Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

4.8

Adımlarım hızla içeri girdiğinde kolumda hissettiğim acıyı bile umursamadım. Gözlerimi kısarken tshörtümün yakasını ağzıma kadar çekip duman solumamı engellemeye çalıştım.

Name içerideydi ve burası alev alıyordu.

Bazı yerlerde patlama sesi duysam da hızla çevreyi kontrol ettim, onu bulmalıydım. Name'yi bulmalıydım.

Büyük bir alana girdiğimde yerde yatan onu gördüm. Elleri, kolları bağlıydı, gözleri kapalıydı. Hızla onun yanına koştum. "Name!" Duymadı, duyamadı.

Onu kucağıma aldığımda koşmaya başladım, arkadan alevlerin daha da yükseldiğini duyabiliyordum.

Çıkışı doğru koşuyorken önüme düşen kocaman tahta kütükle Name'yi karşıya doğru yuvarladım. Name karşıya geçerken bu sefer ben alevlerin arasında kalmıştım.

Name'ye baktım, orada duman ve alev daha azdı, daha güvenliydi.

Sorun yoktu, gerekirse ölürdüm ve bu ölüm beni mutlu ederdi.

Aynı annemin ölümü gibi.

Name'yi kurtarırken ölecektim ve buna gam yemezdim.

"Name."dedim acıyla. Parmaklarının hareket ettiği gördüm. Sonra da "Tan."diye fısıldayan sesini duydum. "Burdayım."dedim gözlerini açmasıyla gözlerinin tam içine baktım. Yanına gitmeliydim, bana ihtiyacı vardı.

Biraz geri geri gittiğimde ayakkabımın yandığını hissetsemde umursamadım. Hızla kütüğün üstünden atladığımda Name'nin hemen ucuna düştüm.

Ellerindeki ve ayağında düğümleri açtım. "Tan."diye fısıldadı tekrar. "Buradayım bebeğim, geldim. Seni kurtarmaya geldim." Gülümsedi halsizce. "Eğer kurtulamayacak olursak bırak beni, tamam mı?"dediğinde kaşlarım çatıldı.

"Cevabını bildiğin soruları sorma."dedim sinirle. Kaşları havalandı. Ama bir şey demedi, sonraya sakladı her şeyi. Hızla onu kucağıma aldığımda attığım adımda ciğerlerimde dumanları ve iğne gibi batan acıları hissederken zorlukla yürümeye başladım.

Tekrar bir adım atıyordum ki ayağıma düşen tahtayla dengemi sağlayamadım, Name yuvarlanarak yere düşerken ben acıyla inledim. "Name!"dediğimde onun gözlerinin tekrar kapandığını gördüm. Ayağımdaki ağırlıktan kurtulmak için çırpınırken sarfettiğim eforla daha çok nefes alıyor ve zehirli dumanı daha çok çekiyordum içime.

Benimde o an gözlerim kapandı, en son gördüğüm şey bize doğru koşan birkaç kişiydi.

🥊🦋

Gözlerim zorlukla açılırken bakış açımda bembeyaz ışık saçan bir lamba görmemle hızla doğruldum. Korkuyla çevreme baktığımda omzumda hissettiğim elle yanıma döndüm.

Numan yanımdaydı.

Güven verircesine gülümsediğinde onu birisi tutup kenara itti. Bakışlarım o kişiye döndüğünde Kunter olduğunu anladım. Numan'a kötü bir şekilde bakıyordu, sonra bakışlarını bana çevirdi.

"İyisin, değil mi abi?"dediğinde şu an düşündüğüm şey kesinlikle kendim değildi.

"Name, o nerede?"dediğimde Kunter bir parmağını çıtlattı. "Sorun yo-"dediğinde stresli bakışlarından bir şey olduğunu anlayabiliyordum. "Kunter, ne oldu?" Kunter derin bir nefes aldı ve yatağın ucuna oturdu.

"Sen Name'yi kurtarmak için içeri girdin, hatırlıyorsun değil mi?" Başımla onayladım onu.

Halen daha o an gözümdeydi. Name ateşlerin tam ortasındaydı, elleri kolları bağlıydı ve nefes alamıyordu.