Σκοτεινοί Άγγελοι 2

Μέρος ΙΙΙ.: Δαίμονες και άγγελοι 44. Που ήταν;

Με κόπο άνοιξα τα βαριά ματόκλαδά μου. Όμως δεν άλλαξαν πολλά καθώς υπήρχε σκοτάδι τριγύρω. Κατάφερα να προσαρμόσω την όρασή μου τριγύρω και όχι μόνο.

Λες και οι αισθήσεις μου είχαν βρεθεί σε ένα γνώριμο μέρος, ανίχνευαν κάτι απίστευτα τρομακτικό. Η μυρωδιά της μούχλας και της κλεισούρας που υπήρχε για δεκατρία χρόνια στη μύτη μου, είχε επιστρέψει. Ένα θολό φως που φώτιζε με τη βία το χώρο και η απόλυτη σιωπή μέσα στην οποία άκουγα τον ήχο της ανάσας μου, είχαν επίσης επιστρέψει.

Ένιωθα τα χέρια μου και τα πόδια μου δεμένα με σκοινί ενώ ήμουν πεταμένη πάνω σε ένα στρώμα. Στο στόμα είχα επίσης ένα αυτοσχέδιο φίμωτρο.

Οι χτύποι της καρδιάς μου άρχισαν να ανεβαίνουν. Αν ήταν ένας ακόμη από τους εφιάλτες μου, θα ήθελα να ξυπνήσω. Δεν ήταν αστείο κάτι τέτοιο. Δεν ήταν αστείο!!!

Όσο μπορούσα με τα χέρια μου, τσίμπησα το δέρμα μου. Πόνεσα!!! Ήταν αληθινό. Αυτό το μέρος ήταν αληθινό και αμέσως με κατέλαβε φόβος και τρόμος. Σύρθηκα προς τα πίσω και ακούμπησα τον τοίχο. Τα μάτια μου βούρκωσαν. Όχι δεν μπορούσα να βρεθώ ξανά σε αυτήν την κόλαση!!!

Οι ώρες περνούσαν γεμάτες αγωνία. Δεν ήξερα τι να περιμένω από τους απαγωγείς μου, οι οποίοι ήταν τόσο επιδέξιοι που με άρπαξαν μέσα από το σπίτι μου, κάτω από τη μύτη των σωματοφυλάκων που γέμιζαν την περιοχή έξω από το σπίτι μου.

Άρχισα να διψάω που σήμαινε ότι οι ώρες που πέρασαν ήταν αρκετές. Όμως, κανείς δεν εμφανιζόταν. Δεν ξέρω τι ήθελαν να πετύχουν αλλά σίγουρα όχι κάτι καλό.

****

-«Δεν μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο ξανά!!! Όχι!!! Όχι!!! Το κοριτσάκι μου!!!» η φωνή της κα. Σάλιβαν αντηχούσε μέσα στο κενό σπίτι γεμάτη απόγνωση και αγωνία.

Τα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα ενώ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ξανά μια τέτοια κατάσταση. Την είχα μέσα στην αγκαλιά μου προσπαθώντας να την παρηγορήσω αλλά δεν ήμουν σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση.

Γιατί έπρεπε να συμβεί ξανά κάτι τέτοιο; Γιατί έπρεπε να εξαφανιστεί ξανά η Ίβ; Ποια ήταν η τύχη της; Τι ήθελαν οι απαγωγείς; Όμως είχαν περάσει ήδη δύο μέρες χωρίς απόκριση όπως ακριβώς πριν χρόνια. Οι απαγωγείς δεν επικοινώνησαν ποτέ μαζί μας.

-«Είστε εντελώς άχρηστοι;!!! Η δουλειά σας ήταν μία και μοναδική! Να προστατέψετε την κόρη μου!!!» αναφώνησε ο κ. Σάλιβαν που κατσάδιαζε τους σωματοφύλακες που είχε βάλει να προστατεύουν την Άιβερι.