Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

4.4

Tan Demirer'den

Kafamı yukarı kaldırıp tavana bakarken hiddetli şekilde nefesler alıyor, hızlı adımlarla bir sağa bir sola giderek oda içerisinde tur atıyordum.

Dağ öylece bilgisayara bakıyorken Kunter başını ellerinin arasına almış öylece sakinleşmeye çalışıyordu, Cafer ve Avni ise şaşkınca bir bize bir de birbirlerine bakıyordular.

Name stresli bir şekilde hepimizin tepkilerine bakarken tırnağını kemiriyordu. Elim hızla eline gittiğinde daldığı yerden kafasını kaldırıp bana baktı.

Gözlerinde neler geçtiği anlaşılmıyordu, her şey karman çormandı. Ya da ben karman çormandım.

Name'ye güveniyordum, o Vida'yı halen daha seviyor olsaydı benle asla çıkmazdı. Vida'yı sevmiyor, ona karşı hiçbir duygu beslemiyordu.

Ama sorun şuradaydı, Vida onu tanıyor ve seviyor muydu?

Vida yüksek ihtimalle Name'yi tanıyordu, onu hatırlıyordu.

Ama seviyor mu? Bilmiyorum.

"Name, seviyor musun onu?"dedi Cafer tedirgince. Bu ihtimal tek beni değil hepimizi ürkütse de bunu ihtimal bile kabul etmiyorduk hiçbirimiz.

"Hayır."dedi Name direkt net, kendinden emin bir sesle. Bu hiçbirimiz rahatlatmadı çünkü sorun dediğim gibi Vida konusundaydı.

Sikeyim, Vida seviyor mu Name'yi?

Kunter ellerini başından çekti ve kafasını kaldırıp hepimize baktı tek tek. "Sizce Vida Name'yi hatırlıyor mu?"dediğinde Dağ başını salladı hızla.

"Evet. Name'yi gizlemesi de bundan olmalı. Onu hatırlıyor."dediğinde Avni başladı lafa. En kritik soruya. "Peki Vida Name'yi seviyor mu? Aşık mı? Hoşlanıyor mu?"dediğinde biz sus pus olduk.

"Hayır."dedi Name o an, dikkatimiz ona çekildi.

Dağ'ın kaşları çatıldı. "Nereden biliyorsun?"dedi.

"Vida beni o manada sevmiyor. Belki eski bir dostu, arkadaşı olarak görüyordur ama bana aşık değil. Biz Vida ile birbirimizi severek çıkmadık zaten."dedi ve bakışlarını bana çekti.

Ona inanmamı bekledi, güvenmemi.

Gülümsedim ve yanağını okşadım.

Ona her zaman güveniyordum, ne olursa olsun.

"Neden çıkıyordunuz?"dediğimde yutkundu. "Vida küçükken zorbalığa uğruyordu."dediğinde hepimiz şaşırdık.

Vida? Bizim Vida?

"Annesi yoktu, babası veli toplantılarına falan gelmezdi. Vida'ya harçlık verir ve başka hiçbir şey yapmazdı. İnsanlar bunu öğrendi, aptal liseli ergenler işte. Hem bu konuda dalga geçtiler hem de iftiralar attılar." Gözlerim kısıldı, bedenim gerildi.

"Bana geldi o zaman da. O zamanlarda da boksörlük yapıyordum ama daha Vida boksörlük yapmıyordu. Okulda  bilinir kişilerdendim bundan dolayı benimle sevgili olmak istedi. Böyle bir durumda olduğu için kabul ettim. İnsanlar ona daha az yaklaşmaya başladı. Ricasıyla boksörlük konusunda ona eğitim verdim. Her şey düzelince ayrıldık ve iki arkadaş olduk. Başka bir yıl ise bir anda ortadan kayboldu."dedi sakince.

Dağ ayağa kalktı. "Yani gitti, kaçtı." Name onayladı onu. "Her şeyi geride bırakmak istedi galiba. Gitti bir anda ve bizimle olan bütün bağlantıyı kopardı."

"Ve herif bir anda zorbaman'e mi dönüştü. Dayanamam dayanamam."dedi Cafer abartılı şekilde yüreğine vurarak. Avni onun omzuna vurdu bir kere. "Öyle olmaz o aptal."dedi ve kendini yere atıp, kafasını geriye attı, yumruk yaptığı eliyle yüreğine vurmaya başladı.