I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 22

-Harry's pov.-

Ik zie dat Melody naar me toe komt, en ik weet dat het voor een knuffel is. Ik knuffel haar zachtjes. Dit is allemaal mijn schuld. Ik kijk een beetje ongemakkelijk om me heen, terwijl ik haar vastheb. Ik kijk haar aan en veeg wat van haar tranen weg. "Niet huilen' Zeg ik schor. Ik knik kort als ze voorstelt om weer terug naar de les te gaan. Ik open de deur voor haar en we lopen richting het lokaal. "Ik heb problemen" Mompel ik zachtjes. Ik gebaar naar haar dat ik het later allemaal wel uitleg. Iedereen kijkt naar ons, wat ik eigenlijk al wel gewend ben. Het is overduidelijk dat Melody het erg vervelend vind dat iedereen naar haar kijkt. Ik kijk woedend naar diegenen die durven te fluisteren dat ik Melody heb geslagen. Wat denken ze wel niet?! Ik glimlach kort als de docent medelevend naar Melody kijkt, en als hij meteen daarna met een woedende blik mij aankijkt, veranderd mijn blik ook gelijk, en ik kijk hem ook woedend aan. Want dat ben ik ook. Ik loop terug naar mijn spullen en ga aan mijn tafeltje zitten. Ik slik kort. Dit keer ben ik dan toch écht genaaid. Ik kijk naar de docent die tegen Melody durft te praten. Laat ik me er nu maar even buiten houden. 'Ga maar even de klas uit als je het moeilijk hebt.' hoor ik hem zeggen. Ik zie Melody knikken en haar spullen pakken. Ik ga maar verder met aantekeningen maken, en kijk af en toe naar de pen, die nog van haar was. Alsof ze dood is. Natuurlijk is ze dat niet. Ik voel dat zodra Melody weg is, alle ogen weer op mij gericht zijn. Als ik me omdraai, zie ik dat mijn gevoel gelijk heeft. Iedereen kijkt me aan. "Willen jullie even stoppen met naar me kijken?!' Schreeuw ik boos en ik draai me gefrustreerd weer om. Waarom schreeuw ik? Ik moet echt niet laten zien dat ik zwak ben. Want dat ben ik niet. Ik hoor allerlei mensen fluisteren. Ik lijk nu net een overgevoelige baby. Dat kan ik niet gebruiken. Maar ik kan het echt niet hebben dat ze mij en Melody uit elkaar gaan halen. Als de les voorbij is, is ook meteen het laatste uur voorbij. Ik moet me straks nog gaan melden. Ik pak mijn spullen langzaam en stop ze in mijn tas. Met een hangend hoofd loop ik naar buiten. iets wat ik nog nooit gedaan heb. Ik  zie melody staan. "Wat bedoelde je, met ik zit in de problemen?" Hoor ik haar dan vragen. Ik leun tegen een muur. "Ik mag je niet meer zien, en ik meot naar het gedeelte waar ik dicipline en gedrag zou moeten leren. Ik kom de klas de komende tijd dus niet meer in. Weet jij hoe dat daar heet?" Ik kijk haar aan en volgensmij kent ze het wel. "Dat is rebount. Daar zitten alle probleemkinderen. Jij hoort er niet" Zegt ze. Ik haal mijn schouders langzaam op. "Blijkbaar wel hé' Zeg ik kort. "Ik moet er nu zo heen" Zeg ik en ik knuffel haar kort. "Wens me sterkte" Ik glimlach nog bleekjes. "sterkte" Hoor ik haar nog zachtjes zeggen en ik loop naar het gedeelte, waar het zou moeten zijn. Ik heb van anderen gehoort, dat er vaak vechtpartijen zijn, en de docenten losse handjes hebben. Ik gooi mijn tas neer op de tafel. Ik ben helemaal alleen. Een naar gevoel bekruipt me. Ik ben niet vaak alleen.  Er komt een kast van een man binnen, en ik weet nu al dat dit geen pretje gaat worden. Ik haal mijn benen van de tafel. "Zo, dus jij denkt al de regels aan je laars te kunnen lappen?! Dan heb je het hier goed mis!" Brult hij boos. "Nu, pak je boeken, stuk ongeluk" Zegt hij boos. Ik pak mijn boeken maar. "En houd je f*cking bek dicht voor de rest van dit uur!' Schreeuwt hij boos, terwijl hij met zijn vuist op tafel slaat. En ze vonden dat ik onredelijk boos was.

-

Hope you all liked it :P Vote, comment and share like always >.< Made by Liselotte