'Hé, waar is Tyler?' Terwijl ik het lokaal van Wiskunde inliep, was Tyler nergens te bekennen. Meestal zat hij al op zijn plek, maar nu niet. Ik hoorde wat meiden al giechelen omdat ik zo hopeloos opzoek naar hem was. Maar dat boeide me niet. Het punt was dat Tyler nooit te laat kwam en ziek worden al helemaal niet. 'Sophie is er ook nog niet.' Één van haar beste vriendinnen was duidelijk ook een beetje bezorgd over haar. 'Ga toch zitten! Wat makkelijk jullie een hele heisa om niks'hoorde ik onze wiskundedocent zeggen dus ging ik toch maar op mijn plek zitten. 'Goed, als we dan eindelijk kunnen beginnen.' Opeens schoot de deur open en een opgedofte maar toch wilde Sophie kwam binnen. Haar haren zaten een beetje in de war en ze kwam sprakeloos binnen. 'Nou, ga zitten.' Daar achter gevolgd kwam nog iemand. Maar ik had moeite met hem herkennen. 'Tyler?'hoorde ik de docent al zeggen, die zelf ook verbaasd stond van zijn verandering. 'Wie anders?'grinnikte hij en hij kwam weer naast me zitten. 'Wat is er gebeurd met je bril!? En je droeg toch altijd een muts? Waar is je camera?' Ik draaide bijna door maar hij ging gewoon relaxed achterover zitten. Alsof het een hele andere jongen was dan de onzekere Tyler die ik kende. Maar op dat moment herkende ik iets op zijn gezicht. 'Je hebt iets op je gezicht.' Ik probeerde het weg te halen maar hij greep meteen in een super snelheid mijn pols vast. 'Auw..'zei ik zachtjes en probeerde mezelf los te rukken. 'Wat? Ik dacht dat je sterker was dan dit'grinnikte hij weer en liet me toch maar los. 'Ik wilde gewoon die rode lippenstift van je gezicht afhalen.' En meteen werd het allemaal duidelijk. 'Je hebt gezoend! Met wie?' Hij had er duidelijk geen zin meer om over te praten. Ik besloot dus naar Sophie te kijken en wat raad je, zij had rode lippenstift op. 'Jij! Weetje nog hoe slecht ze je behandeld heeft! Hoe kun je dat doen!?' 'Jennifer, kun je dit gesprek misschien op de gang voortzetten!?' Ik schrok op het moment dat ik de docent met een woedende blik naar me zag kijken, en vanaf dat moment zei ik niks meer.
'Dus hij heeft gezoend met Sophie? En jij bent daar boos om?' Gina sleepte me mee de gangen door terwijl ik haar vertelde wat er allemaal was gebeurd. 'Ik weet het niet, hij is gewoon heel erg veranderd..' 'In een goede of slechte manier?'vroeg ze meteen weer en ze bleef haar tempo volhouden. 'Ehm, het is goed omdat hij meer durft maar slecht omdat hij zich gedraagt als een idioot.' 'Nou, dan is ie niet de enige. Kijk maar.' Gina wees meteen naar Jared die samen met een meisje in de pauze stond. Ze had mooie lange blonde haren en een lieve, brede glimlach. 'Echt waar, ik moet iets doen!' Ze rende naar hen toe en sleurde mij natuurlijk mee. 'Tjonge, en wie is deze nagemaakte barbie?'grinnikte Gina maar ik durfde niet met haar mee te lachen. 'Doe eens normaal!'hoorde ik Jared meteen zeggen om het op te nemen voor het meisje. 'Weetje, ik moet echt eens met jou praten!' Gina sleepte deze keer Jared mee en ze lieten mij alleen met het meisje achter. 'Ze meende het niet'zei ik om haar te troosten maar dat zou vast niet helpen.
Ik liep door de grote tuin van het schoolgebouw om naar mijn volgende les te komen. En ik was duidelijk niet alleen. 'Kan ik met je praten?'vroeg iemand en ik keek achterom. Het was Tyler. 'Nu wel, en waarom net niet? Voel je je te goed voor de wereld ofzo.' Boos wilde ik weer doorlopen maar hij pakte me hand vast. 'Laat me het uitleggen.' 'Wat dan!?' 'Ik had mijn bril gewoon niet meer nodig, en ik hoef geen stalkerig type mee te zijn. Ik ben nu wie ik echt wil zijn en daar moet je mee leren leven.' Nog steeds verward keek ik hem diep in zijn ogen aan. 'Weetje, het boeit me niks. Als je gewoon aardig deed en niet zo raar, dan was er niks mis.' 'Je gunt me ook helemaal niks hè!'schreeuwde hij meteen en zijn grip versterkte. 'Blijf van me af!'gilde ik meteen terug en gelukkig liet hij los. 'Dit ben jij niet!' 'Dat weet ik, maar nu dus wel.' Hij liep snel door en wilde me niet meer aankijken, en daar moest ik maar genoegen mee nemen.
'Drake..' De schooldag was afgelopen en ik wilde net het huis inlopen, maar Drake hield me tegen. 'Kom, we moeten iets met je bespreken.' Ik knikte en samen wandelden we door het bos. Helemaal alleen, maar dat leek maar schijn. Een grijze wolf volgde ons op de voet. 'Let maar niet op haar.' De wolf streekte meteen langs Drake zijn hand en het moest Mila zijn. We liepen door en de wolf maakte een luid gejank waardoor ik meteen mijn oren vastpakte. 'Wat doet ze?' 'Ze verzamelt haar pack.' De wolf kreeg meteen een antwoord en ik zag hoe haar ogen weer roodgekleurd werden. Van alle hoeken van het bos verschenen er drie verschillende wolven. De één was zwart met een witte cirkel op zijn hoofd, de ene was crèmekleurig en de ander was wit, wat me een beetje deed denken aan Blake. De witte wolf was duidelijk een beetje geschokt op het moment dat ie ons zag. 'Rustig maar'zei ik zachtjes maar dat leek niet te helpen en ik keek toe hoe de grijze wolf langzaam op hem afkwam lopen om hem te geruststellen. 'Wacht heel even'zei Drake en de wolven waren even allemaal verdwenen. 'Waar zijn ze naartoe?' 'Ze komen zo weer.'
Mila verscheen als eerste tussen de bomen door met een grote bruine jurk aan. 'Sorry voor het wachten.' Achter Mila verscheen een jongeman die erg lang was en gespierd. Hij was duidelijk één van haar sterkste Beta's. De ander kwam ook te voorschijn en hij zag er ook sterk uit. Alleen de derde liet zich niet zien. 'Kom maar.' Mila gebaarde dat hij moest komen maar hij kwam niet. 'Hij is nog nieuw'zei ze om zijn gedrag uit te leggen en meteen kwam er een jongen achter de bomen tevoorschijn. 'Maar dat is..!' Ik hield mijn hand voor mijn mond vol verbazing. 'Wie?'hoorde ik Drake zeggen. De jongen leek mij ook te herkennen en hij wist niet goed wat hij moest zeggen. 'Dus jullie kennen elkaar al'zei Mila opgewekt en ik was letterlijk sprakeloos. Het was Tyler.
