Σκοτεινοί Άγγελοι 2

16. Ανθρώπινες σχέσεις

Καθόμουν στη βεράντα με μια πλεχτή κουβέρτα που με σκέπαζε και κοιτούσα την αγριότητα και την απεραντοσύνη της θάλασσας. Ο ήχος τον κυμάτων έντονος και την ίδια στιγμή γαλήνιος με βοηθούσε να ξεχάσω την κρίση που είχα περάσει μόλις μερικά λεπτά πριν.

Το βλέμμα μου είχε καρφωθεί μέσα στο μπλε στοιχείο και τρελές σκέψεις με παίδευαν. Ίσως η δύναμη της θάλασσας να μπορούσε να δώσει τέλος στην αγωνία μου! Αν χανόμουν στα βαθιά σκοτεινά νερά, δεν θα υπέφερα. Θα ζούσα γαλήνια στην απόλυτη σιωπή.

Όμως οι σκέψεις εκείνες έσβηναν μονομιάς όταν έφερνα στο μυαλό μου τον Λίαμ. Εκείνος αγωνιζόταν να με δεχτεί. Μαχόταν μέσα του για να μείνει μαζί μου. Δεν μπορούσα να αφήσω τον εαυτό μου να ηττηθεί.

Ξαφνικά, άκουσα το κουδούνι. Πήγα να ανοίξω και έμεινα έκπληκτη όταν είδα τη μητέρα. Εκείνη με αγκάλιασε σφιχτά και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.

-«Λατρεία μου, με πήρε η Μιράντα να μου πει ότι ήσουν αδιάθετη. Όντως είσαι χλωμή σαν το σεντόνι. Ήρθα να σε φροντίσω.» απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο και τα μάτια μου βούρκωσαν. Όρμησα μέσα στην αγκαλιά της και το άρωμα από γιασεμί που φορούσε, ηρεμούσε τα νεύρα μου.

-«Μαμά!!!» ψέλλισα και έσφιξα την λαβή μου γύρω από τη μέση της.

-«Ιβ, τι συμβαίνει, καρδιά μου;»

Την τράβηξα ως την βεράντα και καθίσαμε η μία δίπλα στην άλλη στον καναπέ κούνια που υπήρχε εκεί. Με έβαλε στην αγκαλιά της και καθώς κουνιόμασταν αργά, θέλησα να της μιλήσω για την ανασφάλεια και τους φόβους μου σχετικά με την σχέση μου με τον Λίαμ, καθώς η Μόργκαν είχε βρει σύντροφο.

-«Μαμά!!! Είμαι αναίσχυντη; Είμαι μια γυναίκα του δρόμου;»

-«Τι είναι αυτά που λες, ψυχή μου;» αποκρίθηκε και με φίλησε στο κεφάλι.

-«Ο σύντροφός σου είναι ο Λίαμ, σωστά; Η Νίνα είναι η σύντροφος του Ραφαέλ και ο νέος σύντροφος ανήκει στη Μόργκαν.»

-«Είμαστε διαφορετικοί αλλά έχουμε το ίδιο σώμα.» ψέλλισα και έκλεισα τα μάτια μου και στράγγιξα μερικά ακόμη δάκρυα. Ένιωθα το χάδι της μητέρας πάνω στο κορμί μου και προσπαθούσα να ηρεμήσω.

Ήμουν εγώ που είχα αποφασίσει να αποδεχτώ τους αγγέλους μου και ότι αυτό συνεπαγόταν. Είχα αποφασίσει να τους δώσω ελευθερία και να τους χαρίσω την ευτυχία. Εκείνοι είχαν κάνει τόσα για μένα.