Giriş Var Çıkış Yok | Yarı Texting

5.3

Tan Demirer'den

Hayat sürprizlerle doluydu.

Bana verilen en büyük sürpriz Name'ydi. O güzel kumral saçları, hayat enerjisiyle parlayan masmavi gözleri ve beni her zaman hayran bırakan teni.

Bir diğer sürpriz tam karşımdaydı.

Numan Ilıcan.

Şimdiki haliyle Numan Kayra.

Soy ismini değiştirmişti, artık Nadim ile bir bağı olsun istemiyordu.

"Kardeşim."dedi sakince, bakışları eski zamanlara zıt olarak yumuşaktı.

Artık bana bir düşman olarak bakmıyordu, artık bende onu bir düşman olarak görmüyordum.

"Ne demem gerektiğini bilmiyorum."dedi, rahatsızca kıpırdandı. "Hep bir kardeşim olsun istemiştim." Göz devirdim hemen ona. "Sadece birkaç ay büyüksün." Kıkırdayarak omuz silkti. "Bu senden büyük olduğum gerçeğini değiştirmiyor kardeşim." Gülümsedim.

Evime davet etmiştim onu.

Tabi bizimkiler bunu duyunca pek memnun olmamıştı, Name dışında.

Diğerleri Numan'a halen daha güvenmiyorlardı ama Name Numan'a eski tanışıklıklarından dolayı güveniyor olmalıydı. Aynı zamanda benim onunla kardeş gibi olup mutlu olmamı istiyordu.

"Tamam, yeter bu kadar."dedi Cafer ve yanıma oturup koluma girdi. "Abi, evleniyordun sen hani."dediğinde gülümsedim. Evlenecektim.

Name ailesiyle konuşmuştu, tabiki de bu durumdan pek memnun olmasalar da Name'nin mutluluğu için kabul etmişti.

Geldikleri günün hemen sonraki günü isteme olacaktı ve Name'nin duygu sömürüleri sayesinde istemeden bir hafta sonra nişan ve ardından da düğün olacaktı.

Normalde ben hemen isteme sonraki gün nişan ve hemen sonra düğün istiyordum ama Name'nin ailesi hemen olmasını istememişti.

Bende onları anlayışla karşılıyordum. Benim de kızım olsa ben daha da fazlasını yapardım eminimki.

O an aklıma gelenlerle daha çok gülümsedim ve Name'ye baktım derince duygularla.

Kızım, Name gibi bıcır bıcır bir kız bebeği.

Ya da annesine hayran olarak büyüyen benim gibi bir erkek bebek.

Sikeyim, nefes alışverişlerim bile değişti.

Yapım aşaması bile mükemmel.

Name'nin yanıma oturmasıyla gülümseyerek belinden tutup onu kendime çektim. O da kafasını göğsüme yaslayıp çevreyi izlemeye başladı. Saçlarını okşadım bir elimle, diğer elimle de belini.

Yaklaşık bir hafta sonra evli olucaktık.

Aynı güne beraber uyanacak ve günü beraber bitirecektik.

Aynı evde, aynı yatakta kalacak aynı banyoyu hatta duşu bile beraber kullanacaktık. Yani benim çabalarımla onu da yaparız.

Boksörlüğü artık yan meslek olarak devam edecek ve babamın şirketinde çalışmaya devam edecektim.

Normalde boksör olmadan önce de babamın şirketinde çalışıyordum ve orada zaten yüklü bir miktarda hissem vardı, şirket yönetimindeydim. Evlendikten sonra ise boksörlüğe büyük ölçüde ara verecek ve şirkette çalışmalarıma devam edecektim.

"Amcamlar 1 saat önce yola çıkmışlar, birkaç saate benim eve geçecekler."dediğinde başımı sallayıp şakaklarından öptüm.

Sırıttım, demekki isteme yarın olacaktı. Ne kadar çabuk benim için o kadar iyi.