That Same Old Love | Completed

That Same Old Past

XXXIV. ASH

About two years ago...

"Hoy Samuel tumigil ka nga!", sigaw ko kay Samuel dahil itinulak ako ni Samuel dito sa lupa ng para mahiga. "Ano ba!",  sigaw ko pa din pero hindi niya ako pinakinggan. Tila ba hindi niya ako naririnig. Tila ba hindi niya naririnig ang pagsigaw ko sa kaniya. And instead malakas niya akong tinulak kaya na out of balance na talaga ako kaya napahiga na ako ngayon sa lupa.

Babangon na sana ako pero dali-daling pumaibabaw sa akin si Samuel at nakangiting nakatingin sa akin.

"Ang ganda mo talaga Ysabel." Sabay haplos niya ng pisngi ko. "Can you let me?"

"Samuel no." Pagmamakaawa ko at kasabay ng paglabas ng luha mula sa mata ko.

"Shh. Don't cry Ysabel. I'm sure you're gonna love it." At saka niya inilayo ang mukha niya sa akin at nagtanggal ng suot-suot niyang T-shirt.

At napatitig na lamang ako sa kaniya nang makita ko ang tattoo niya sa may dibdib niya. Isang itim na spade na may letrang A sa gitna.

Simbolo ng Aces yan diba? Bakit may tattoo si Samuel niyan? Ibig sabihin ba nito sa nakikita ko ay miyembro siya ng Murderous Aces? Pero bakit? Bakit niya nagawang mag-sinungaling sa akin? Paano niya ito nagagawa sa akin?

"Loving the view Ysabel?", at bumalik ang tingin ko sa nakangiti ulit na Samuel.

Paano niya pa nagagawang ngumiti pagtapos niyang mag-sinungaling sa akin? Paano niya pa nagagawang ngumiti ngayong alam niya na nasasaktan ako sa ginagawa niya sa'kin ngayon?

"Member ka ng Aces?", dahan-dahan ko pang tanong kahit na alam ko naman na ang sagot.

"Oo. And I'm sorry for not telling you." At saka niya inilapit ang mukha niya sa akin.

At hahalikan niya na sana ako ng iniwas ko ang mukha ko kaya pisngi ko lang ang nahalikan ko.

"Tulong! Tulungan niyo ko! Tulong!", sigaw ko pero I doubt it if may makakarinig man sa akin. Nandito kami sa likod ng rest house nila Samuel. Mga puno ang nandito, gubat na kung tatawagin. At wala man lang akong nakikitang ilaw mula sa kabahayan. Kadiliman ang nakikita ko sa paligid.

Malayo pa ang susunod na bahay, kaya malabong may makarinig sa amin. Makarinig sa akin na nanghihingi ng tulong. Isa pa ang dilim dito sa puwesto namin ni Samuel. Tanging buwan lang ang naging liwanag namin.

Pero wala akong pakialam. Baka timing na may mapadaan dito malapit sa amin ay tiyak maririnig ako.

"Tulong! Tulungan niyo ako! Please!", sigaw ko pa habang tuloy-tuloy na ang pagtulo ng mga luha ko.

Kaagad namang hinawakan ni Samuel ang pisngi ko at pinaharap sa kaniya.

"Shh stop crying okay. At huwag ka ng sumigaw dahil kahit anong sigaw mo, walang makakarinig sayo. And yeah, this will hurt you. But soon enough, you will go to heaven." Bulog niya pa.

At dahan-dahan niyang hinawakan ang suot-suot kong dress sabay punit niyon. Pinunit niya iyon hanggang sa nakikita ko na ang tanging suot ko na lamang ay ang mga underwear ko. At saka niya ako hinalikan ng sunod-sunod. Sabay hawak niya sa dalawa kong kamay ng sobrang higpit. Feeling ko nga ay namumula na iyon sa sobrang higpit ng pagkaka-hawak niya sa akin.

Patuloy akong nagmamakaawa kay Samuel. Patuloy din sa pagluha ang mga mata ko. Pero tila ba hindi niya naririnig ang mga sinasabi ko at ang mga pag-iyak ko. Patuloy lang siya sa ginagawa niyang paghalik sa pisngi ko, sa leeg ko at sa kung saan pang parte ng katawan ko.