Sztuka zmysłów

27. Eliza

To jak Joanna miała wszystko rozpracowane, aby nikt nie domyślił się, że pracuję dla niej i jej rzeźbiarza naprawdę mnie zadziwiało.

Pracę mieliśmy rozpocząć we wtorek o szesnastej. Miałam czekać na Joannę w Jankach przy cetrum handlowym. Stamtąd miała mnie zabrać do siebie do domu, gdzie znajdowała się pracownia Erosa. On podobno miał przyjechać sam. Ale to miało być dopiero jutro, dzisiaj za to miałam wolne. Od rana...a w zasadnie budziłam się w południu, myślałam czy jechać pod uniwersytet, aby spotkać Jeremiasza. Czy naprawdę chciał się ze mną spotkać, czy powiedział tak tylko z litości.

- Eliza jajecznica, czy owsianka? - zapytała ma kiedy weszłam do kuchni.

- Mamo zrobię sobie śniadanie, usiądź, odpocznij.

- Dziecko ja cały czas odpoczywam w końcu odleżyn dostanę od tego leżenia i siedzenia na kanapie. Więc?

- Jajecznica.- westchnęłam siadając przy małym stole ustawionym w kuchni. 

W naszym mieszkanku wszystko było małe. Mój pokój, pokój mamy i mini lazienka. To wszytsko co dostaliśmy po tym, jak zmarł ojciec musiałyśmy się wyprowadzić do mlaego mieszkanka mojej babci. Po śmierci babci, to mama została lokatorem mieszkania w spółdzielni dzielnicy Mokotów i dzięki temu nie zostałyśmy bez dachu nad głową.

Patrząc na mamę jak szykuje mi śniadanie pomyślałam, że ja mogłabym zapytać co zrobić z sytuacją jaka mnie spotkała, ale postanowiłam, że jak już zjem to pójdę na spacer i pomyślę nad tym wszystkim. Mogłabym zadzwonić do Zośki przecież się przyjaźnimy, ale znam ją i jak zwykle powie, że sama proszę się o problemy jak wtedy kiedy spotykałam się z Tomkiem.