Σκοτεινοί Άγγελοι 2

55. Οι επιλογές

   Οι μέρες περνούσαν. Είχα αναλάβει την διοίκηση του ομίλου Σάλιβαν εξ' ολοκλήρου, εφόσον δούλευα πλέον από το πρωί εκεί. Φυσικά, συνέχιζα και τις «υπερωρίες» μου μία με δύο φορές την εβδομάδα. Το πρόβλημα που ονομαζόταν Σαντάνα, δεν είχε τακτοποιηθεί ακόμη.

Ο άντρας εκείνος είχε παύσει πυρά. Το είχα καταλάβει όταν συνειδητοποίησα ότι δεν είχε δράσει, όσο η Άιβερι ήταν ενεργή και προσπαθούσε να αναστυλώσει τον όμιλο. Δεν ήξερα τι συνέβαινε, αλλά η ηρεμία αυτή με βόλευε τώρα που όλα ήταν χαοτικά.

Φυσικά, δεν μπορούσα να μην υποψιάζομαι ότι αυτή η ηρεμία ήταν η νηνεμία πριν μια μεγάλη καταιγίδα. Έπρεπε να ετοιμαστώ για παν ενδεχόμενο. Επικοινώνησα με τον Άντριου Σάλιβαν, ο οποίος άρχισε να παραπονιέται ότι είχε καιρό να λάβει εντολή μου. Όμως δεν ήταν δικό μου λάθος.

Η σύντομη αναφορά που μου έδωσε, έδειχνε ότι οι συμμορίες του Σαντάνα ήταν ακόμη σε «πόλεμο» με την δική μου, την Angeles Oscuros. Παρόλα αυτά, εκείνος δεν έκανε τίποτα άλλο.

Άφησα τα πράγματα όπως ήταν και άρχισα να ασχολούμαι με τον όμιλο. Μπορεί να είχε ξεκαθαρίσει η θέση μας και να αποδείχτηκε η αθωότητά μας, όμως χρειαζόμασταν νέους πελάτες.

Κι ενώ προσπαθούσα να οργανώσω ένα σχέδιο στο μυαλό μου, η Μιράντα εισήλθε μέσα στο γραφείο και μου έδειξε κάποιες αναφορές. Μελετώντας τες, έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Η Άιβερι είχε προνοήσει για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και για το λόγο αυτό είχε επενδύσει στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο ενώ είχε κλείσει συμφωνίες με κάποιες ευρωπαϊκές εταιρείες που ήθελαν να εδραιωθούν στην Αμερική.

Ένα με δύο πελάτες αρκετά ισχυροί που μπορούσαν να φέρουν τον όμιλο Σάλιβαν στα ύψη και πάλι. Σε εμένα έπεφτε ο κλήρος να συνεχίσω να επιβλέπω την ομαλή συνεργασία της εταιρείας μας με εκείνες.

Φαινόταν ότι είχε κοπιάσει πολύ για να κρατήσει ζωντανή την εταιρεία ενώ παράλληλα μαχόταν με τους δαίμονές της. Ήταν αρκετά έξυπνη, όχι μόνο να αναστυλώσει την οικογενειακή εταιρεία αλλά να χτυπήσει και τον Μόρτιμερ.

Με αυτούς τους ρυθμούς έφθασε το τέλος του πρώτου μήνα του καλοκαιριού και οι καύσωνες ξεκίνησαν να τυλίγουν την πόλη του Λος Άντζελες.

Όσο όμως περνούσαν οι μέρες και εκείνη δεν εμφανιζόταν, τόσο περισσότερη πίεση λάμβανα από όλους. Οι γονείς μου και ο Λίαμ ρωτούσαν συνεχώς πότε θα «ξυπνήσει» η Άιβερι και πάντα έδινα μια ασαφή απάντηση.