Hoofdstuk 40

1.1K 47 0
                                    

-harry's pov-

Na een tijdje staan we voor Melody's huis. Ik zie er nog altijd niet uit, mijn gezicht is helemaal blauw. Ik hoop niet dat ik mensen tegen kom die ik ken, of die mij kennen. Ik ben echt blij dat Melody bij me wil blijven. Ik bedoel, ik heb er echt geen problemen mee dat ze er is. Ze is leuk. Als ze open doen, kijk ik haar ouders strak aan en slik kort. Beter zeg ik niet, want ik wil niet dat Melody ziet dat ik haar ouders in elkaar sla. Dat is de enige reden waarom ik niet terugvocht. Omdat ik dat Melody wil besparen. Omdat ik niet wou dat ze bang voor me zou worden. Ik bijt op mijn lip, en voel dat ik door Melody aan mijn hand mee naar binnen wordt getrokken. Haar ouders lijken bijna geschrokken dat ze ons hier nog zien. Ik bijt hard op mijn lip om niks te zeggen, wat erg moeilijk voor me is. Ik zie de blik van hun ouders als ze zegt dat ze bij mij komt wonen. Hun weten niet eens waar dat is. Als blikken konden doden, was ik al lang dood door haar ouders. Ik loop stil achter haar aan naar boven en ik kijk haar kamer kort rond. "Wil je alles meenemen?" Vraag ik en ik kijk haar glimlachend aan. "Alleen de belangrijke dingen" Zegt ze. Ik kijk naar hoe ze wat make- up pakt. Vind ik persoonlijk nergens voor nodig, ze is al mooi genoeg. Ik loop achter haar aan als ze de trap afstormt, met een koffertje. Ik loop stil achter haar aan, als ze dat zegt, want ik wil me er niet mee bemoeien. Ik geef haar ouders wel een korte boze blik, maar loop dan verder. We lopen snel weer naar mijn huis, voordat haar ouders ons überhaupt achterna konden komen. "Ging best goed toch" Vraag ik lachend en ik laat haar binnen. Ik trek lachend de deur achter me dicht en glimlach. "Laten we maar meteen je spullen in mijn kast hangen. Ik voel me best slecht, want ik weet zeker dat ze denkt dat ik nu zo'n vet lief jongentje wordt. Absoluut niet. Ik stop heus niet met straatvechten als iemand me uitdaagd, en als ik me sip voel stop ik echt niet met blowen en lamzuipen. Ik verkracht dan wel geen meisjes meer, ik ben nog steeds niet aardig. Ik loop bijna tegen mijn deur aan, omdat ik erg diep in mijn eigne gedachten ben verzonken. Ik knipper kort en zie Melody mij aankijken. "Gaat het wel?" Vraagt ze lachend. Ik knik en glimlach dan liefjes. Ik open mijn kast en schuif al mijn bloesjes opzij, en tover een paar kleerhangers achterin de kast vandaan. Nu kunnen haar kleren er ook bij. Ik bekijk haar kort. Ze zag er wel leuk uit in mijn trui. Ik hang haar kleren op en hang ze in de kast. Het ophangen van de kleren aan de kleerhangers ging aan het begin wat moeizaam, omdat ik dt echt nooit doe. Doet mn  moeder altijd voor me. Ik kijk haar aan. "Moet je je make-up zooi in de badkamer hebben?" Vraag ik en ik kijk haar vragend aan. Ze knikt, waarna we naar de badkamer lopen. Ik schuif mijn deo en aftershave aan de kant zodat er plek is voor haar foundation en mascara. Ik glimlach bleekjes. Als een van de jongens hier achterkomt, dat ik echt voor een meisje ga zorgen, kan ik mijn status wel vergeten. Ik zou echt nooit meer zonder uitgelachen te wordne over straat kunnen gaan. Dan pas besef ik hoe stom ik ben geweest, en meer egoïstisch had moeten zijn. Dan kijk ik naar Melody en verander ik meteen van gedachten. Het is niet erg dat ze hier blijft. Al die mensen moeten maar lekker lachen wat ze willen. Ik word helemaal gestoord van mezelf. Mijn oude zelf en waarschijnlijk dan ook mijn nieuwe zelf. Het is ook allemaal zo ontzettend tegenstrijdig. Ik merk dat Melody al een paar keer mijn naam roept, en me aanstoot. Dan kom ik weer terug in de realiteit. "Ja, wat zei je?" Vraag ik suf. "Ja, we kunnen wat gaan drinken" Zeg ik en ik glimlach bleek en loop met haar naar beneden. Ik doe voor haar wat thee in, en pak voor mezelf een blikje bier. We gaan op de bank zitten en ik kijk om me heen.

-

Hope you liked that :) Vote, comment and share! xxLiselotte

I'll take you to another world -harry styles fanficWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu