Sydney's Badboy (1&2)

2.

School was voorbij en ik bedacht me nu dat ik geen vervoer had. Felix zat op een andere school dus ik had hem niet als chauffeur. Ik wreef achter mijn hoofd en besloot om te lopen. In de onweer. 'Hé Syd ga je met mij mee!?' riep een stem. Ik draaide me om en zag Liam tegen zijn auto staan. Eigenlijk was hij best wel sexy. Niet erover nadenken Sydney! Ik liep naar hem toe. 'Ten eerste noem me geen Syd, dat is hoe vrienden me noemen en ten tweede, wat moet je van me' zei ik boos. 'Jij gaat me mee want je hebt geen keuze' zei Liam met een grijns. 'Ik kan die grijns van je smoel slaan hoor!' zei ik boos. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. 'Het is geen vraag maar een bevel' zei hij plotseling serieus. Hij pakte me bij mijn polsen vast en duwde me in zijn auto. Ik sloeg mijn armen over elkaar en brieste boos.

'Waarom doe je zo bot tegen mij?' vroeg Liam na een lange tijd van stilte. Ik lachte. 'Weet je het zelf niet eens! Je gedraagt je als een complete klootzak!' riep ik. Hij stopte abrupt en keek me serieus aan. 'En wat als ik me ga bewijzen?' vroeg Liam. Ik rolde met mijn ogen. Ik stapte uit en liep verder.

Ik liep de poort door en sloot hem. Ik wilde mijn spullen oppakken toen ik voelde hoe iemand mijn pols greep. Ik zag of course Liam. 'Ik heb nog geen antwoord op mijn vraag' zei hij serieus. Ik word ruw tegen de poort geduwd. 'Liam je doet me pijn' piepte ik. Liam bleef me kwaad aankijken. 'Ik wil antwoord op mijn vraag!' schreeuwt hij duidelijk kwaad. 'Je kan je niet bewijzen!!! Je doet me fucking pijn!!!' schreeuw ik. Hij laat me los en ik kijk Liam nog even aan en loop dan weg naar mijn huis.

Pov Liam

Hoe ze schreeuwde naar mij. Zo sterk en tegelijkertijd angstig. Zij was de enige die me ooit een klootzak durfde noemen. Ik kijk nog hoe ze naar binnen gaat en de deur sluit. Ook al ken ik haar nog maar een dag, ik vind haar speciaal. Misschien moet ik haar uitnodigen voor het feest vanavond. Ik klim behendig over de poort heen en loop richting haar huis.

'Hé Liam hoe is het jongen?' begroette Sydney's vader me. 'Ehh goed, is Sydney thuis?' vroeg ik. 'Ze is in de woonkamer, dat is aan het einde van de hal en dan naar rechts' antwoorde haar vader. 'O en Liam, noem me maar Ronald' zei haar vader en ik knikte.

Hie dichter ik bij de awoonkamer kwam kon ik een piano horen. Het werd steeds luider en ik zag iemand achter een piano. Het was Sydney en ze leek zo geconcentreerd op haar bewegingen. Ik leunde tegen de deurpost en bleef naar haar kijken. Ineens stopte ze en ze draaide zich om. 'W-wat doe jij hier?' vroeg ze met angst in haar stem. Ze verborg haar polsen achter haar rug en stond op. Ik wou naar haar lopen maar ze nam steeds meer afstand. Ze was echt bang van me geworden. Het komt waarschijnlijk van dat van de polsen. 'Sydney ik wil je geen pijn doen' zei ik. Ze knalde tegen de bank aan en viel op de bank. Ik liep snel naar haar toe en hielp haar omhoog. 'Ik wil je alleen vragen of je naar mijn feest vanavond wil komen' zei ik.

Laat je verbeterpunten of leuke reacties achter in de comments als je wil. Ik zal zo spoedig mogelijk proberen te reageren.

Please vote

Please comment

Ik zou het leuk vinden om jullie meningen te horen

Love
Sunny