Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

2.2

Name Hisalar'dan

Tan ile konuşacaktık, sonunda. Belki bu son konuşmamız olacaktı ya da yeniliklere başlangıcımız.

Tan koltuğa oturduğunda bende tam karşısına oturdum. Gergince ilk koltuğa, sonra halıya, sehpaya, evdeki bütün eşyaları taramaya başlamıştım. Bakışlarım eşyalardan Tan'a döndüğünde onun gözünü ayırmadan bana baktığını ve oldukça yakınımda olduğunu fark ettim.

"Ben bazı şeyleri dolaylı yollara sokmayı sevmem, dolaylı hiçbir şeyi sevmem. Kesin ve net bir insanımdır. Seviyorsam seviyorum, sevmiyorsam sevmiyorumdur. Sende öyle bir insansın Name, biliyorum. Bu kadar kısa sürede seni olabildiğince tanıdım, daha doğrusu tanımak istedim."dedi ve durdu. Derin bir nefes çekti içine.

"Ben hayatımda ilk defa birisini tanımak istedim."dedi ve yeniden durdu ama bu sefer kısa sürede konuşmaya devam etti. "Name ben seni tanımak istedim."

Yerimde kala kaldım. Ne söylemem gerekiyordu bilemedim. Evimde aynanın karşısında belki bir ihtimal bu gün gelir diye birkaç senaryo yazmıştım, birçok kelime, cümle seçmiştim. Ama şimdi konuşamıyordum.

Tan Demirer beni kifayesiz bırakıyordu.

"Halen daha istiyorum, seni daha fazla tanımak istiyorum. Ne seversin mesela? En sevdiğin tatlı nedir? En sevdiğin film, müzik, oyun? Ailen nasıl, en sevdiğin kuzenin kimdir? Bilmiyorum hiçbirini ama bilmek istiyorum Name. Ben ilk kez böyle oluyorum. Akşamları uyuyamıyorum mesela, sen geliyorsun çünkü aklıma."dedi ve sonra güldü komik bir şaka yapmış gibi.

"Benim de dediğim saçmalık. Hiç gitmiyorsun ki gelesin. Her zaman aklımdasın Name, aklımdan da fazlası. Kalbimin içindesin."dediğinde eli kalbine gitti. "Derinlerde değilsin, sen kalbimin ta kendisisin." Kalbinin üzerindeki eli bana doğru uzandı, elimi tutup benim kalbimin üstüne koydu, elini de elimin üstüne. "Kalbim sensin."

"Seni istiyorum Name. Benim ol istiyorum, benimle ol istiyorum. Bir şey olduğunda beni ara, benden bir şey saklama istiyorum. Bilmiyorum belki de çok şey istiyorum ama istiyorum işte. Bunlar bencillik mi? Sikerim bencilliği. Bencil miyim anasını satayım, en benciliyim hemde."dedi ve derin bir nefes aldı. Eli elimi okşadı boydan boya ama asla çekmedi. "Konu sen olunca bencilim. Her şeyim, her şeyinim."

"Yani olayım, sen istersen?" Dedi heyecanlı heyecanlı. Kıkırdadım haline hayran hayran. Gözlerinin içine baktım uzunca. Bekledi beni, cevabımı.

"Tan Demirer."dedim en sonunda duygu dolu. Kelimemin doluluğunu anladı, duydu, hissetti. Gülümsedi bütün içtenliğiyle.

"Name Hisalar."dedi iç çeker bir edayla. Diğer elim elimin üstündeki elini kavrayıp sıkıca tuttum. Kafamı ona doğru yaklaştırdığımda ne olduğunu anlamaz bir ifadeyle beni izliyordu. Gülümsedim.

Beni mi istiyordu? Verirdim öyleyse.

Dudaklarım dudaklarını bulduğunda zaman kavramı durmadı, daha da hızlandı. Sanki lunaparkta ki hız trenindeydik, sanki kalbimin sesindeydik, sanki zaman kavramı olmayan o yerdeydik ve sadece biz vardık.

Name ve Tan. Biz, sadece biz.

Tan elini elimden çekti ve iki eliyle yüzümü avuçları arasına aldı. Kafasını bana doğru daha da eğdi ve ayağa kalktı. Bende kafamı kaldırdım biraz daha. Elleri sanki yüzümde değil de vücudumdaydı ve beni kontrol ediyor gibiydi. Bir eli belime gitti ve orayı sertçe okşayıp sıktı ardından beni koltuğa doğru yatırdı. Kafam yastığa denk geldiğinde o da üstüme eğilmişti. Ellerim omuzlarından sertçe kayarak boynuna sarıldı.

Öpüşmemiz hızlanıyor, sanki birbirini uzun yıllardır arayan iki insandık da yeni kavuşmuşuz gibi kaybettiğimiz zamanları isyan edercesine hırs ve arzuyla çıkarıyorduk.