Seni Bulduğum Şehir | Sadgül

Rutine Dönüş

Duvarda asılı olan takvimde bugünün tarihini belirten 9 ekimi daire içerisine aldı, dudaklarında günün mutluluğunu belirten gülümsemesi ile.
Kucağındaki kızına eğdi parıl parıl olan gözlerini.
"Busenaz bugün 6 aylık oldun bitanem."
Dudaklarını uzunca bastırdı kızının saçlarına gözlerini kaparken.

Birkaç gündür aklında dolanıp duran düşünceye yeniden dönmüştü. Bugün hem evlilik yıldönümleri hem de kızının hayatlarına doğuşunun üzerinden altı ay geçmişti.

Güzel bir gece geçireceklerinden şüphesi yoktu, Sadi'nin bugünü atlamayacağını biliyordu. Ama baş başa olma isteği daha ağır basıyordu. Dışarda kalabalıklar içerisinde değil de evlerinde küçük bir yemek eşliğinde kutlamayı düşünmüştü bir kaç gündür.

Sadi'ye belli etmemeye çalışsa da bu evin her köşesinde yine onu geçmişe döndüren anlar yaşıyordu ara sıra. Belki böylelikle, yerine güzellerini eklerse o kabuslardan da uyanabileceğini düşünüyordu. Yeniden eski rutinlerine dönebilirlerdi.

Ama Sadi'nin kendinde değişen duyguların her halini anladığını fark etmişti Songül. Adamın iki gün önce sabah hazırladığı kahvaltıdan sonra hızlıca hazırlanıp işe gitmeye karar vermesi bunun en büyük kanıtıydı. Songül'de hissettiği duygular tekrar eski düzene hızlıca dönmesi gerektirdiğini hatırlatmıştı adama.

Songül önce şaşırsa da sonra hak vermişti kocasına. Eve gelmeden önce arayıp bir şey isteyip istemediğini sorması, sabahları çıkmadan önce gitmemek için yalandan yaptığı nazlanmalar bile çok iyi gelmişti iki gündür.

Bu sabah ki halini hatırlayınca yine gülümsedi Songül. Kapıdan Busenaz'la uğurlarken arabaya gidene kadar arkasını dönüp "Babacığım gitme de." demelerini getirdi gözlerinin arkasına.

Kızının sesiyle ayrıldı o hatıradan Songül. "Evet kızım bence de güzel bir yemek hazırlayalım, üçümüz baş başa yiyelim yemeğimizi."

•

"Güzelim, nasıl oldum sence?"
Boy aynasından ayırdı gözlerini Songül, arkasını döndü elbisenin diz üstünde biten etek kısmını düzeltirken.
"Heyecanlanıyorum ben Busenaz ya, kaçıncı yemeğimiz bu hala içim kıpır kıpır. "

"Aauu, aauuııı."

"Evet kızım bence de baban yüzünden, bakıyor öyle mavi mavi. Seviyorum ama gözlerini, çok güzel gözleri var, okyanus."
Yatağın üzerine oturttuğu kızına yaklaştı küçük adımlarla. Etrafına dizdiği yastıklar yardımıyla oturabilen Busenaz'a kocaman bir gülümseme ile karşılık verdi. "Sende okyanus gözlüsün bebeğim."

Kızının yanaklarına öpücükler sıralarken Busenaz'ın ellerini elbisenin açıkta bıraktığı gerdanında hissetti. "Mammammam."

"Mammam mı?"
Küçük bir kahkaha attı Songül, Busenaz'ın ellerini kavrayıp öpmeye başladı. "Asıl mammam bunlar, yiyeyim mi bunları?"

Songül güldüğü için gülen Busenaz bu sefer başını yasladı göğüslerine. "Tamam tamam vereceğim sana mammam."
•

Gül buketiyle yüzünü kapatan adamla karşılaştı Songül, kapıyı içindeki durmak bilemeyen heyecanla aralarken.

"Songül Payaslı."
Yüzünü kapatan gülleri göğüs hizasına indirdi Sadi. Kucağında kızıyla onu karşılayan karısına daldı buğulanmakta olan mavileri.

"Sadi Payaslı."
Dudaklarına yerleşen cilveli gülümsesi ile karşılık verdi Songül.

Göz kamaştıran bir hazineyi soluksuz izler gibi kaldı Sadi'nin bakışları. Baktıkça ne kadar kıymetli olduğunu tekrar fark ettiği en güzel anını kaçırmamak içindi bu bakışlar.