'Ik vind dit idee maar niks.' 'Jared, zeur niet zo'snauwde Gina naar hem en ze keek mij opgewonden aan. 'Alleen als jullie het echt willen hoor. Er is hier genoeg ruimte voor ons allemaal, maar als je echt terug naar je eigen huis wilt'zei ik maar Gina leek duidelijk haar gedachten niet te veranderen. 'Dit is zo gaaf. Met allemaal knappe jongens in één huis! Behalve Jared natuurlijk'grinnikte Gina en ik zag dat Jared haar meteen beledigend wegduwde. 'Grapje'zei ze en ze ging met haar handen door zijn haar, wat hij nog meer haatte. 'Gina, ik meen het. Wil je echt niet naar huis?' 'Naar huis, waar het super saai is en ik mijn haat op mijn ouders kan reageren, of hier blijven, waar ik allemaal hotties zonder shirt kan zien. Dan kies ik toch voor het tweede.' Ik had al verwacht dat ik haar niet meer kon ompraten en eigenlijk nam ik de moeite niet zo. 'Ik weet het niet. Het is een beetje raar, allemaal'zei Jared die een beetje beangstigend naar het huis keek alsof er een moordenaar woonde. 'Rustig maar, met zijn allen kan het best leuk zijn.' 'Waar is onze optimist nou gebleven?'grinnikte Gina die Jared ook weer een duwtje gaf. 'Goed dan..'zei hij en ik kon aan zijn gezicht zien dat hij probeerde te glimlachen.
'Je meende dat toch niet, hè'hoorde ik Jared zachtjes zeggen tegen Gina terwijl ik langzaam naar binnenliep. 'Tuurlijk niet, de enige jongen die ik zonder shirt zou willen zien ben jij!'schaterde Gina van het lachen en ik hoorde Jared even niets meer zeggen. Die jongen wist echt niet wat hem overkwam. 'We hebben met zijn allen de bedden opgemaakt en Mila heeft jullie al ingeschreven voor de dichtstbijzijnde school'zei Troyd tegen me die de trap afkwam lopen. 'Thanks, het is lief dat jullie dit voor ons doen.' 'Tja, we hebben je daar al veel te lang laten rotten. Ik kan nog steeds niet geloven dat je er na al die tijd nog zo rustgevend en zorgeloos uitziet. Volgens mij word je echt gemarteld daar.' 'Tja, ik had gelukkig vrienden die om me gaven in de moeilijkste tijden.' Ik keek naar buiten naar Gina en Jared die nog steeds fel met elkaar in gesprek waren. 'Goed, ik wens je veel succes morgen op school. Jullie gaan vast een verpletterende indruk maken op iedereen.'
Ik hoorde de schoolbel gaan terwijl ik samen met Gina en Jared de volgende dag het gebouw binnen kwam lopen. Zenuwachtig plukte ik aan de vlecht in mijn haren en ik zag ook dat de anderen nerveus waren. 'Ik zie je later, Jen'hoorde ik Gina zeggen die Jared bij zijn arm vastpakte en meenam. We hadden andere roosters waardoor het voor mij nog moeilijker was. Ik wandelde op een versneld tempo door de gangen en ik wist nog niet zo goed waar de lokalen waren. Totdat ik een bordje zag met de nummers van mijn eerste vak. 'Yes!' Ik rende er bijna heen maar ik stopte op het moment dat ik iedereen al in de klas zag zitten. Het was heel lang stil en ik wist niet wat ik moest zeggen. 'Gelukkig, onze nieuwe leerling is er.' Ik voelde hoe iemand mij mee de klas in nam en dat was duidelijk mijn nieuwe docent. 'Dit moet Jennifer zijn, toch?' 'Ja, dat ben ik'zei ik terug en ik hoorde al wat gelach van de mensen achterin de klas. Wat kinderachtig.. 'Nou, Jennifer. Ik ben mevrouw Seinta. Leuk je in onze biologie les te hebben. Ga jij maar naast Jamie zitten.' Ze wees naar een wat molliger meisje die er een beetje eng uitzag. Maar zoals mijn vader altijd zei moet je nooit op iemand zijn uiterlijk afgaan.
