Terwijl ik en Blake naar huis liepen voelde ik me erg ongemakkelijk. Ik wist niet waardoor maar het voelde alsof we elk moment bekeken werden. 'Het is Drake'zei Blake opeens en ik schrok ervan. 'Hoe weet je dat?' 'Ik kan horen hoe hij me naar zich toe probeert te lokken.' Ik voelde hoe Blake me naar hem toetrok en hoe hij vastbesloten was om me niet los te laten. 'Wat is er aan de hand?' 'Er gaat iets gebeuren ik voel het'zei hij en ik zag hoe hij zijn tempo versnelde. 'Wat je ook doet, vlucht zo snel als je kan. Gewoon rennen, oké' 'Maar..' Op dat moment zag ik hoe Blake op de grond werd getrokken en mee werd gesleurd door een zwarte wolf. 'Blake!' 'Ren!'schreeuwde hij en ik draaide me meteen om om het op een lopen te zetten. 'Waar denk jij heen te gaan?' Er stond een grote man voor me. Zijn ogen wisselde van een groene kleur in een helblauwe kleur. 'Omega..' Ik zag hoe hij zijn tanden ontblootte en me een klap gaf met zijn scherpe nagels.
Op het moment dat ik mijn ogen weer opende lag ik weer in de houtenhut waar Blake me had gebracht nadat hij me had geslagen. 'Jennifer!' Ik hoorde Blake zijn echo uit het bos komen en ik stond meteen weer recht overeind. 'Blake! Ik kom eraan!' Ik rende en voelde hoe mijn hartslag steeds meer steeg. Toch was ik vastbesloten om Blake te vinden en ik zou hem niets laten gebeuren. Ik hoorde hem steeds vaker mijn naam schreeuwen en uiteindelijk was ik zo dichtbij dat ik kon zien dat hij vastgebonden zat. Twee mannen stonden naast hem en probeerde hem duidelijk in toom te houden. Ik verschool me stilletjes achter een boom en probeerde het hele gesprek te horen.
'Degene die nooit luistert..'zei Drake en ik zag hoe hij Blake zijn hoofd vasthield. 'Als er ook maar iets met haar gebeurd is.' 'Ze is nog springlevend maar daar zal gauw verandering in komen.' Ik voelde een arm me stevig vastpakken terwijl ik naar Drake keek. 'Laat me los!'probeerde ik te schreeuwen maar de persoon die me vasthield was veel te sterk. 'Cade kende je toch al, Jennifer?'grijnste Drake en Cade liet me recht naast Blake vallen. 'Het is een groot verlies, mijn eigen Beta moeten doden'zei Drake en hij ging met zijn scherpe nagels langs Blake zijn gezicht. 'Wat heeft ie dan gedaan?'vroeg ik en ik keek Blake diep in zijn ogen aan. 'Hij heeft wat van me gestolen..'zei Drake zacht. 'Ik denk dat hij je nu al het verhaal over Kimberly heeft verteld, zijn partner..' Ik keek naar Blake die zijn hoofd van me wegdraaide. 'Een wolf en zijn partner, oftewel mate, zijn verbonden voor het leven. Hoeveel hij ook van jou houd, lieve Jennie. Zijn hart is altijd van haar'grijnste Drake en nu ging hij langs mijn gezicht. 'Je liegt!' 'Ik lieg nooit, toch Blake?' 'Het is waar, Jen..' Ik merkte de teleurstelling die ik opeens in mijn lijf voelde. 'Het is een band, onbreekbaar, zelfs ik kan daar niks aandoen.' 'Maar Blake is nogal een slechte verteller. Hij heeft je namelijk een paar cruciale details bespaart..' Drake zijn ogen gloeiden rood en hij keek Blake met een angstaanwekkende blik aan. 'Vertel het haar!' Blake schrok van zijn felle geschreeuw en hij durfde me meteen weer aan te kijken. 'Drake had Kimberly niet veranderd Jen, dat heb ik gedaan.'
