Bu kitapta geçen tüm kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür
°°°
Bir duygu hisseder ama tarif edemezsiniz fakat bir şeylerin eksik olduğunu yine de bilirsiniz. Bir duygu var, hissettiğim ama tam olarak neyi çağrıştırdığını bilmediğim. Ne olmuştu az önce, ne yapmıştım ben?
Ben, Şira Ateş. Az önce bir insanı öylece öldürebileceğimi fark ettim. Nefretin ne kadar güçlü bir duygu olduğunu öğrendim. Ben içimdeki nefretin benden başka birini yarattığını gördüm. Bir insana gözümü kırpmadan zarar verebileceğimi gördüm. Sallanıyordum. bir ileri, bir geri. Arabanın geçtiği yollardan dolayıydı belki de ya da gözümün önünde onlarca kez tekrarlan sahnedendi.
Midem yanıyordu, boğazımdan yukarıya doğru bir şeyler tırmanıyordu. Yirmi dört yıl sonra tanıştığım kişiliğimi hazmedemiyordum. Midemdeki yanma hissi dayanılmaz bir hal alırken dudaklarımın arasından kısık bir inleme çıktı. Ellerimi yumruk yaparak mideme baskı uyguladım. Yok, bir türlü geçmek bilmiyordu. Acı, katlanıyor, dayanılmaz bir hâl alıyordu. Gözlerimi sıkıca yumdum ama acımadan, tek saniye bile düşünmeden Karun'un gözüne batırdığım kalemin geride bıraktığı anıyı hatırlayınca hızlıca aralandı göz kapaklarım.
Aren'in beni izlediğinin farkındaydım. ''Şiram, iyi misin?'' dedi ürkütmekten korkar gibi. Başımı iki yana salladım. Boğazıma doğru ekşi bir tat yükselirken korkuyla bağırdım.
''Durdur, arabayı durdur!'' Bir anda fren yaparak duran arabadan dolayı öne doğru savrulan bedenim, boğazımdaki kötü tadı ağzıma yükseltmişti.
Açtığım kapıdan hızlıca inerken koşmaya başladım. Yaklaşık beş adım sonra yere çökerek midemdeki her şeyi çıkarmaya başladım. Bir el, buz gibi bir el terle kaplanmış alnımı tutarak tam arkama çöktü. Gözlerimi sıkıca yummuştum. Aren'in bir kolunu sırtımda hissediyordum. Gözlerimi yavaşça açarken yerdeki belli belirsiz beyaz örtünün üstündeki kırmızı sıvıyı gördüm, kan kusmuştum, az önce kan kusmuştum. Korkuyla çığlık attım, Sol elimin tersiyle ağzımı hızlı hızlı silerken kanın elime bulaştığını fark ettim.
Aren'in endişeyle bir şeyler söylediğini duydum ama ne söylediğini ayırt edemiyordum.
''Kan, kan var,'' dedim haykırarak. Aren'in beni sıkıca saran kollarını iterek üstüne çöktüğüm ıslak topraktan uzaklaştım. ''Koku, kötü kokuyor,'' dedim, ellerim benden bağımsız bir şekilde boğazıma gitti. Bana doğru temkinli adımlarla yaklaşan Aren'i korkuyla izledim, bana yaklaşmasını istemiyordum. ''Boğuluyorum, nefes alamıyorum,'' dedim. Ağlıyordum, yanaklarım buz tutmuştu sanki. Aren'in çaresizce çıkan sesi ilişti kulaklarıma. ''Şiram, kan yok.''
''Bana bak, bana bak Şiram,'' dedi. Ne dediğini anlamıyordum, algılarım ellerime bulaşan kandan başka bir şeyde değildi. Bana doğru adım atmaya başlayınca geri geri yürümeye başladım. ''Şira, bana bak lütfen,'' dedi Aren. Bakışlarım korkuyla yüzüne çıktı. ''Nasıl temizlenecek ellerim, nasıl temizlenecek ruhum?'' diye mırıldandım. Birkaç adım atarak tam önümde durdu, boğazıma sıkıca sardığım ellerimi avuçlayarak uzaklaştırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zehap
Teen Fiction"Öpsem?" dedi kadın. "Geçer," dedi adam. °°° "İçim kıpır kıpır, İçim yangın yeri, İçimde sen, İçim sen." "Aşk, on yüz bin milyon kelebeği hissetmek."
