Σκοτεινοί Άγγελοι 2

61. Χρυσό κελί

Η κατάσταση είναι κάπως περίεργη αυτές τις μέρες. Έχει πέσει μια περίεργη αμήχανη ατμόσφαιρα στη δουλειά. Νόμιζα ότι η Μόργκαν είχε ελευθερωθεί από την κλινική αλλά ο κ. Σάλιβαν εξακολουθεί να είναι προσωρινά ο γενικός διευθυντής.

Έχει πάντα ένα σοβαρό και αυστηρό βλέμμα στο πρόσωπό του που σε προειδοποιεί να μην τον ενοχλείς χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Από την άλλη πλευρά, η Μιράντα Ντέιβις συμπεριφέρεται κάπως περίεργα. Συνεχώς μιλάει στο κινητό τηλέφωνο ενώ μιλάει μόνο για δουλειές με τον κ. Σάλιβαν.

Κάτι περίεργο συμβαίνει που ακόμη και ο Βίνσεντ έχει πάρει μέρος σε αυτό αλλά δεν μπορώ να του πάρω κουβέντα.

Τέλος πάντων, είναι καλό που γυρίζω νωρίς στο σπίτι άλλωστε όταν επέστρεψε η Μόργκαν δούλευα μαζί της μέχρι το βράδυ. Όπως πάντα, ο Βίνσεντ δεν γύρισε μαζί μου αλλά έμεινε πίσω. Ξέρω ότι δεν ανήκω στην οικογένεια, αλλά ήμουν η προσωπική γραμματέας της Μόργκαν εδώ και δύο χρόνια. Ακόμη δεν με εμπιστεύονται;

Ο εκνευρισμός με τύλιξε αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα περισσότερο. Την στιγμή που έβαλα τα κλειδιά στην πόρτα για να ανοίξω το διαμέρισμά μου, μία δύναμη με τράβηξε προς τα πίσω ενώ ένα ύφασμα κάλυψε το πρόσωπό μου. Αμέσως έχασα τις αισθήσεις μου όταν μύρισα αυτό με το οποίο το είχαν ποτίσει.

Ανοίγοντας τα μάτια μου ήμουν δεμένη σε μια καρέκλα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που μύριζε μούχλα και σκόνη. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή από το φόβο. Τι συνέβαινε; Ποιος με είχε απαγάγει;

Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου έτριξε, το φως μιας λάμπας άνοιξε και είδα καθαρά τα άτομα που εισήλθαν μέσα. Μία γυναίκα, καλοντυμένη, νεαρή σε ηλικία με καστανόξανθα μαλλιά και γαλανά μάτια. Το βλέμμα της έπεσε πάνω μου γεμάτο μίσος και θυμό.

Δεν την γνώριζα. Γιατί έδειχνε να με μισεί;

-«Δεν ξέρω τι βρίσκει σε ένα γύναιο σαν εσένα αλλά θα έχεις την ίδια τύχη με την προηγούμενη.» αποκρίθηκε και έκανε νόημα στους άντρες που ήταν μαζί της. Εκείνοι με πλησίασαν και με έριξαν στο πάτωμα.

Όταν άρχισαν να μου αφαιρούν τα ρούχα κατάλαβα τι είχαν σκοπό να κάνουν και τρομοκρατήθηκα. Προσπάθησα να αντισταθώ όσο μπορούσα αλλά ήμουν ακόμη δεμένη και εκείνοι με τα ισχυρά χέρια τους έκαναν ότι ήθελαν.

Η γυναίκα μόνο παρακολουθούσε. Καθόταν στην καρέκλα που πριν από λίγο καθόμουν εγώ και παρακολουθούσε με ικανοποίηση αυτό που θα συνέβαινε σε λίγο.