Other creature // Klaus Mikealson

rozdział

Pov. Elizabeth.
Spojrzałam na ciało Esther. Patrzyłam jak każdy cal jej ciała zaczyna się palić. Koniec szopki pomyślałam. Ogień przestał się palić. Kobieta zaczęło się powoli leczyć. Po chwili podniosła się.
- Nie pozwolę ci tak szybko umrzeć - rzekłam patrząc jej w oczy.
- A ja tobie tak - usłyszałam w odpowiedzi.
Wiedźma zaczeła wymawiać jakieś słowa.
- Nie uda ci się to - odpowiedziałam.
- Za to mi tak - usłyszałam z boku głos.
Obejrzałam się, a ten stała kopia Stefana.
- Nie, nie uda ci się - powiedziałam uśmiechając się.
- Nie koniecznie muszę cię krzywdzić są też inne sposoby - oznajmił.
Po chwili nie miałam wyglądu Elizabeth Salvatore. Podniosłam dłonie które były w rękawiczkach spojrzałam w dół byłam w sukni. Dodatkowo wystawały mi jasne włosy. Skądś go znałam.
Mój dawny, tylko we krwi po Esther.
Byłam w małym szoku ale starałam się tego nie pokazywać.
- Łał normalnie umieram - zaczęłam się szczerzyć.
- Jestem nieśmiertelny, jestem medium. Nie jesteś w stanie zabić mnie albo pominąć - odparł.
- Silas był najstarszym znanym członkiem i bardzo odległym przodkiem Rodziny Salvatore oraz protoplastą linii krwi sobowtórów Salvatore - odparła Bonnie za mną.
- Ta i jeszcze przyleciał tu na swoim jednorożcu - spojrzałam na gang świerzaków. Był to pierwszy moment kiedy mogli zobaczyć moją prawdziwą twarz.
- Nie przyszedłem cię zabić - odparł.
- Co ci to da że mnie zabijesz - spytałam.
Zapadła cisza ten nagle się na mnie rzucił.
Pov. Rebekah.
Nie mam bladego pojęcia co właśnie się stało Elizabeth to nie Elizabeth. Co gorsze Silas życia się na nią, a ta jak gdyby nic znikła.
Zaszokowany mężczyzna stanął w miejscu.
Nagle usłyszeliśmy okłaski za nami. Była to Beth znaczy ta kobieta. Zaczęła iść w kierunku.
- Wiesz że wygrałam - zaśmiała się.
- Uciekłaś czyli poddałaś się bez walki - odrzekł.
- Musiałam zrobić jedną rzecz, a bardziej zająć się jedną osobą - wbiegła do salonu dziewczyna.
- Silar - wyszeptała.
- Amara - rozradowany powiedział.
Ta zaczęła biegnąć do niego jednak bariera go zatrzymała. Mężczyzna z frustracji zaczął w nią walić.
- Czekaj, czekaj, czekaj jak to bywało nie jesteś wstanie mnie pokonać - zaczęłam wspominać.