Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

3.4

Gözlerim yavaş yavaş açılırken birkaç konuşma sesi de duyuluyordu.

"Ya hayatımda ilk kez kaçırıldım, çok iyi!"dedi Cafer heyecanlı heyecanlı konuşarak. "Ya gerizekalı, sus eşşek herif! Sanki güzel bir şey."dedi Tan öfkeyle ona.

Gözlerim açıldığında hepsini net bir şekilde gördüm. Hepimiz yuvarlak bir şekilde ellerimiz, ayaklarımız bağlı sandalyedeydik.

"Sonunda be Name, kızım ya. Öldün sandık!"dedi Dağ ferahlayarak. Kıkırdadım ona. "Ben ve ölmek. Tamam olabilir. Çarpılmak istemiyorum!"dediğimde küçük bir kahkaha attık.

"İyi misin Name? Bir yerin acıyor mu?"dedi Tan endişeyle bana bakarak. Kafamı sağa sola salladım. "Hayır, gayet iyiyim. Turp gibiyim."dediğimde bir süre sessizlik oldu ve birbirimizle bakıştık.

En sonunda "Ee nasıl kurtulacağız buradan?"dedi Avni merakla. Hepimiz yine birbirimize baktık, sonunda dudaklarımızı büzdük bilmezcesine. "Bence gelen ilk kişiyi ısıralım."dedi Kunter. Onun üstüne heyecanla Cafer "Bence zombi taklidi yapalım."dedi hızlı hızlı. Onun da üstüne Avni "Bence akıl hastanesinden kaçmış taklidi yapalım."dedi. "Ya hayır, bence tehlikeli insanı oynayalım. Seri katil gibi davranalım."dedim.

Tan ve Dağ birbirine bakıp umutsuzca başlarını iki yana salladılar. Onların yüz ifadesine kıkırdadık.

O an aniden kapı açıldı. Birkaç adım sesinin ardından ortamıza birkaç adam geçti.

"Aga sen kimsin amına koyayım?"dedi Cafer garip bir sesle. Göz devirdik ona.

"Peyami ben."dedi adam kafasını gururla kaldırarak. Birbirimizle bakıştık anlamazca.

"Safa olandan mı?"diyen Avni ile gülmemek için kendimizi sıksak da adamlar hemen sinirle kaşlarını çattılar.

"Safa kim?"diyen adamla Cafer, Avni ve ben umutsuzca başlarımızı iki yana salladık.

"Peyami Safa'yı bilmeyen de, ne bileyim yani?"dedim kınarca ses ve bakış atarak.

Peyami bir adamına yaklaşıp "Yaz lan internete kim bu adam?"dediğinde biz yine gülmemek için kendimizi sıkıyorduk. Adam telefonunu çıkarıp birkaç şey tuşladıktan sonra Peyami'ye doğru eğildi ve "Yazarmış abi."dediğinde Peyami kafasını salladı ve bize döndü.

"Yazar, biliyorum."dedi yine kendinden emin bir sesle. Biz yine birbirimize baktık, gülmemek için kendimizi sıktığımızdan yüzümüz neredeyse kıpkırmızı olmuştu.

"Ee, yazar da bize ne bundan?"dedi Kunter alaylı bir sesle. Peyami kaşlarını çattı hemen. "Nasıl bize ne? Siz dediniz ya 'Bilmeyen de ne bileyim yani?' diye." Peyami'ye göz devirdi Cafer. "Peki 'Bilmeyen de ne bileyim yani' derken ne olacağını biliyor muydun peki?" Peyami daha da çattı kaşlarını. "Ne bileyim ben?" Avni atıldı hemen söze. "Bilmiyorsan niye burnunu sokuyorsun?"dediğinde bu sefer öfkeyle kızardı Peyami.

"Eh yeter be!"diye bağırıp belinden çıkardığı silahını anlıma doğrulttu. Hemen bizimkiler birkaç küfür sıralarken öfkeyle kaşlarımı çatıp bakışlarımı Peyami'den çekmedim.

"Ne istiyorsun?"dedi Tan tıslarcasına öfkeyle. "Ne istediğimi siz değil ama onlar çok iyi biliyorlar."dediğinde Dağ anlamazca çattı kaşlarını. "Kimler?"dediğinde Peyami kıkırdadı. "Hisalarlar."

Öfkeyle iplerden kurtulmaya çalıştım. "Ne istiyorsun lan ailemden?"dediğimde Peyami koca bir kahkaha attı. "Ne mi? İntikam!" Daha çok çırpındım. "İntikamını siksinler senin! Ne yaptı ailem sana da onlara ve bize dokunmak istiyorsun?!"dediğimde Peyami silahı daha da anlıma yaklaştırdı, bizimkiler ise bunu üzerine yine küfüler edip silahı çekmesini söylemeye başladılar.