lilies.

50

Kabanata 50

Ian and Kai are always around me at school. Wendy and Steve are now in talking terms with them but not yet close. I don't know, I think because Wendy thinks that there's a barrier between them that's why she can't loosen up.

Napapadalas ang group works namin sa school. Sa ganitong pagkakataon, sinusundo pa rin ako ni Rai at ihahatid pauwi matapos. Ganoon lang, minsan nalulungkot ako kasi halos 40 minutes lang iyon dahil minsan wala namang traffic. Sa kotse lang kami at talagang hatid sundo na lang dahil nasa BGC pa ang condo niya, gagabihin siya ng sobrang kung magtatagal pa kami. May pasok pa kinabukasan.

Sa McKinley kami ngayon gagawa ng group work. Buti nalang pwedeng mamili ng kagrupo. Kaming tatlo lang ang magkakagrupo nina Wendy. Gusto ni Steve na matapos na namin agad habang magkakasama para hindi na kami mamomroblema sa bahay pag-uwi.

Pagkapasok namin ay may kinawayan si Wendy. Kumunot ang noo ko. Nilingon ako ni Steve. He sighed. Nauna sa amin si Wendy dahil sinalubong niya ang kaibigan niyang lalaki.

"Let's sit here," Hinintay akong makalapit ni Wendy at sinukbit ang kamay sa braso ko, "You met right? Sa Manila Polo? Remember?"

Hindi ako sumagot. Wala akong maalala na nakilala ko siya sa Manila Polo. Agad umagap si Wendy. "This is Kobe Adrian Lee."

Hinatak ako ni Steve. "Let's do the group project."

Laking pagpapasalamat ko na ginawa iyon ni Steve.  Hinatak niya ang upuan sa tabi niya at doon niya ako pinaupo. "I'm sorry..." He said, "Kay Wendy. She's being pushy right now sa pagrereto sa mga kaibigan niya."

I just nodded. She's been like this for how many weeks now. Kung kani-kanino niya ako pinapakilala. Minsan nakakapagod na dahil hindi naman kasi pagkakaibigan ang gusto ng mga pinapakilala niya...katulad nito.

Abala kami ni Steve sa pagsasagot ng mga problems samantalang si Wendy ay nakikipag-usap kay Kobe. Sanay naman na ako kay Wendy na walang inaambag sa mga ganitong bagay.

Panay naman ang tingin sa akin nung lalaki. I can sense his intentions, okay? Hindi naman ako manhid.

When I had the time, I checked my phone. I planned on texting Rai of my whereabouts. Para kapag susunduin niya ako mamaya, alam niya kung saan.

Me:
I'm at the Venice Grand Canal, you? Where are you?

Wala pang ilang segundo ay na-seen niya na iyon.

Rai:
Condo. Text me when you're done.

Rai:
I miss you

Kinagat ko ang labi para mapigil ang pagngiti. I typed in my reply.

Me:
Me too.

"So you text," Mabagal akong nag-angat ng tingin kay Kobe. Kanina pa pala siya nakatingin sa bawat kilos ko.

I chose to be nice. It's not like he's rude to me or something. He just voices out what he noticed.

"Magpapasundo na kasi ako," I answered. Nilingon ko si Steve matapos. He met my eyes, "We're nearly done, right?"

He nodded. "We're having dinner after. You don't want to join us?"

I only smiled. "Malayo pa ako e."

"Hindi ba sa Forbes lang ang bahay nyo?" Kobe asked.

I hate to admit it because Kobe might look bad in my head but we're not close enough to talk about these things. Maybe, it's how they are but certainly, I find it really intrusive.

Ayokong makasakit ng emosyon kaya sumagot pa rin ako. "My grandma lives there. I live somewhere else."

Tinext ko na si Rai na tapos na kami rito. He immediately replied that he will be here in a few.