Sydney's Badboy (1&2)

12.

Pov Sydney

'Oké Sydney, begin rustig met in te zingen. Onthoud dat je je stem niet mag overbelasten' zei de lerares. Ik begon rustig met de lage noten en bouwde op.

Je vraagt je vast af wat er was gebeurd hé? Nou, Felix kwam binnen en heeft hem eruit gesmeten. Lol. Ik kwam ook weer op school na een week rust en hij was weer arrogant geworden.

'Ha prinses! Je zingt weer prachtig!' riep Liam. 'Ik zong niet eens!' riep ik terug. I was back and beter than ever. 'En je bent arroganter geworden' zei ik. Liam kwam nu tegenover me staan. 'Omdat ik weer had gescoord' fluisterde hij hees en arrogant in mijn oor, hij maakte ook van die charmante neukbewegingen.

'Ik dacht dat je vriendinnetjes hoertjes waren maar ik had me vergist' zei ik net zo arrogant terug. Het was een spel. Alles was een facking spel. Hij speelde vals en ik was het ook van plan.

'Ophouden jullie' zei de lerares. Gelukkig ging de bel en ik peerde hem.

'Deed hij dat serieus!!' zei Skyler en ze schoot in de lach. Ik opende mijn kluisje en pakte mijn lunch.

Pov Liam

Ik zag haar in de gang, bij haar vriendin. Zij zag mij al aankomen en zei iets. Daarna liep ze weg en Sydney had niks door.

Ik duwde haar kluisje ruw dicht en ze keek me verschrikt aan. 'Vieze klootzak!!' riep ze boos. Ik sloot haar binnen zodat ze niet weg kan. 'Wat moet je?' vroeg ze duidelijk geïrriteerd. 'Jouw voor een nacht, hoeveel wil je ik betaal wel' antwoorde ik. 'Ik ben niet een van je hoeren en dat zal ik ook nooit zijn' schreeuwde ze kwaad. Ik grijnsde alleen. Ineens legde ze haar handen op mijn wangen. 'Waarom ben je zo verandert?' vroeg ze zacht. Ik zag dat haar ogen waterig werden. 'Ik wil mijn plaats behouden' antwoorde ik. 'Je geeft meer om je status dan om de mensen die van je houden' zei Sydney gebroken en ze liet me los. Ze duwde me weg en liep naar de kantine. Ze houd van me. Ze gaf het toe.

Pov Sydney

Ik zat wat in de vieze spaghetti te prikken toen Liam me opeens mee trok. 'Liam laat me los!' riep ik. Hij liet me sneller los dan ik dacht. De mensen in de kantine gingen rond ons heen staan. Liam liep naar me toe. Zijn lippen dicht tegen mijn oor. ' From the day that I met you I stopped feeling afraid
In your arms I feel safe
In your arms I feel safe
From the day that I met you I stopped feeling afraid
In your arms I feel safe
In your arms. Ik moet met je praten zelfs al ik je mee moet slepe ' fluisterde hij snel. Hij trok me meteen weer mee. Fack mijn leven zo hard dat zelfs een steen niet hard genoeg was.

Pov Liam

Ik duwde haar de schoonmaakhok in en deed deze op slot. 'Wat moet je?' vroeg ze met haar geïrriteerde stem. 'Jouw' antwoorde ik. Ze trok haar wenkbrauw omhoog. 'De grote Liam Ashton wil mij? Zelfs niet voor geld of met geweld?' vroeg ze. 'Laat me niet lachen alles was een spel voor jouw. Jij bent niet verliefd op mij. Jij houd alleen van jezelf en laat alles en iedereen stikken alsof het niks is. Ik was zo stom om...' aan het midden van die zin stopte ze en zag ik dat ze haar tranen moest bedwingen. 'Ik was zo stom om te denken dat je even veel van mij houd als ik van jouw' zei ze gebroken.