'Ga verder!'schreeuwde Drake weer en ik zag aan Blake zijn hoofd dat hij op het punt stond om me nog meer te zeggen. 'Ik moest iets doen om Kimberly te stoppen. De macht steeg haar naar haar hoofd en ik wist dat ze zich ieder moment in gevaar bracht. Daarom wist ik een deel van Drake's ziel te bemachtigen om haar te veranderen en haar krachten kon afnemen.' 'Waarom van Drake?' 'Drake is een alfa en hij heeft speciale eigenschappen die wij Beta's en Omega's niet bevatten. Hij kan mensen redden maar ook veranderen. Hij kan krachten nemen maar ook geven. Maar als de alfa dat deed, gaat er altijd een deel van hemzelf verloren.' Blake wisselde zijn blik naar Drake die hem star aankeek. 'En omdat Drake de ultieme alfa wilde blijven en me niet ging helpen, moest ik een andere manier vinden om zijn kracht te krijgen.' 'En al die tijd vroeg ik me af wie de verrader in mijn pack was. En dat was jij.' Drake greep Blake vast. 'Dus geef het terug, Blake.' 'Nooit!' 'Het is van mij!' Ik keek toe hoe Drake zijn nagels in Blake zijn borst stak en er een fel licht verscheen waardoor ik niets meer kon zien.
'Blake, Blake! Word wakker, ze zijn weg!' Blake lag op de grond en ik zag hoeveel hij lijdde. 'Blake?' Ik voelde over zijn hoofd en hij was ontzettend heet. 'Kom laat me je helpen.' 'Laat me met rust!' Ik keek toe hoe Blake zijn tanden ontblootte en hij mij probeerde vast te grijpen. 'Ik ben het, Jen!'zei ik snel maar het leek niet te werken. 'Ik ken geen Jen..'zei hij en ik merkte dat zijn greep steeds sterker werd. 'Herken je me dan niet meer? Blake!' Zijn ene hand probeerde mijn keel dicht te knijpen maar net toen hij dat wilde doen voelde ik hoe ik door iemand van hem werd afgeduwd. Het was Cade. 'Ren, Jen! Hij herinnert je niet meer! Ren zo snel als je kunt!' Ik volgde Cade zijn advies op maar ik voelde me er niet goed bij. Hoe kon hij me opeens vergeten zijn? Kwam het doordat Drake zijn deel van zijn ziel opeiste? Ik bleef doorrennen tot ik bij mijn huis was. Maar daar stond iemand me al op te wachten. 'Jennifer blijf staan..' Het was Drake. Hij zag er duidelijk niet meer zo aggressief uit en de harteloze blik in zijn ogen was verdwenen. Toch stond ik op het punt om ook weer van hem weg te rennen maar daar was het te laat voor. 'Het is Blake, is het niet? Hij is je vergeten en ik weet waarom.' Hij gebaarde naar een bankje en ik ging daar langzaam op zitten.
'Het komt doordat je het deel van je ziel weer pakte'zei ik en ik keek hem aandachtig aan. 'Hij is alle herinneringen vergeten sinds het moment dat hij mijn ziel had afgepakt. Waarschijnlijk omdat dat deel van mij samen met hem smelte toen hij Kimberly veranderde.' 'Dus nu herinnert hij zich niks meer van ons?' 'Dat klopt. En ik weet hoeveel hij van je hield, ik voel het.' Ik zag hoe hij zijn hand op zijn borst plaatste. Even was het stil en ik merkte dat Drake me nog iets wilde vertellen. 'Het spijt me trouwens als ik je een verkeerde indruk van mezelf had gegeven. Ik was mezelf niet.' De angst die ik altijd bij hem voelde was plots weg en ik bleek nu een hele andere kant van Drake te leren kennen. 'Toch moet ik je wel waarschuwen, Jen..' Drake keek meteen weer serieus. 'Doordat ik mijn kracht weer terug heb zal alles weer anders zijn. En ik voel dat ze terug is..' 'Wie?' 'Kimberly..'
