Σκοτεινοί Άγγελοι 2

34. Συμφωνίες της νύχτας

Το σκεφτόμουν όλη τη μέρα στο γραφείο. Εκείνη τη φράση που είχε αφήσει εκείνη στο ημερολόγιο.

«Μόργκαν, αγαπάς τον Δρ. Πήτερσον;»

Μου άρεσε. Ήταν ένα αρκετά διαυγές και οξυδερκές άτομο, ενώ ταυτόχρονα ήταν ευγενικός και καλοσυνάτος. Ήταν αθώος και ενδιαφέρον τύπος. Στην αρχή, μου είχε τραβήξει την προσοχή επειδή ασκούσε κάποιο είδος δύναμης πάνω μου, πάνω μας.

Όμως το ενδιαφέρον μετατράπηκε σε κάτι άλλο, καθώς στις συνεδρίες μας άρχισα να αναρωτιέμαι για τη ζωή του. Για τη ζωή που είχε έξω από το γραφείου του ψυχολόγου. Ήμουν περίεργη για το παρελθόν και το παρόν του ενώ αναρωτιόμουν πως θα μας έβρισκε το μέλλον.

Αγάπη; Μπορούσα να αγαπήσω; Είχα δημιουργηθεί για να μισώ. Είχα δημιουργηθεί από σκοτάδι. Μπορούσα να αγαπήσω πραγματικά; Δεν μπορούσα να απαντήσω ξεκάθαρα σε εκείνη την απάντηση.

Είχα καταφέρει να τον αποπλανήσω όπως ήθελα. Κατάφερα να τον τραβήξω στη δίνη του πόθου. Κι όμως δεν ένιωθα ότι είχαν τελειώσει όλα. Δεν ένιωθα ότι ήταν παιχνίδι ή μια πρόκληση.

Ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση όταν συνειδητοποιούσα ότι εκείνος ο άντρας είχε σαγηνευτεί από «εμένα». Όχι από την αθωότητα και το φως εκείνης αλλά από το δικό μου σκοτάδι. Κάποιος με είχε αποδεχτεί όπως ήμουν, κυνική, δολοπλόκος, σκοτεινή και επικίνδυνη.

Χρειαζόταν να επιβεβαιώσω τι ακριβώς ένιωθα, ώστε να ξεφύγω από εκείνο το νεφέλωμα που είχε πέσει μέσα μου. Το μυαλό μου δεν μπορούσε να εξηγήσει τι ένιωθα και η καρδιά μου είχε μόλις αρχίσει να νιώθει.

****

Χτύπησα για άλλη μια φορά το κουδούνι του και για άλλη μια φορά με υποδέχτηκε με το έκπληκτο εκείνο βλέμμα που μου άρεσε να τον βλέπω. Πέρασα ξανά στο διαμέρισμά του και σωριάστηκα σε έναν καναπέ.

-«Μόργκαν, γιατί ήρθες;» ρώτησε και συνοφρυώθηκα.

-«Η προηγούμενη φορά πρέπει να ήταν ξεκάθαρη, Τζέισον.» αποκρίθηκα και εκείνος αναστέναξε. Κάθισε σε έναν καναπέ απέναντί μου.

-«Πληγώσαμε την Άιβερι!» αποκρίθηκε και ήταν εμφανής η ανησυχία του.

-«Όταν ξύπνησε στο πλευρό μου, η έκπληξη και το σοκ ήταν τόσο μεγάλο...» ψέλλισε.

Όμως εκείνη τη στιγμή, επικεντρώθηκα σε ένα συγκεκριμένο σημείο της φράσης του. «Όταν ξύπνησε στο πλευρό μου...»