Zehap

4.5

     Bu kitapta geçen tüm kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.

Bazı suçlar sana aittir, sen işlememiş olsan da.

°°°

Bazı gecelerde üç katlı, harabe binanın içinden yükselen dayanılmaz yanık kokusu onları uykularından ediyordu. Binada kalan bir çocuğun beceriksizce yaptığı et yemeği onu, kötü aşçı olarak isimlendirmelerine neden olmuştu.

Yine o gecelerden bir geceydi, bu sefer karanlık dairede yalnızca Şira vardı. Karun Kor, Luka ve Aren'i büyük bir gürültüyle yataklarından kaldırmış, önemli bir yere gideceklerini söylemişti.
Şira, onlar gittiğinden beri dış kapının arkasında oturmuş, onları bekliyordu.

Saatler olmuştu, gece yerini güne bırakmıştı ama onlar hâlâ gelmemişti. Yanık et kokusu, gittikçe baskın bir hal alıyor, dayanılmaz oluyordu.

Kazağının kolunu burnuna kapatmış, kokudan kaçınıyordu. Geceden beri ayakta olduğu için vücudu uyku için kıvranıyor, bulunduğu yerde uyukluyordu.

Saatler oldu, gelmedi kimse. Merakı kabardıkça kabardı, uykusunun yerini büyük bir huzursuzluk aldı. Ayaklanarak dar koridorun içinde endişeyle tur atmaya başladı. Dizleri yırtılıp sökülen mor, çiçekli pijaması belinden sürekli kayıyor, sinirle belindeki lastiği sıkmaya çalışıyordu.

Zaman geçti ama kırık basamaklardan tek ses gelmedi.

Pijamasının gevşek belini tutmaktan vazgeçip soğuk zemine oturdu, kalçalarına akın eden soğuk hava titremesine neden olurken kaygısı bunun önüne geçiyor, onu fazlaca hissizliğe boğuyordu.

Yalnız kalmıştı, canavar onu yalnızlığa mahkum etmişti.

Gözleri kapanmak üzereyken bilinci de gittikçe kayboluyordu ama gıcırdıyan kapı heyecanla yerinden ayaklanmasına, uykusunun anında yok olmasına sebep olmuştu. Çelik kapıdan ilk önce Luka girdi, yüzü kızarmış, dudakları morarmış bir vaziyetteydi. Bu görüntü heyecanını silip süpürürken ellerini arkasına saklayarak sessizce bekledi. Daha sonra kapıdan Aren girdi, kapı anında dışarıya doğru çekilip kapandı. Yüz ifadesi sabitti fakat olabildiğince dalgın ve keyifsizdi.

Luka, boynundaki gri yün atkısını hışımla boynundan çıkarıp fırlattı, atkı Şira'nın ayak uçlarına düşünce korkuyla irkildi. Luka, sinirden gülmeye başladığında bir iki adım geriye çekilerek neler olduğunu çözmeye çalıştı.

"Luka?" dedi Şira, fark edilmek istiyordu. Onu görmüyorlardı, başka bir evrende kilitli kalmışlardı sanki. "Luka," dedi ağlamaklı sesiyle. Kahkahası son buldu Luka'nın, gözleri usulca koridorun karanlık köşesine çekilmiş, kendine korkuyla bakan küçük kızı buldu. Ona doğru bir adıma attı ama Şira anında geri çekildi.

Ondan korkmuştu, Şira ondan korkmuştu.

Aren'in soğuk bakışları Şira'nın ürkek bakışlarına dokununca Luka'yı kolundan tutarak geriye çekti. "Onu korkutuyorsun," dedi Luka'nın kulağına. Şaşkınlıkla kendisine korkarak bakan Şira'nın dolu gözlerine baktı. "Burası cehennem," dedi Aren'in kolundan kurtularak Şira'ya doğru ilerledi.