SHE IS THE QUEEN (COMPLETED)

CHAPTER 75

CHAPTER 75

Naramdaman ko ang pag tama ng sikat ng araw sa mukha ko kaya dahan dahan akong napa mulat. Bumungad naman saakin si mom na mukhang alalang alala na. Sa likod naman niya ay nandon sila kenzo, kuya clyden at hendrix na naka upo sa sofa at nag uusap usap.

Bumalik naman bigla sa isip ko ang sinabi kanina ni hendrix na tutulungan niya ako and he knows Shadow. And that made me think that maybe he's shado–

"Mabuti naman at gising kana, baby. What do you want to eat? Are you okay?"

Napatigil ako sa pag iisip nang marinig ko ang mga sinabi ni mom na ngayon ay nasa harapan ko na.

Dahan dahan naman akong bumangon at tiningnan ang paligid ng kwarto. It's my room. Naalala ko na nahimatay nga pala ako kanina, Maybe because I din't eat anything in 3 days straight.

Mukhang ilang oras din akong naka tulog dahil kanina ng himatayin ako ay maliwanag pa pero ngayon ay madilim na.

Tiningnan ko naman si mom na mukhang sobra ang pag aalala saakin. "Calm down, mom. But I miss your adobong manok"

Agad namang nag liwanag ang mukha niya at mahinang pinisil ang pisngi. "I'll cook it for you, baby" masayang ani niya at hinalikan ako sa noo saka nag mamadaling lumabas ng kwarto para mag luto.

Nang maka labas naman si mom ay itinuon ko ang atensyon ko sa tatlong lalaki na mga seryosong naka tingin lang saakin na para bang may nagawa akong malaking kasalanan.

"What?" masungit na tanong ko sa kanila.

Sabay sabay naman silang tumayo at nag lakad palapit saakin. "Are you okay?" sabay na tanong ni kenzo at hendrix na ikina ngiwi ko.

Kaya kay kuya clyden ko naman itinuon ang atensyon ko. "I want to ask you about what you said earlier but i think you won't tell so i will just close my mouth and investigate my self." mahaba niyang turan at pag katapos ay nakangiting hinalikan ako sa noo.

Nag paalam na rin siyang aalis na kaya ngayon ay kaming tatlo nalang ni kenzo at hendrix. Pinukol ko ng masamang tingin si hendrix. "Tell me, are you shad–"

Hindi ko na nagawang tapusin ang tanong dahil sa mahina niyang pag tawa. Nag katinginan naman kami ni kenzo at sabay na kumunot ang noo saka tiningnan si hendrix.

"I'm not him. That guy has weakness and i don't have any." seryosong sagot niya kaya mas lalo akong nag taka.

Nakikita ko naman sa mga mata niya na hindi siya nag sisinungaling kaya naniniwala akong hindi siya si shadow.

"Then how did you know him?" tanong ko sakanya.

Ngumiti naman siya at hinawakan ako sa ulo saka ginulo ang buhok ko. "We're friends, I think? I known him for 3 years now"

Tumango tango naman ako at si kenzo naman ang tiningnan ng masama. "I hate you. I think hendrix is really my twin brother because he can understand while you don't" naka simangot kong sabi sakanya pero imbes na magalit siya ay tinawanan niya lang ako.

"I also feel the same, twin. I also feel like his my twin and not you because he calls me brother or bro and you don't" naka ngising sabi niya na ikina nganga ko.

"You hate me?" naka ngangang tanong ko sakanya at tumango naman siya na mas lalo kong ikina nganga.

Si hendrix naman ang tiningnan ko. Naka tingin lang siya saamin ni kenzo na para bang hangang hanga sa mga pinag sasabi namin.

Ngayon ko lang din napansin ang ilang pag kaka tulad ng itsura namin. Well kenzo and I exactly looks the same. Siguro kung papahabain ang buhok ni kenzo ay mapag kakamalan siyang ako.

Tinitigan kong maiigi si hendrix. He doesn't look exacly like kenzo or me but there's a resemblance. His face, the way he talk and the way he walk. And the familiar feeling.

Medyo malapit saakin si hendrix kaya nakikita ko ang mga mata niyang kulay brown pero alam kong contact lens lang 'yon. And it makes me curious.

"Who really are you Hendrix Villamerial?" wala sa wisyong tanong ko. Nakita ko namang pareho silang natigilan ni kenzo pero agad rin akong nginitian ni hendrix.

"Isang poging nilalang" tumatawang sabi niya at hindi ko manlang narinigan ng kaba ang boses niya kaya nangunot lalo ang noo ko.

Patuloy lang siya sa pag tawa kaya nag katinginan kami ni kenzo at alam kong isa lang ang naiisip namin.

'He's weird and crazy'

"Btw, Mckenzo will go with us tomorrow. I already talked to your dad and he said yes but he made me promise to protect you and don't let you meet with zach." naging seryoso naman bigla ang boses at mukha niya kaya mas lalo kong naisip na napaka weird niya talaga.

But i don't really care. As long he will help to go back in the philippines.

"Thank you" masayang sabi ko sakanya at sa sobrang saya ko ay mabilis akong bumangon at niyakap siya.

"Tolerating her craziness with zach is bad, hendrix." umiiling iling na sabi ni kenzo pero sinamaan ko lang siya ng tingin at kumalas na sa pag kakayakap kay hendrix.

"If that's what can make her happy then who i am to stop her?" ani ni hendrix na kay kenzo naka tingin.

"Kung sasaktan at papaiyakin lang ulit siya ng lalaking 'yon saka lang ako kikilos." dag dag pa niya sa napaka seryosong boses.

Mabuti naman at dumating na si mom na may dalang tray na may lamang pag kain. Sobrang lawak ng ngiti niya habang nag lalakad palapit saakin kaya napa ngiti na rin ako.

I really love my mom.

"Here's your food, baby girl" nakangiting sabi niya at inilapag sa table na katabi ng kama ko ang tray na may lamang pag kain.

Natakam naman ako sa pag kaing nasa harapan ko dahil sa sobrang bago non. My favorite adobong manok.

"Thank you, mom" nakangiting pasasalamat ko kay mom at nag simulang kumain. Mas lalo namang lumawak ang ngiti ko nang matikman ko na napaka sarap ng luto ni mom.

Habang kumakain naman ako ay narinig kong pinababa ni mom ang dalawa para daw kumain ng hapunan dahil marami siyang niluto.

"Kumain ka lang ng marami, baby. I missed you so much. Gusto sana kitang maka bonding bukas kaso paalis kana kaya pag katapos mo nalang kumain tayo mag babonding. Okay ba yon sayo?"

Awtomatiko naman akong tumango sa sinabi ni mom. "I would love to have a bonding with you mom" nakangiting sabi
ko. Nag ningning naman ang mata niya at pumalakpak pa sa sobrang tuwa.

Ako naman ay naka ngiti lang siyang pinag masdan habang kumakain ako. Mom really have a soft spot in my heart.

She's the most important person in my life right now. And i don't know what will happen if something bad happen to her.