Σκοτεινοί Άγγελοι 2

6. Η φωνή

Η αλήθεια ήταν ότι είχα καιρό να επισκεφτώ τους γονείς μου στο πατρικό μου. Όπως είχα υποσχεθεί στον πατέρα, ήρθα για δείπνο. Δυστυχώς, ο Λίαμ δεν μπορούσε να έρθει.

Η υποδοχή μου από τους υπαλλήλους της βίλας ήταν θερμή και φυσικά πιο θερμή ήταν η υποδοχή της μητέρας, η οποία με έκλεισε στην αγκαλιά της αφού μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.

Το άρωμά της από γιασεμί με ηρεμούσε κάθε φορά που το μύριζα. Η ζεστασιά του κορμιού της χαλάρωνε τα νεύρα μου και η διάθεσή μου έφτιαχνε κάθε φορά που την έβλεπα.

Με τράβηξε στο χολ και ξεκινήσαμε την κουβέντα. Ο πατέρας ήταν παρών και παρόλο που συμμετείχε που και που στη συζήτηση, περισσότερο μας παρατηρούσε και χαμογελούσε γλυκά, σαν ερωτευμένος σύζυγος και στοργικός πατέρας που θαύμαζε σύζυγο και κόρη.

Τα θέματα συζήτησης γύριζαν γύρω από πολλά θέματα, από την ρουτίνα μου στη δουλειά, μέχρι την σχέση μου με τον Λίαμ. Μιλούσαμε ακόμη και για τον Βίνσεντ και τη σχέση του με την Ντόροθυ ή την Μιράντα και τον θείο Άντριου. Έπειτα, ήταν σειρά της να μου πει νέα της τόσο από την ζωή της με τον πατέρα όσο και για τις φιλανθρωπίες που συνέχιζε να κάνει.

Η συζήτηση περί ανέμων και υδάτων συνεχίστηκε και στο τραπέζι του δείπνου, στο οποίο είχε σερβιριστεί το αγαπημένο μου φαγητό συνοδευόμενο με κόκκινο κρασί.

Ξαφνικά, όμως εκείνη η μάζωξη με άγχωσε. Οι γονείς μου, όσα προβλήματα και να είχαν, έμειναν μαζί. Έκαναν οικογένεια. Υπήρχαν λύσεις στα προβλήματά τους. Όμως τα δικά μου προβλήματα ήταν αλλόκοτα και δύσκολα.

Αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω μια τέτοια σκηνή με τη δική μου οικογένεια ή καλύτερα τι είδους μορφή θα είχε η δική μου οικογένεια; Με αυτές τις σκέψεις, έχασα το κέφι που είχα.

Μετά το δείπνο και λίγο πριν φύγω καθώς σκοτείνιαζε, εισήλθα στο παλιό μου δωμάτιο. Κοιτούσα πως δεν είχε αλλάξει από την τελευταία φορά που το θυμόμουν. Φυσικά, ήταν γεμάτο με βιβλία καθώς μου άρεσε να διαβάζω. Τώρα ήμουν τόσο απασχολημένη που με τη βία διάβαζα ένα βιβλίο σε δύο μήνες.

Το βλέμμα μου έπεσε στο ράφι με τα παραμύθια. Κλασικά και μοντέρνα, υπήρχε πληθώρα από αυτά, παρόλο που είχα προλάβει να τα διαβάσω μονάχα μέχρι τα πέντε μου.

Με μια κίνηση του χεριού μου πήρα ένα από αυτά στο χέρι μου. Αν θυμόμουν καλά, ήταν το τελευταίο παραμύθι που μου διάβασε η Μιράντα πριν την απαγωγή μου. Μιλούσε για ήρωες και περιπέτειες.