Sydney's Badboy (1&2)

25.

Het regent nu al voor een lange periode. Ik heb zonet mijn wiskunde examen gehad en wil naar huis. Liam en ik praten niet meer met elkaar. Ook toen ik heb succes wenste voor het examen kreeg ik geen antwoord terug. Het doet hem pijn maar ook mij. Hij was al eerder klaar dus heb ik geen ongemakkelijke momenten voor als we op dezelfde tijd klaar waren.

Terwijl ik mijn fiets in de garage zet hoor ik geschreeuw vanuit de hal. De garage ligt gelukkig naast de keuken en zodra ik binnenkom zie ik mijn moeder en Nathalie kijken wat er gebeurd. Mijn vader en Felix tegenover Liam en zijn vader.

'Mam wat gebeurd er?' vroeg ik. Ze hebben weer eens ruzie lieverd' antwoorde mama. Nathalie en mama waren nog steeds bevriend in tegendeel tot hun mannen.

Pov Liam

In mijn ooghoek zag ik Sydney nat binnenkomen. Ze vraagt wat aan haar moeder en krijgt antwoord. Vervolgens kijkt ze mee naar de ruzie die nergens op sloeg: muziek. Mijn vader had geklaagt dat er overlast was en kreeg vervolgens ruzie. De ruzie sloeg nergens op maar ik speelde mee om nog ergere dingen te voorkomen.

'Zorg ervoor dat jullie geen herrie meer maken!' snauwde mijn vader. 'Sorry hoor, maar je kan heel veel over muziek zeggen maar het is geen herrie' zei Sydney ineens. Ze ging tussen ons in staan en keek boos naar mijn vader. Als ze boos was vond ik haar sexy. Niet aan denken Liam! Het mag niet accepteer dat eens!
'Hou jij je mond maar jongedame' snauwde mijn vader opnieuw. 'Of anders?' vroeg Sydney. 'Mag je Liam niet meer zien' zei mijn vader. Sydney's blik wende af. 'Mocht toch al niet meer, hé pap!' riep Sydney waarna ze de trap op rende.

'Ronald wat bedoeld Sydney!' riep Sydney's moeder. 'Euhm schat ik moet je iets vertellen' zei Sydney's vader. Haha die is de lul.

Pov Sydney

Ik moest even van de wereld weg. Op naar mijn verstopplek in de kast.

Pov Liam

Ik wilde weten hoe het met Sydney gaat dus liep ik terwijl de ruzie verder gaat naar boven. Zachtjes open ik de kamerdeur en zie Sydney nergens. Dan was er nog een mogelijkheid: de kast. Ik sloop de kast in en zag de ladder al. Ik klom naar boven en zag aan het einde van de tunnel Sydney liggen.

'Syd?' zei ik zacht. 'Ga weg Liam, ik mag je niet in mijn buurt hebben' snikte ze. Ik rolde met mijn ogen en kroop door de tunnel heen. Sydney lag van me af verstopt onder kussens en dekens. 'Je wordt geen vlinder' zei ik zodat het ijs brak. Sydney draaide zich naar mij toe en ging op haar knieën zitten. 'Ga weg Liam' zei ze weer. Ik luisterde niet en trok haar in een knuffel. Ze probeerde zich los te trekken maar ik hield haar stevig vast.

'Laat me los!' gilde ze nu. Vliegensvlug liet ik haar los en deed mijn hand op haar mond. Ik duwde haar naar achteren en ze lag nu op haar rug. Ik had nog steeds mijn hand op haar mond en met mijn andere hand hield ik beide polsen klem. Ze kon geen kant op.