Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

5.0

"Kraliçe! Nameşko! Name! Kız! Zilli! Her ne lakap ise!"diye başımda bağıran Cafer ile zorunlulukla uyandım. Elimi kaldırıp yanağına hafif tokat atmamla kendini sanki mermi yemiş gibi yatağa attı ve garip sesler çıkarmaya başladı.

"Ölüyorum, gidiyorum, geberiyorum, galiba sonum böyle olacaktı! Kaderimde bu da mı varmış?!"diye bağırdığında kafasına Avni sertçe bir yastık attı. "Mal mal konuşma."diye söylendi.

Bizimkiler kendi evleri olmasına rağmen hep beraber kalmak istemişlerdi ve Tan'ın evinde kalmıştık. Tan ile ben beraber yatacakken Avni ile Cafer izin vermemiş ve benimle yatmışlardı. Dağ, Kunter ve Tan koltuklarda yatarken biz Tan'ın yatağında yatmıştık, Tan kıyamamıştı koltukta yatmama.

Yatakta oturur pozisyona geldiğim gibi bir anda kafama yastık yemem bir oldu. Ben şaşkınca Cafer ile Avni'ye bakarken onlar bana doğru yastıkla gelmeleriyle kıkırdayıp yastığımı aldım ve bende onlara savurmaya başladım.

Yastık fight.

"Kahrolası düşman, al sana yastık!"deyip Avni'nin kafasına yastık atmamla Avni role girerek sarsılıp devrilirmiş gibi yaptı ve yatağa attı kendini.

"Come on, come on."dedim Cafer'e gelmesi için el hareketi yaparak. Cafer de sırıtıp yastığı savurarak üstüme geldi. Bende ona karşı savurmaya başladım.

Biz Cafer ile fight atarken Avni arkamdan yaklaştı. O da kafasına Kunter tarafından yastık yedi. Bakışlarım Tan'a kaydığında bana doğru geldi. Bende yastığı kenara bırakıp ona sarılmıştım. Kafasını saçlarıma gömdü ve hem kokumu içine çekerken hemde dudaklarını bastırarak saçlarımı öpmeye başladı.

Doyamıyordum artık ona, özellikle son olanlar bana sanki bir asır gibi gelmişti.

"Name'm."dedi fısıldayarak. "Yavrum." Kafamın tam ortasını öptü. "Bebeğim." Anlımı öptü. "Hayat ışığım." Burnumu öptü. "Aşk mektubum." Dudaklarıma yaklaşmıştı ki kafamıza bir yastık yedik.

"Aile var, aile!"dedi Cafer sinirliymiş gibi.

İbne, yine yapmıştı yapacağını.

Tan öfkeyle daha demin kenara koyduğum yastığı aldı ve Cafer'e doğru yürüdü. Ben Cafer'i yastıkla dövecek sansam da Cafer ondan korkup geriye giderken yatağa düştü. Tan hemen yastığı Cafer'in yüzüne dayayıp boğmaya başladı. "Öldüreceğim çocuk seni! Yeter!"

Dağ ve Kunter hızla Tan'ın omzularından tutup Cafer'in üstünden zorlukla kaldırdılar. Avni ise koluma sarılmıştı. "Kocan kocamı yiyor!"diyordu.

Gülmemem gerek, gülen gül olsun.

Kötüydü, biliyorum.

Kunter Tan'ın omzunu patpatladı. "Sen çok sinirlisin, biraz relax."dediğinde Tan ona öldürecekmiş gibi bakmasıyla ağzını fermuar ile kapatırmış gibi yaptı ve geri çekildi. Sonra hepsi birbiriyle bakışmaya başladı, bende saf gibi onlara baktım.

"Ee?"dediğimde bir an bana döndüler sonra yine birbirlerine baktılar ve bir şeyi onaylarmış gibi yaptılar.

Dağ hızlı adımlar Tan'ın yanına geldi ve kolunu onun omzuna attı. "Hadi Tan, bizim işimiz vardı, söz vermiştin ya."dediğinde Tan ona kafasını salladı. "Evet evet, bugün bitirelim bu işi."dedi ve hızla çıktılar. Kunter de bana göz kırpıp "Good bay, Kraliçe" dedi ve peşlerinden gitti.

Ben garip garip onlara bakarken onların dış kapıdan çıkış sesleri geldi. Cafer ve Avni de mutfağa doğru giderlerken hızla yollarını kestim. "Ne oluyor lan bu lanet olası yerde?"diye abartılı tepki vermemle Cafer ile Avni kıkırdadılar, Cafer saçlarımı karıştırdı. "Bir şey olmuyor Nameşko."