Uiteindelijk had mijn vader ongelijk. Jamie was letterlijk het vervelendste kind die je ooit naast je kon hebben. Er kwamen alleen maar rare dingen uit haar mond, en soms kreeg ik echt zin om haar een mep te verkopen. Ze bleef alleen maar doorpraten en ik merkte dat ik mijn hoofd op mijn tafel legde, zo gefrustreerd was ik. 'Jennifer, let je wel een beetje op!'hoorde ik opeens. 'Ja, natuurlijk.' Meteen hoorde ik weer gelach en ik voelde hoe een blaadje aan mijn wang kleefde. 'Zo lijkt het niet..' Seinta kwam naar mijn tafel toegelopen en gritste het blaadje van mijn wang af. 'Even kijken.. Volgens mij heb je niet helemaal begrepen wat de opdracht was.' Ze liep weer terug naar het bord en ik keek hoe ze het blaadje met een grijns op haar gezicht op het bord plakte. Het enige wat op het blaadje stond was een hoop gekras wat ik duidelijk uit frustratie getekend had. 'Dus als jullie een tien willen halen, kijk dan maar even hier naar. Ik denk dat jullie er veel van kunnen leren.' Alweer duizelde het gelach door mijn hoofd en ik stond meteen op. 'Ehm, de les is nog niet afgelopen hoor'zei Jamie maar ik zei helemaal niks tegen haar en ik liep boos het lokaal uit.
'Jezus, wat een ramp.' Ik voelde de geruststellende hand van Gina op mijn schouder. 'Het komt wel goed. Ik vind het sowieso een rotstreek. Dat doe je toch niet bij iemand eerste schooldag.' Jared knikte en hij was het duidelijk eens met Gina. 'Ik snap het ook niet, dit soort problemen heb ik nog nooit gehad. En zo'n rotklas ook niet..' 'Heb vertrouwen, je hebt alleen nog Biologie gehad.' 'Ja, maar dat was erg genoeg.' 'Wat heb je hierna?'vroeg Jared die interesse probeerde te tonen maar ik zag zelf ook al aan hem dat hij genoeg problemen had. 'Gym.' 'Dat is leuk! Vooral als je ziet hoe sommige van hen zich zo uitsloven.' Ik keek naar Gina die naar een paar jongens keek en naar hen knipoogde. Wat Jared duidelijk helemaal niks vond.
'Iedereen op de bank! Laat de atletiekers even hun werk doen!'hoorde ik mijn nieuwe gymleraar schreeuwen en samen met meer dan de helft van de klas ging ik zitten op een bankje. Sommige herkenden me duidelijk nog van Biologie en ik zag ze al achter me rug om met elkaar roddelen. Meteen balde ik mijn vuist. 'Oké, rustig blijven'probeerde ik mezelf te kalmeren en gelukkig lukte dat ook. 'Goed, laat ze eens wat zien!' Meteen zag ik hoe allemaal jongens begonnen met hoogsprongen. En er zat geen één meisje bij. 'Meneer, dat is toch niet normaal! Iedereen kan dit, ook meiden.' 'Tja, helaas zijn onze enige echte sporters hier jongens. Want alle meiden zijn alleen bezig met hun haar in vorm houden'zei hij terug tegen mij en hij wees naar wat meiden die in een spiegeltje aan het kijken waren of hun make up nog goed zat. 'Wacht maar.' Ik sprong van de bank af en liep op het groepje jongens af. 'En wat denk jij wat je aan het doen bent, groentje!'schreeuwde hij tegen mij maar ik liet me niet daardoor intimideren. Ik was veel meer gewend dan dat. 'Hoogspringen, dat moest toch.' 'Maar?' Meteen rende ik op de mat af en probeerde mezelf af te zetten. Ik draaide mezelf om zodat ik op mijn rug zou landen en ik voelde hoe ik met een grote en sierlijke boog over de horizontale stok heensprong. Voorzichtig raakte mijn rug de mat aan en ik stond gelijk weer op alsof het het makkelijkste was wat ik ooit had gedaan. 'Tjonge, we hebben een nieuwe sporter erbij.'
