Sırt üstü kızını yatırdığı koltuğun ucuna oturmuştu Sadi, çenesinin Busenaz'ın göbeğine yaslamış ağzını açıp kapayarak kızının gülmesini sağlıyordu. Busenaz'ın göbeğinden başlayarak yanağına doğru yol çizdi öpücükleriye. "Babam."
Yanağında hissettiği ellerin üzerine de bastırdı dudaklarını. "Öpeyim ayaklarını da."
Ayaklarına yönelirken karşı koltukta dakikalardır oturan Songül'e kaydı bir an gözleri. Hiçbir şey söylemeden kızının ayaklarını kavradı parmaklarıyla öpmeden önce.
Songül'ün gözlerini üzerinde hissetmeye devam ediyordu Sadi. İlgisini ayırdı Busenaz'ın üzerinden, doğrulurken yüzündeki gülümseme soldu kadının ifadesiz bakan gözleri nedeniyle. "Noldu Songül?"
"Beni korkutuyorsun Sadi."
Kaşları çatıldı aniden. "Ne?"
Derin bir nefes verdi, toplu olan bacaklarını sarkıttı koltuğun kenarından. "Aklından geçenleri okuyamıyorum Sadi. Dün başka haldeydin bugün bambaşka. Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seni Bulduğum Şehir | Sadgül
FanficBir Sadgül hikayesidir • Tevâfuk, birbirine denk gelme, latîfâne (hoş, zarif) bir şekilde uyum içinde olma anlamına gelmektedir. Tesadüf ise; raslantı demektir. Onların hikayesinde tesadüfe yer yoktu her şey uyum içinde denk gelmeyle başladı. #Sad...
