Σκοτεινοί Άγγελοι 2

41. Κατάρρευση

Κοιτούσα τις ειδήσεις και οι δημοσιογράφοι απλά μας έθαβαν ζωντανούς. Ο όμιλος Σάλιβαν βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα. Κατακρεουργούσαν το κύρος μας και ποδοπατούσαν την υπόληψή μας.

Οι συγγενείς των θυμάτων έβγαιναν με σπαρακτικές δηλώσεις προκαλώντας μεγαλύτερο μίσος και απέχθεια προς τον όμιλό μας. Ένας-ένας οι εναπομείναντες συνεργάτες μας άρχισαν να μας εγκαταλείπουν ακόμη και αν έπρεπε να σπάσουν πολυδάπανα συμβόλαια.

Κανένας ιδιώτης ή επιχείρηση δεν ήθελε να συνεργαστεί μαζί μας πια καθώς στα μάτια όλων ήμασταν στυγνοί εγκληματίες. Τα πράγματα στένευαν ενώ παράλληλα ο επιτηρητής βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό μου να παρατηρεί την ψυχική μου υγεία. Με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούσα να καλέσω τη Μόργκαν για βοήθεια.

Η Μιράντα και η Ντόροθυ μόνο άσχημα νέα μου έφερναν από συνεργάτες που έλυναν τα συμβόλαιά τους. Πλέον το νομικό τμήμα είχε χωριστεί στα δύο, στο τμήμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει τις αρχές που μας αντιμετώπιζαν σαν εγκληματίες και το τμήμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει τους παραδόπιστους επιχειρηματίες που έβρισκαν αφορμή να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις τους προς εμάς. Κι όλα αυτά ενώ οι μετοχές μας είχαν πάρει την κατηφόρα στο χρηματιστήριο.

Το μόνο θετικό από όλο αυτό, ήταν η επιστροφή του Λίαμ στο σπίτι. Όταν άκουσε τι συνέβαινε, επέστρεψε στο σπίτι μας, την ίδια κιόλας μέρα με το συμβάν και με έβαλε στην μεγάλη ζεστή αγκαλιά του, παραμερίζοντας την περηφάνια του.

Φώλιασα μέσα στην αγκαλιά του και κατάφερα να αφήσω ελεύθερα μερικά δάκρυα που ξεχείλιζαν στα μάτια μου. Εκείνος τα σκούπισε με τα χείλη του ενώ δεν με άφησε στιγμή από τα χέρια του.

Μάλιστα πρότεινε να μας βοηθήσει. Η εταιρεία του πήγαινε αρκετά καλά. Μπορούσε να μας κάνει κάποιες διευκολύνσεις. Στην αρχή, δεν ήθελα να δεχτώ την πρότασή του. Όμως, το έκανε μέσα από την καρδιά του μέσα από μια προσπάθεια να με βοηθήσει και να με προστατέψει.

Τελικά δέχτηκα την βοήθειά του και τις καλές προθέσεις του και εκείνος με ένα πλατύ χαμόγελο δεν με άφησε καθόλου από την αγκαλιά του.

Είχα μείνει μόνη στο σπίτι καθώς έφυγε πρώτος για τη δουλειά. Στεκόμουν με την κούπα τον καφέ μου μπροστά από την τζαμαρία του σπιτιού μου και αγνάντευα τη θάλασσα.

«Βλέπεις; Όλοι θέλουν να σε αφανίσουν. Όλοι σε προδίδουν. Δεν αξίζουν την εμπιστοσύνη σου. Δεν αξίζουν την αγάπη σου! Θα σε προδώσουν! Στο τέλος θα σε προδώσουν όλοι!!! Οι γονείς σου! Οι φίλοι σου! Οι άγγελοί σου! Ο Λίαμ!!!»