အရေးမစိုက်တဲ့ တရားဝင်သမီး(ဘာသာပြန်)

Chapter 153(Unicode&Zawgyi)

ကုကျွယ်: ရှန်းကျုဟန် ကရော? သူက မင်းကို မကူညီဘူးလား?

မုချင်းယောင်: ဟင့်အင်း မကူညီပါဘူး။ နောက်ပိုင်း သူက လျစ်လျူရှုထားတယ်။ သူကငါ့ကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ နေ့တိုင်း ဂိမ်းဆော့ရင်း မအားမလပ်ဖြစ်နေတယ်လေ။

ကုကျွယ်: သူက မင်းရဲ့ကောင်လေးလေ! အဲဒီလို ကောင်လေးက ဘာများ အသုံးကျမှာလဲ? တကယ်လို့ မင်းစိတ်အခြေအနေမကောင်းဘူးဆိုရင်ငါ့ကို ပြော ငါမင်းနဲ့စကားပြောပေးမယ်။ ပြီးတော့ ငါက ဂိမ်းဆော့ရတာ မကြိုက်ဘူး ဂိမ်းတွေက အရမ်းပျင်းစရာကောင်းလွန်းတယ်။

မုချင်းယောင်: ကျေးဇူး နင်ကအရမ်းကြင်နာတာပဲဟာ။ နင်ငါ့ကို အတန်းအတွက် နောက်ဆုံးသင်ထားတဲ့ မှတ်စုတွေပို့ပေးလို့ ရမလား?
ကုကျွယ်: အင်း ရတယ်လေ။

မုချင်းယောင်တစ်ယောက် အိမ်မှာ ရူးချင်ယောင်သာ ဆောင်နေရသည်။ ထို့အပြင်သူမ၏ မိဘများက ရွှီရှင်းတောနှင့် ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာကို မသိသည့်အတွက် မုချင်းယောင်က သူမပြောချင်သည့် အရာမှန်သမျှ ပြောလို့ရလေသည်။

ထို့အပြင် သူမဟာ သူတို့နှင့် စကားပြောဆိုနေသည့် အချိန် မုချင်းယီကလည်း မရှိသည့်အတွက် သူမ၏ စကားလုံးများကို ဂရုစိုက်နေစရာ မလိုပေ။

သို့သော်ငြား ကျောင်းရှိ လူအများအပြားက ထုန်းယန်က မေ့လဲနေသည့် ရွှီရှင်းတောကို လက်ထဲပွေ့ဖက်ထားရင်း ကျောင်းဂိတ်ပေါက်က ပြေးထွက်လာသည့် မြင်ကွင်းကို မြင်ထားကြတာ ဖြစ်သည်။ ထိုကိုယ်ဟန်နေထားက ဟန်ဆောင်နေတာ မဟုတ်ဘဲ ထုန်းယန်က အဲဒီလောက်ထိ ကြင်နာတတ်သည့်သူ မဟုတ်ပေ။

ထို့အပြင် ရွှီရှင်းတောတစ်ယောက် မူးမေ့လဲပြီး သိပ်မကြာခင်တွင် မုချင်းယောင်တစ်ယောက် လက်တုံ့ပြန်ခံရတာ ဖြစ်သည်။ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ သူမကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ဘဲ ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို ဘေးဖက်မှသာ ကြည့်ရှုနေ၏။ ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?

ကျောင်းရှိ ကျောင်းသားများအကြောင်းတွင် အကြိတ်အနယ် ဆွေးနွေးပြောဆိုနေကြ၏။
နောက်ဆုံးဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကြောင့်
မုချင်းယောင်က လက်ဖက်စိမ်းမဖြစ်ကာ မုမိသားစု၏ "မွေးစားသမီး"ကို သိပ်မကြိုဆိုကြောင်းကို လူတိုင်းက သိရှိသွားပြီ ဖြစ်သည်။

ဤအကြိမ်တွင် မုချင်းယောင်က သိသိသာသာပင် ရွှီရှင်းတောအား မူးမေ့လဲသွားစေသည့်အထိ ကိစ္စကြီးကို လုပ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ အဲဒါက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အသေးအဖွဲ့ကိစ္စလေး ဖြစ်ရမှာလဲ? တစ်စုံတစ်ယောက်က မေးမြန်းသည့်အခါ
လော့ရွှီက သူမဘာမှမသိကြောင်းသာ ဖြေလေသည်။ သူတို့ဟာ ရွှီရှင်းတော ဒါမှမဟုတ် ထုန်းယန်အား မမေးရဲကြပေ။ တချို့က မုချင်းယောင် ကိုယ်တိုင်အား မေးဖို့ပင် တွေးတောနေကြ၏။