My Husband Is My Biggest Enemy

KABANATA 9

A/N: Down na down po ako, hindi ko alam sinong tatakbuhan ko ngayon, malapit na lumabas ang results ng grades ko, I'm afraid if makakarating pa ba ako ng second sem or not. Takot na takot ako, isa rin ito sa rason kaya ang bagal ko mag update, I already do my best but I guess it's not enough. I'm crying while writing this. I don't know what to do. Enjoy reading po. I'm sorry if dito ako nag rants huhunesss.

___

SYNIER FRUXELL

Hindi ba dapat kapag ikakasal ka masaya? Dapat nakangiti kang maglalakad sa red carpet hawak-hawak ang kamay ng Daddy mo, tapos maluluha ka kasi finally dumating na yung araw na pinakahihintay nyong magpartner? But, why I am not happy? Naiiyak ako tuwing naiisip kong maglalakad ako sa red carpet na hindi masaya, na pakakasalan ko ang lalaking hindi ko naman mahal.

It's my fucking weeding.

Nasa kotse kami ngayon at bumabyahe papunta sa simbahan kung saan magaganap ang kasal. Nanginginig ang kamay ko habang papalapit kami ng papalapit. Maraming mga nakasunod sa aming media pero may mga body guards naman kaming kasama kaya ayos lang.

Marami ring tao ang naghihintay do'n, kahit gusto kong tumakas hindi ko magawa dahil maraming bantay. Ang maid of honor ko ay si Mia at ang best man naman ni Xander ay si Zach.

"Miss Synier, nandito na po tayo." Huminga ako ng malalim dahil kaba. Unti-unting binuksan ang sasakyan kung saan ako nakasakay, bumungad naman sa akin ang mga nakangiting bisita sa harap ng simbahan. The bell rang na mas lalong nagpakaba sa akin.

Dahan-dahan akong bumaba ng sasakyan habang inaalalayan ako ng driver namin, sinalubong naman ako ng ilang mga body guards para harangan ang media na nakapaligid sa amin.

Hiyang-hiya akong tiningnan ang mga bisita sa labas ng simbahan. Bakit ganito sila kadami? Hindi ako sanay na maraming tao ang tumitingin sa akin. Hindi ko maigalaw ang mga paa ko sa subrang gulat.

Halos mapatalon ako ng bigla na lang may yumakap na bata sa benti ko.

"You're so beautiful, Mommy." Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya pero ngumiti rin naman ako ng makita ko ang kaniyang mga mata.

"Hi baby, I'm not your Mommy okay? But thank you for your compliment, you're so cute." Sagot ko naman.

"Xy!" Napatingin ako sa babaeng tumatakbo papunta sa amin. "Sorry po Miss Red, come on Xy, let's go." Hinila niya na paalis ang bata.

Huminga ako ng malalim bago umayos ng tayo, dala-dala ko ang isang kompol ng bulaklak sa kamay ko at pinilit kong ngumiti.

Gusto ko ng matapos 'to.

Naglakad ako papasok ng simbahan, hinintay ko lang na bumukas yun para pumasok na sa loob. Ang dibdib ko parang gusto ng kumawala sa katawan ko ng puso ko dahil sa subrang bilis ng tibok nito.

Ang pinaka importanteng araw sa marami, parusa ngayomg araw para sa akin.

___

ZACHARY KLEINS

Lahat kami ay nakatingin sa pinto ng bumukas yun, napangiti ako ng pumasok ang mga flower girl, ang cute nila. Sumunod naman ang mga abay, nakangiti silang lahat habang pumapasok.

Excited kaya si Master makita si Syn?

Tingnan ko siya pero walang emosyon kang makikita sa mukha niya. Parang sinusumpa ang araw na 'to.

"Ngumiti ka naman." Bulong ko sa kaniya pero sinamaan niya lang ako ng tingin.

"Shut up, Zachary!" Dahil mahal ko pa ang buhay ko ay tumahimik na ako.