I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 48

-Harry's pov.-

Ik word langzaam wakker, door het geluid van een paar vechtende mensen. Tot mijn verbazing is het ochtend. Ik heb verrassend goed geslapen, en ben best uitgerust. IK kijk kort om me heen, maar zie niks. Alleen maar grijze betonnen muren. Vandaag moet ik naar de rechter, en ik weet sowieso al dat het niet niks wordt. Maar het maakt me helemaal niet meer uit hoe lang ik moet zitten, of wat ik ook moet doen, wat me wel uitmaakt, is dat ik Melody boos heb gemaakt. Misschien is ze nu wel bang voor me. Alleen maar voor mijn stomme reputatie. Ik klim zuchtend uit mijn bed, en we worden allemaal opgehaalt om te eten. We worden weer gehandboeid en begeleid naar de kantine. Ik bijt op mijn lip. Vroeger, zat je hier met al je vrienden een feestje te bouwen. Maar gister, gisteren was iedereen 'm gewoon gesmeerd. Ik snap echt niet hoe ze dat konden doen. In alle bendes waar ik in heb gezeten heb ik nog nooit zo veel verraad meegemaakt. Dat was het enige voordeel eraan. Het gaf een kick om op elkaar te kunnen rekenen, en weten dat iedereen alles overheeft voor iedereen, aangezien we toch niet zo veel te verliezen hadden. Nu heb ik iets gehad om te verliezen, en ben ik het ook nog eens keihard verloren. Als ik die rotjongens ooit nog te pakken krijg, zullen ze eens weten wat pijn is, want ik betwijfel of ze dat überhaupt weten. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik hard naar voren word geduwd. Het is mijn beurt. De handboeien mogen eindelijk af, en ik pak zuchtend een dienblad. Gevangenisvoedsel ziet er uit naar kots, maar het smaakt beter dan dat je zou denken. En je mag zelfs 's avonds wat bier drinken. Zo slecht is het hier niet. Ik pak een bord, een beker en wat bestek, en schuif mijn dienblad door. Ik kijk zowaar glimlachend naar de jonge meiden die mij mijn dagelijkse prut geven. "Dankje" Zeg ik dan en ik glimlach. Ik krijg een beker koffie en gooi er zelf wat suiker in. Ik loop verder en ga alleen aan een tafeltje in een hoekje zitten. Ik heb niet de neiging om met de mensen hier te praten, want dat herrinnerd me alleen maar aan Melody. Ik prik mijn vork in iets, wat een beetje op een tosti met kaas zou moeten lijken. Ik neem een kleine hap en glimlach. Het is best te eten. Ik begin het op te eten en neem slokken van mijn bittere koffie. Vlak nadat ik mijn eten op heb, word mijn naam omgeroepen. Iedereen kent elkaar, en ik merk dat iedereen me aankijkt. Een paar agenten komen op me afgelopen en doen de handboeien weer bij me om. Ik zucht en voel hoe ik geduwd word naar de deur. Het is tijd voor de rechtzaak. 

Ik kijk mijn moeder aan en glimlach bleek. Toen ik mezelf in de spiegel zag, schrok ik een beetje. Ik zag er bleek uit en had diepe kringen onder mijn ogen. Ookal had ik bijna even veel gegeten als eerder, ik lijk een heel stuk magerder. Ik bijt op mijn lip en mkijk om me heen. "Ik heb Melody ook nog gevraagd"Hoor ik mijn moeder zachtjes zeggen. Ik knik kort en bijt op mijn lip. Ze komt toch niet, dat weet ik ook nog wel. Toch is er iets in me dat hoop vormt. Dat ze er misschien toch wel is. Ik schud die hopeloze gedachtes meteen van me af, en voel dat ik alweer geduwd word door de agenten. Ik merk dat mijn moeder mijn hand vast wil houden, ondanks dat ze achter mijn hand vastgeboeid zijn. "Je bent geen crimineel, haz' Fluistert ze nog zachtjes. Er is zelfs een advocaat bij. Ik neem zwijgzaam plek in de rechtbank en kijk om me heen, niet zo goed wetend waar ik naar zoek. Maar tegelijk weet ik het wel. Ik zoek naar Melody.

-

Hope you all liked it :) Thank you so much for the 175 reads. Comment, share and vote! xx LIselotte.