Gözlerini aralayan adamın kıpırdanması ile parmaklarının küçük hareketlerini durdurdu Songül. "Uyandırdım mı?"
Sadi çatılmış olan kaşlarını çevirdi baş ucuna yaklaştırdığı tekli koltukta oturan Songül'e. Gözlerini kırptı ardı ardına, göğsünde uyuyan kızını uyandırmamak için doğrulmadan bekledi.
"Yo-yok uyandırmadın."
Elini çıkardı gözlerine, hızlıca ovuşturmaya başladı. Dudaklarından derin bir nefes bırakırken başını da tekrar yastığa bıraktı.
"Rüya görüyordun galiba."
"Hı?"
"Rüya mı görüyordun? Sayıklıyordun sanki."
"Bilmem."
Oluşan sessizliği bozmak istedi Sadi, saçları üzerinde olan karısının elini tuttu. "Sen niye uyumadın?"
"İyi hatırlattın, beni yalnız bırakmışsınız orda baba-kız burda sarılıp uyuyorsunuz sonra."
"Karıcığım asıl sen uyanma diye indim, uyumaya değil ki."
"Onu bunu bilmem Sadi kay biraz."
•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seni Bulduğum Şehir | Sadgül
FanfictionBir Sadgül hikayesidir • Tevâfuk, birbirine denk gelme, latîfâne (hoş, zarif) bir şekilde uyum içinde olma anlamına gelmektedir. Tesadüf ise; raslantı demektir. Onların hikayesinde tesadüfe yer yoktu her şey uyum içinde denk gelmeyle başladı. #Sad...
