dui benim gibi dönmüş şaşkın  bir halde ikisine bakıyordu.

"Biz akrabayız Zehrin Hanım bilmiyor musun?"

Babam her Zehrin Hanım adını vurguladıkça
bundan büyük bir keyif alıyor gibiydi.

"Sen , ne saçmalıyorsun?"

İstediği cevabı alamayınca Dui'ye döndü

"Oğlum bu adam ne diyor ,sen nereden tanıyorsun bu uğursuzu?"

Dui her ikisine anlamsızca bakarken, annesinin sorusunu cevapladı.

"Anne sen nereden tanıyorsun Korent Beyi ?Korent Bey Toyan'ın babası."

Demesiyle annesi sinir krizi geçirir gibi bir çığlık attı

"Ne ! Ne dedin sen ?"

Bir anda babamın üstüne saldırdı Dui vargücüyle annesini tutmaya çalışırken annesi ağzına geleni sıralıyordu.

"Seni şerefsiz demek sendin ha benim oğlumu tehdit eden, yaramaz herif  parçalarım seni.Oğlunun ibnelikleriyle uğraştığımız yetmedi  ..."

Dui ibne lafını duyduğu gibi annesine öyle bir bağırdı ki annesi durdu sendeledi.

"Yeter ! Yeter anne kesin şu saçmalığı da bana birbirinizi nereden tanıdığınızı anlatın!"

Babam hala sakinliğini korurken annesi biraz yavaşladı. Sinirden elleri titriyordu.

"Bu adam babanın arkadaşıydı ."

Babam bir anda kükredi

"Abimdi o benim."

"Nereden abin oluyor kan bağınız mı varmış,"

"Gönül bağımız vardı."

Babam konuşmayı devraldı.

"Baban benim yetimhanede abimdi evlat. Bugün bahsettiğimiz abimiz senin babandı."

Dui sadece bakıyordu,benim gibi olayları sindirmesi çok zaman alacaktı. Bütün gün boyunca  dinlenilen abinin babası olduğunu bilmek ,nefret ettiği adamla babasının tanışıyor olma ihtimali  gerçek  dışıydı.

"Yetimhaneden çıkıncada bize kol kanat gerdi,ama annen istemedi bizi."

"Ne isteyeceğim be it uğursuzdunuz , kocama yamanmıştınız evlenince aldım onu çektim aralarından."