Σκοτεινοί Άγγελοι 2

45. Ψυχοπαθή αδέρφια

Μία εβδομάδα μονάχη μέσα στο ημισκόταδο, χωρίς νερό και τροφή. Στερεωνόμουν στον τοίχο καθιστή, ενώ ένιωθα αδύναμη. Δίψαγα και πείναγα αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν μπορούσα καν να φωνάξω καθώς ήμουν φιμωμένη.

Πρέπει να ήταν όντως μία εβδομάδα από τότε που με είχαν απαγάγει και όμως δεν υπήρχε ίχνος των απαγωγέων μου. Είχαν σκοπό να με αφήσουν να πεθάνω από υποσιτισμό και αφυδάτωση; Ακόμη και εκείνη η γυναίκα είχε εμφανιστεί αμέσως όταν με απήγαγε, αλλά τώρα ήμουν μόνη τόσες μέρες.

Ξαφνικά, η πόρτα που βρισκόταν απέναντί μου άνοιγε. Το απότομο φως που μπήκε, σε συνδυασμό με τη θολή από την αδυναμία όρασή μου, με έκανε να βλέπω φαντάσματα.

Για μια στιγμή, είδα τη φιγούρα εκείνης της γυναίκας να στέκεται αγέρωχη και τρομακτική και να με κοιτάει με μίσος. Ρίγησα. Ένιωσα ότι η καρδιά μου πήγε να εκραγεί από το φόβο. Δεν ήταν δυνατόν! Εκείνη η γυναίκα είχε πεθάνει! Δεν υπήρχε! Όλα ήταν παιχνίδι του μυαλού μου!

-«Χαχαχα! Αυτή είναι μια υπέροχη έκφραση τρόμου που έχεις στο πρόσωπό σου.» ακούστηκε μια γυναικεία φωνή αλλά δεν ανήκε σε εκείνη τη γυναίκα. Προσπάθησα να δω πιο καθαρά και έμεινα έκπληκτη όταν αντίκρισα ένα γνώριμο πρόσωπο.

Με πλησίασε με ένα βήμα αργό και ένα χαμόγελο πιο δαιμονικό και πονηρό και από δαίμονα. Λύγισε τα γόνατά της και έφθασε στο ύψος μου.

-«Αυτό σου αξίζει. Να ζεις μέσα στο φόβο. Πρέπει να πληρώσεις για ότι μου έκανες!» αναφώνησε και το πονηρό χαμόγελο μετατράπηκε σε έκφραση θυμού.

-«Πως τόλμησες να με χωρίσεις από τον άντρα που αγαπούσα;» αναφώνησε σχεδόν παρανοϊκά και σφίχτηκε η καρδιά μου. Γιατί βίωνα ξανά εκείνη την κόλαση; Γιατί τα λόγια της ακούγονταν τόσο οικεία;

Το άτομο απέναντί μου ήταν η Ντορέτα Μόρτιμερ.

-«Πρώτα εκείνο το γύναιο που τον ξεμυάλισε και τώρα εσύ που θέλεις να σαμποτάρεις την αγάπη μας.» συνέχισε να λέει εμμονικά σαν παράφρονας. Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

-«Ναι. Θέλεις να με κάνεις να υποφέρω αλλά δεν θα το πετύχεις. Θα πληρώσεις για ότι έκανες!» αναφώνησε και την επόμενη στιγμή με έπιασε από τα μαλλιά και προσγείωσε ένα χαστούκι στο πρόσωπό μου. Από την ορμή χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο.

Σηκώθηκε και πάλι όρθια. Το βλέμμα της γεμάτο μίσος και αποστροφή.

-«Με χώρισες από τον Βίνσεντ και του έδωσες νέο γύναιο. Όμως θα έρθει και η δική της σειρά. Κανείς δεν μπορεί να μου πάρει αυτό που θέλω!!!» αναφώνησε.