Katherine'den:
Gözlerimi bir hastane odasında açmıştım.
Dün gece olanlar...
Kafamı toparlayamıyorum.
Ama omuzumda derin bir acı vardı.
Ve bedenim çok yorgun düşmüştü.
Tam o anda kapı açıldı ve içeriye bir doktor girdi.
"Güzel kızımız uyanmış."
"Bana ne oldu böyle."
"Dün gece saldırıya uğramışsın, hatırlamıyor musun?"
Hafızamı biraz zorladım ama hatırladığım şeyler kesik kesikti.
"Bir arkadaşın bize yardım çağrısında bulunmuş, onun sayesinde şu an hayattasın."
Kim olduğunu düşündüğüm bir vakit kapı ikinci kez açıldı ve içeriye birisi girdi.
Ona bakmaya çalışırken doktorun "Malia arkadaşın iyi merak etme." Dediğini işitmiştim.
Malia Tate? Ne zamandır onunla arkadaşız biz?
"Katherine nasılsın?" Malia yanıma gelirken bana içtenlikle gülmüştü.
"Beni sen mi kurtardın?"
Kafasını önüne eğip bir şey dememişti.
"Malia seni kucağında taşımış, cidden şanslısın böyle bir arkadaşın olduğu için."
"Malia teşekkür ederim." Dedim biraz utanarak. Ona yaptığım şeyler aklıma gelince kendimi öldürmek istemiştim.
"Bir önemi yok, sen iyi ol yeter."
Ortamda bir süre sessizlik olmuştu sonrasında kapı ikinci kez açıldı ve içeriye takım elbiseli birisi giriş yaptı.
"FBI" Deyip ceketindeki kartı gösterdikten sonra benimle yalnız kalmak istediğini söylemişti.
Doktorum ona "kızımızı fazla zorlamayın." Dedikten sonra Malia ile birlikte dışarı çıktı.
Bu arada adam FBI olmak için fazla mı yakışıklı?
"Biliyorum yorgunsun ama benim de işimi yapmam gerekiyor." Yandaki sandalyeyi yanıma çekip bana oldukça yakın bir yere oturdu. Sonrasında yeşile çalan gözlerini üstüme çevirdi.
"Katherine değil mi?"
"Evet."
"Bulgar mısın?"
"Göçmenim evet, bunun konumuz ile bir ilgisi var mı?"
Kaşlarını havaya kaldırıp indirdikten sonra "Hayır bir ilgisi yok." Demişti. "Pekala bana dün gece olan şeyleri detaylıca anlatabilecek misin?"
"Açık söylemek gerekirse fazla detay hatırlamıyorum." Hafızamı ikinci kez zorlamıştım. "Birkaç hafta önce sevgilimden ayrıldım ve kendisi okulda buluşalım mı diyen bir mesaj attı. Bende okula gittim ama sonrasında işinin çıktığını ve gelemeyeceğini söyledi. Onu aradım ama telefonu bir kız açtı ve 'Bir daha onu arama çünkü artık seninle olmak istemiyor' tarzı saçma şeyler söyledi. Umrumda olduğu da söylenemezdi çünkü ondan zaten ben ayrıldım. Ama sinirlenmiştim ve okuldan çıkmaya çalıştığımda karşıma bir şey çıktı ve beni duvara fırlattı. Sonrasında sanırım bayılmışım. Daha fazlasını hatırlamıyorum."
"Seni sanırım bir arkadaşın bulmuş."
"Dediğim gibi hatırlamıyorum. Ama sadece bir an, canım cehennem gibi yanarken... birden tüm acı gitti. O an öldüğümü düşünmüştüm işte ama sonra gözlerimi hastanede açtım."
"Tuhaf bir durum."
"Gerçekten tuhaf."
Adam elini cebine attı ve kart benzeri bir şey çıkardı.
"Katherine bu olay gerçekten önemli ve eğer başka şeyler daha hatırlarsan beni aramanı istiyorum. Anlaştık mı?"
Numarasını hastane komodinin üstüne bırakırken "Anlaştık" diyerek hafifçe gülmüştüm. Tam o anda kapı yine açıldı ve ben içimden ciddi misiniz diye geçirdim.
İçeri dalan Austin'e gözlerimi devirerek bakmıştım.
"Katherine haberi duyduğum anda geldim."
FBI Ajanı -ismini hala bilmiyorum- ayaklanırken bana da göz kırpmıştı.
"Kızı rahat bırakmalıyız, dinlenmesi için. Lütfen dışarı çıkın."
"Sen kimsin be?"
"FBI, hayatının geri kalanını içeride geçirmek istemiyorsan dışarı çık."
Austin bir bana bir de adama bakıp dışarı çıkmıştı.
"Teşekkür ederim."
"Onu içeri tıkmamı istersen beni araman yeterli."
Dışarı çıkarken onu içten bir şekilde gülümsemiştim.
...
Bugün iki bölüm mü atsam napsam canım sıkıldı shsjkssks
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hunt You Down
Fanfiction"Dostum bu kasaba yaratıklardan oluşan bir hayvanat bahçesi gibi." "Anlaşılan uzun süre burada kalmak zorundayız." ....
