Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

5.2

Name Hisalar'dan

"Bu çok yakışır ya sana!"dedi Cafer bilmem kaçıncı bulduğu moda dergisinden gördüğü gelinlikleri göstererek.

Hayır bir de 'bu sana çok yakışır' diyor ama hepsini tek tek gösteriyordu oyunbaz.

Cafer'i bıkmışlıkla itekledim. "Yok Cafer, hiç yakışmıyor. Hem bu beyaz."dediğimde Avni ve Cafer bana 'sen şaka mısın?' bakışlarını attılar.

"Sen çok zekisin ya. Nobel ödülüne layık görüldün şu an, senin yanında bilim insanları ayıp etmiş."diyen Avni'ye göz devirdim.

"Üff, daha evlenmeyeceğiz biz ki."dediğimde şokla ağızlarını açtılar. Cafer hafif omzuma vurdu. "O zaman neden evlilik teklifi etti be adam?! Tabiki de evleneceksiniz yakında."

Ayy öyle miydi? Evlenecek miydik biz yakında?

Avni 'senin kafa beş karış havada' dercesine ellerini salladı ve koltukta geriye yaslandı. Ona göz devirdim ve çalan telefonuma baktım. Tan atıyordu.

Hızla ayağa kalktım cevaplamak için. "Nasıl da heyecanlanırmış kocası arayınca."dedi Cafer pis pis sırıtarak. Ona birkaç 'uyuz' tekmesi atıp balkona geçtim ve aramayı cevapladım.

"Yavrum, neden aradığım an açılmıyor bu telefonlar?"dedi Tan kınarcasına ama sesi oldukça şefkatli ve nazikti. Gülümsedim onun sesini duymamla, birkaç saat önce görüşmemize rağmen özlemiştim hemen onu.

"Cafer ve Avni sağ olsunlar. Bütün sinirimi zıvanaya çıkardılar."diye homurdadım. Telefonun diğer ucundan bana huzur veren kahkahasını duymamla bende kıkırdadım.

Ben gitgide daha da mı aşık oluyordum ne?

"Kısa zamanda orada olacağım, dindiririm ben senin o sinirini."diyen çapkınca sesini duymamla daha da gülümsedim ve hemen cilve modunu açtım.

"Nasıl dindirecekmişsin sinirimi?"dediğimde çapkınca gülümsediğine kesinlikle emindim. "Dudaklarımla, tenimle, ellerimle."dediğinde kan akışımın hızlandığını hissettim.

Derin bir nefes çektim. "Bekliyorum o zaman."

"Nerede?"dediğinde kaşlarım çatıldı. "Nerede olacak, evde."

Kıkırtısını duydum. "Evde ama nerede? Koltukta, kapıda, balkonda ya da en iyisi yatakta? Yok daha da iyisi duşta?"

Arsız.

"Evde Tan, evde."dedim ve eğlenerek telefonu suratına kapattım. Sonra bakışlarım yüzüğüme kaydığında gülümsedim, yavaşça okşadım.

Evlenecektim ve bu rüya gibi bir şeydi.

Omzuma bir şal atıldığını hissetmemle bakışlarımı kısaca yana kaydırdım. Kunter'di.

"Üşüteceksin."diye söylendi ve şalı omuzlarıma daha sıkı sardığında gülümseyip şalı kavradım. "Bir şey olmaz bana."dediğimde kıkırdayıp burnumun ucuna vurdu hafifçe. "Küçük, konuşma sen."dediğinde mızmızlanan sesler çıkarıp kaşlarımı çattım.

Bu tavrım onun daha da hoşuna gitmiş olacak ki beni kolunun altına aldı ve saçlarımdan öptü. Bende kafamı omzuna yasladım.

"Kumsal'dan sonra bir kadını hayatıma almam derdim ama bir anda sen girdin hayatımıza Name."dedi Kunter saçlarımı okşarken.

"Ve bundan fazlasıyla mutluyum. Bir tane kız kardeşim var ama bir tanesine daha hayır demem."dedikleri yüreğime dokundu.

Kunter, ne acılar çektiğini bilmesem de her zaman beni koruyup kollayan o abi sıfatıydı benim için.