'Hij ademt niet! Hij ademt niet!' Voordat ik het wist stond Drake naast me en ik keek toe hoe hij naast me kwam zitten. 'Het spijt me Drake. Het komt allemaal door Blake. Ik kan niet geloven hoe hij zijn beste vriend heeft kunnen vermoorden.' Drake gaf geen reactie en hield langzaam zijn hand vast. Ik keek toe hoe zijn aderen steeds zichtbaarder werden en het bloed vloeide naar zijn hand maar bij Cade zijn arm gebeurde er niks. 'Ik kan hem niet redden..' De tranen vloeiden over zijn gezicht en meteen pakte ik Drake vast. 'Rustig maar..' Hij sloeg zijn armen om me heen en ik wist dat het hem veel pijn deed. 'Wacht..'hoorde ik hem zeggen en hij ging weer rechtop zitten. 'Je bent gewond..' Ik bloede overal en mijn hele shirt was opengescheurd. 'Het gaat.. wel.' Maar ook ik merkte dat ik veel bloed aan het verloren was. 'Kom hier..'zei hij zacht en hij greep mijn hand vast. 'Wat doe je?' 'Hetzelfde als ik bij Cade probeerde'fluisterde hij en met zijn anderen hand veegde hij zijn tranen weg. Ik keek toe hoe het bloed naar zijn hand stroomde en van mijn hand naar mijn lichaam toe. Meteen voelde ik me sterker en mijn wonden begonnen zich langzaam te helen. Het deed Drake duidelijk zeer maar hij gaf niet op en uiteindelijk lieten we elkaar zachtjes los. 'Bedankt'zei ik tegen hem en hij knikte, nog steeds verdrietig over Cade. 'Hij was mijn eerste Beta.' 'Echt waar?' 'Het was dan soms wel zwaar om hem alles te leren maar ik hield van hem als een echte broer. Ik kan niet geloven dat hij nu echt weg is..' 'Het spijt me Drake. Ik wou dat ik iets kon doen..' 'Het is niet jouw schuld.' 'Maar hij probeerde mij te redden en nu is hij..' Ik voelde ook een traan over mijn wang glijden en Drake wist die voorzichtig met zijn vinger weg te halen. 'Huil niet, we moeten sterk zijn. Dat zou hij gewild hebben.' Voorzichtig hielp hij me overeind, en tilde daarna Cade op.
'Wat is er gebeurd?' 'Dat ik nooit weer terug had moeten gaan. Kijk wat Blake gedaan heeft'zei ik toch een beetje woedend op mijn vader en Drake liet Cade langzaam op het gras zakken. 'Hij is er niet meer..' 'Het is verschrikkelijk als je een pack genoot verliest. Alsof je een lichaamsdeel van jezelf kwijtraakt, toch? Gecondoleerd, Drake. Namens ons allemaal.' Drake knikte en het betekende duidelijk veel voor hem. 'Hij is veel sterker dan ik dacht, pap.' 'Maar hij is niet sterker dan wolfsbane. Geloof me, dat spul is echt sterk. Maar kunnen we nu weer verdergaan. Er valt nog veel te gebeuren hoor'hoorde ik Sasha zeggen die duidelijk niet veel medelijden had met de situatie. 'Jouw toon bevalt me niet echt, Sasha'zei ik tegen haar en daar was ze niet zo blij mee. 'Morgen is het al volle maan dus we moeten zo snel mogelijk iets doen! Zo niet, dan worden we allemaal uitgemoord. Dus wil je hier nog even blijven te staan janken of iets doen zodat Cade zijn dood tenminste niet voor niets is geweest.' 'Ze heeft gelijk, Jen. We moeten nu iets doen, anders..' 'En wij moeten nog heel wat trainen met die kruisboog. Ik heb zelf net even wat pijlen gemaakt dus je kan meteen aan de slag.' 'Ik kan dit toch niet zomaar vergeten!'zei ik boos en ik pakte de kruisboog meteen uit Jake's zijn handen. 'We moeten dit winnen, Jen. We hebben nog maar één dag.'
'Mis..Mis..Mis..Mis' Zo ging Jake de hele tijd door en ik werd er ongelofelijk gefrustreerd door. 'Kun je nooit eens gewoon je mond houden!' 'Nou, je had je doel toch niet geraakt.' 'Je leid me af.' 'Tja, ik heb dat effect op mensen.' Ik keek hem woedend aan en meteen gingen zijn twee handen omhoog. 'Oké oké, kalm maar. Ga nou maar weer door.' Met een neplach keek ik hem aan en zette de speer voor de zoveelste keer op de kruisboog. 'Deze keer moet je je goed concentreren. Denk aan je doel en hoe je die wilt bereiken.' 'Dat is moeilijker dan je denkt'zei ik tegen hem en probeerde de kruisboog op de boom te richten waar Jake een rode cirkel op had getekend. 'Concentreer je nou maar, en onthoud je techniek.' Ik bleef door het gaatje van de kruisboog naar de cirkel staren en schoot 'm met een fikse snelheid af. 'Zie je wel dat je het kan! Eigenlijk is het best makkelijk'glimlachte Jake maar ik lachte niet. 'Het was gewoon toeval.' 'Toeval kan soms best handig zijn hoor.' 'Maar morgen moet ik zeker weten dat ik slaag, anders is het allemaal voor niks geweest.' Ik pakte een nieuwe pijl maar Jake hield me nog even tegen. 'Probeer een beetje te genieten wil je.' 'Genieten? Een vriend van me is net vermoord, dus genieten gaat niet echt lukken.' 'Nee, dat snap ik ook wel maar..' 'Je snapt juist helemaal niets, Jake.' Ik pakte de pijl woedend vast en zette die weer op de kruisboog. In één beweging had ik mijn doel weer geraakt en gaf ik de kruisboog terug aan Jake. 'Ik ben er klaar mee voor vandaag.'
Ik liep terug naar mijn vader en keek naar Drake en Stan die duidelijk aan het vechten waren. 'Wat zijn ze aan het doen!?' Ik wilde ernaartoe rennen maar mijn vader hield me tegen. 'Ze zijn aan het trainen. Rustig maar, ze gaan elkaar echt niet verwonden.' 'Het gaat er toch best wel ruig aantoe.' Ik zag hoe Stan door Drake op de grond werd gegooid. 'Kom op pap, dit gaat wel heel ver.' 'Ze moeten klaar staan voor morgen, Jen.' Ik knikte naar hem en zag dat Drake heel even naar me staarde. Hij wist dat ik er niet oké mee was maar toch ging hij door met vechten. 'Sorry, ik wil dit niet zien.' 'Ik weet dat het rot is maar als het morgen volle maan is, is iedereen aan het vechten voor zijn leven. Ook jij lieverd en sommige van ons zullen het vast niet halen. Wees daar op voorbereid.'
