I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 29

-melody pov-

Ik loop naar me fiets in het fietsenhok. Vandaag kon ik me hoofd er even helemaal niet bijhouden. Ik probeer snel weg te lopen als ik harry zie maar dan zie ik zijn blauwe wang. Mijn ogen worden groot. Ik loop naar hem toe. 'wie heeft dat gedaan?' Hij haalt bot zijn schouders op. Heb ik niet te heftig gereageerd. Hij heeft het verteld omdat hij er wat aan wilt doen. Hij vertrouwd me. En dan doe ik dit? Hij was degene die er voor me was. Ik trap hard tegen me fiets aan. Ik stop me fietssleutel in het slot en draai hem om. Ik stap op me fiets en rijd richting harry's huis. Ik moet zeggen dat het me spijt. Hij gebruikt vast geen drugs meer. En hij behandeld mensen niet meer zo. Waarom doe ik dan zo moeilijk? Maar ik weet wel dat het moeilijk voor die mensen is om het niet meer te doen. Je krijgt altijd de neiging om weer naar de drugs te pakken. En misschien ben ik daarom wel zo bang. Ik ben bang dat hij weer aan de drugs gaat. Ik kom aan bij harry's huis. Ik twijfel nog even of ik op de bel moet drukken maar ik doe het toch. Harry's moeder komt tevoorschijn. Ik glimlach zwak. 'Kan ik harry even spreken.' Ze knikt en laat me binnen. 'Loop maar naar zijn kamer.' Ik knik en loop zachtjes de trap op. Ik klop op zijn deur. Er komt geen antwoord dus ik besluit hem open te doen. Zijn kamer is niet meer zoals gisteren. Zo opgeruimd. Er liggen weer wat dingen op de grond, maarja. Ik kijk harry aan. Ik zie dat hij gehuild heeft. 'Harry, het spijt me. Ik moest het verwerken.' Zeg ik met een brok in me keel. Ik blijf wat ongemakkelijk in de deuropening staan. Ik ga dan toch maar naast hem zitten. Harry kijkt wat wazig voor zich uit. Hij geeft geen antwoord. 'Het is niet jou schuld, haz.' Zeg ik zacht. 'Het is wel mijn schuld. Mijn verleden verpest alles.' Ik bijt even op me lip. 'Maar je doet het toch niet meer.' Eigenlijk was het meer een vraag dan een feit. Hij knikt. Ik streel met me hand over zijn blauwe plek. Ik zie dat het hem pijn doet. 'S-sorry.' Ik trek harry in een strakke knuffel. Ik ga op z'n schoot zitten om hem beter te knuffelen. 'Het was niet me bedoeling. Ik,, ik ben dit gewoon niet gewend.' Ik streel zachtjes over zijn wang. Ik druk een zacht kusje op z'n blauwe wang. Ik bijt op me lip als ik in zijn fel groene ogen kijk. Ze zijn prachtig. Ik kijk even naar zijn lippen maar kijk dan snel weer weg. Ik stap van zijn schoot af en ga weer naast hem zitten. Ik laat me naar achteren vallen. Ik trek harry ook naar achteren waardoor hij naast me ligt. 'Het was niet me bedoeling om zo tegen je te doen haz.' Zeg ik zacht. Ik leg me hoofd op zijn borst. Ik word rustig van zijn ademhaling. Het is een tijdje stil waardoor ik me ogen even sluit. Ik hoor de deur open gaan. Ik open wat vermoeid me ogen. Ik heb deze nacht echt niet geslapen. 1. Me ouders waren weer is aan het schreeuwen. 2.de ruzie met harry. 3. Alles bij elkaar. Ik kijk naar de deur en er veschijnd een vriendelijk gezicht in de deuropening. Ze kijkt ons wat verrast aan maar zegt er verder niks over. 'Ik heb wat te eten voor jullie.' Ik glimlach en ga rechtop zitten. Ik hou van eten. Ik ben niet zo'n meisje die zichzelf dik vind. Ik kijk naar de grote bak met chips. Ik krijg een brede grijns op me mond. Ik pak er een chipje uit wat gevolgd word door meer. Harry's moeder verdwijnd weer de kamer uit. Ik pak een handvol chipjes en gooi het richting harry's gezicht. Ik grinnik even als ik zijn geschrokken gezicht zie. Hij gaat met zijn hand richting de chips bak. Dit is niet eerlijk. Hij heeft veel grotere handen. Ik sta op en wil wegrennen maar ik struikel over zijn tas die hier op de kamer lig. Ik lig nu dus op de grond. Wauw. Ik begin uit het niets te lachen. Bij hem kan ik gewoon mezelf zijn.

---

En? I hope you like it! Loveyou! X christy