Σκοτεινοί Άγγελοι 2

76. Η αφύπνιση

 «Αχρηστο πλάσμα! Παλιόπαιδο!!! Μου κατέστρεψες τη ζωή! Μου κατέστρεψες την ευτυχία!!!» άκουγα τις φωνές και τα ουρλιαχτά εκείνης της γυναίκας ενώ παράλληλα το σώμα μου μαζευόταν για να μην δεχτεί τα χτυπήματα της ζώνης.

Ήμουν αδύναμη. Ένιωθα να πονάω. Πονούσα που έχασα τους αγγέλους μου. Πονούσα που έχασα τον Λίαμ. Πονούσα από τα χτυπήματα της ζώνης.

«Δεν έπρεπε να έχεις γεννηθεί. Δεν έπρεπε να υπάρχεις!!!» συνέχιζε η φωνή να αντηχεί μέσα στα αυτιά μου.

Ξαφνικά, ένιωσα κάποιον να με τραβάει από τα μαλλιά και άφησα μερικές κραυγές πόνου. Με τραβούσε σε όλο τον λαβύρινθο και εγώ πάλευα να ελευθερωθώ. Τελικά, βρέθηκε μπροστά από μια πόρτα, την άνοιξε και με έσυρε μέσα.

Ρίγησα. Πάγωσε το αίμα μου. Ήμουν ξανά μέσα σε εκείνο το τρομερό υπόγειο. Μύριζα την κλεισούρα και την μούχλα ανακατεμένα με κάτουρο. Μόνο με το θολό φως μιας λάμπας και τέσσερις τοίχους να μου κλείνουν το δρόμο.

-«Όχι!!! Όχι!!! Βγάλε με από εδώ!!!» αναφώνησα. Χτυπούσα την πόρτα με τα χέρια μου. Φώναζα να με όλη μου τη δύναμη. Όμως κανείς δεν άκουγε. Κανείς δεν μου άνοιγε.

Όταν η πόρτα έτριξε για να ανοίξει, εκείνη η γυναίκα μπήκε μέσα και οπισθοχώρησα. Με κοιτούσε με μίσος και θυμό. Με κοιτούσε σαν να ήμουν το χειρότερο άτομο στον κόσμο.

Με μια άξαφνη κίνηση, με έπιασε από το λαιμό και με κόλλησε πάνω στον τραχύ τοίχο. Πόνεσε η πλάτη μου ενώ έσφιγγε το χέρι της και έκλεινε τη δίοδο του αέρα.

«Σε μισώ!!! Μου κατέστρεψες τη ζωή!!!»

Το σώμα μου έτρεμε αλλά εκείνη την στιγμή μαζί με τον φόβο, κάτι ακόμη έβραζε μέσα μου.

-«Και εγώ σε μισώ!!! Σε μισώ που με έκανες ένα άτομο με φοβίες και ανασφάλειες. Σε μισώ που μου στέρησες τα παιδικά μου χρόνια. Σε μισώ που με έκανες δειλή!!!» αναφώνησα ενώ κρατούσα αντίσταση στο χέρι που με έπνιγε.

Ένιωθα τα δάκρυά μου να κυλούν από τα μάτια μου και θόλωναν καθώς την κοιτούσα.

-«Δεν θέλω να φοβάμαι άλλο. Δεν θέλω να στερούμαι τη ζωή εξαιτίας σου!!! Δεν υπάρχεις!!! Δεν υπάρχεις!!!» αναφώνησα και το χέρι μου έσπρωξε το δικό της μακριά.

Την έσπρωξα μακριά μου ολόκληρη και κατάφερα να αναπνεύσω. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε με γρήγορους ρυθμούς. Την κοιτούσα που στεκόταν απέναντί μου.