Other creature // Klaus Mikealson

rozdział

Pov. Elizabeth.
Nagle obudziłam się w jakimś opuszczonym miejscu. Zaczęłam powoli wstawać.
- Halo, czy ktoś tu jest - spytałam - Halo, gdzie ja jestem - spytałam.
Było niesamowicie cicho. Żadnych kroków, słów dosłownie nic.
Odwróciłam się i zobaczyłam Klausa. Chciałam do niego podejść by się do niego wtulić i go pocałować. Jednak zobaczyłam w jego oczach coś czego w życiu mnie nie widziałam żeby robił. Patrzył na mnie wzrokiem nienawiści oraz chęcią mordu. Co prawda widziałam go w podobnych emocjach ale to nie to samo nigdy nie patrzył tak na mnie, a nawet na kogoś innego.
Zesztywniałam ze stresu i starychu.
- W twoim największym koszmarze - odpowiedział radośnie, śmiejąc się.
Zaczęłam uciekać.
- I tak przede mną nie uciekniesz - usłyszałam krzyk, dzięki któremu zaczęły lecieć mi łzy. Biegłam korytarzem po czym skręciłam w lewo, szybko otarłam drzwi. Niestety trafiłam do najgorszego pokoju jakiego mogła trafić czyli ślepego zaułka. Bez okien. Gdy odwróciłam się i chciałam biec zderzyłam się z czym twardym, a następnie runełam na ziemię. Spojrzałam w górę. Był to Klaus. Zaczęłam oddalać się od niego jednak moje plecy dotknęły się ze ścianą. Znów podniosłam głowę by spojrzeć na Nika. Mimowolnie spłynęła mi łza.
- Mówiłeś że mnie kochasz - wyszeptałam bo wiedziałam że usłyszy.
- Kłamałem - zapadła chwilą ciszy - Ale nie martw się teraz nie będzie aż tak boleć dopiero później będzie - mówił to patrząc na mnie w między czasie kucnął przy mnie. By następnie wbić mi kołek w udo.
Zaczęłam się budzić w panice gdzie jestem i czemu chce mnie zabić. Poczułam okropny ból całego ciała, w szczególności głowy. Chciałam się za nią złapać lecz nie mogłam podnieść ręki. Po chwili zrozumiałam że jestem przywiązana do krzesła. Za.razem zwróciłam uwagę na to że żyje i nie mam żadnej rany. Zaczęłam się rozglądać. Kojarzę pomieszczenia. Tylko nie pamiętam z kąt. Po chwili myślenia zrozumiałam że jestem u Salvatore. U moich kochanych braci.