I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 27

-melody pov-

Ik ren huilend harry's huis uit. Ik wist dat hij misschien niet een van de netste mensen was maar dit had ik niet verwacht. Ik fiets langzaam naar huis. Ik dacht dat ik eindelijk iemand had. Waarom kan ik niet een gewone vriend hebben. Niet iemand die me in de steek laat en niet iemand die zo'n verleden heeft. Mijn eerste indruk van hem was al slecht. Waarom heb ik me daar niet op gehouden. Waarom ben ik toch met hem omgegaan. Als ik dat niet had gedaan dan waren me ouders niet boos op me, had me vader me niet geslagen en dan zou het niet zo slecht gaan op school. Maar dan was ik alleen. Hij is echt aardig. Ik zucht en probeer er even niet aan te denken. Ik gooi me fiets voor de deur neer. Als ik later bedenk dat het niet zo'n goed idee is omdat me ouders nog bozer kunnen worden zet ik hem toch tegen de muur. Ik open de deur en loop rechtstreeks naar boven. Ik heb nog niks gegeten en ik sterf van de honger. Ik pak me mobiel en bestel een pizza. Ik mot toch wat eten? Ik ga op me bed liggen. Ik moet even nadenken. Nadenken over wat er net allemaal gezegd is.

Het is ochtend en zoals altijd moet ik weer naar school. Ik sta op en pak de kleren die ik gisteren aanhad van me kast. Ik kijk in de spiegel. Ew, wat zie ik er vreselijk uit. Wallen onder me ogen, rode ogen, kapotte lippen en me haar ziet er niet uit. Ik loop zuchtend naar de badkamer en probeer me wat op te knappen wat aardig lukt. Ik loop naar beneden en geef me ouders verder geen aandacht. Ik pak een broodje. Het is vroeg maar ik heb geen zin om langer thuis te blijven. Ik pak me tas. Ik doe me jas en schoenen aan en loop zonder iets te zeggen het huis uit riching me fiets. Ik stap op me fiets en rijd richting school. Heb ik niet wat te heftig gereageerd? Het is zijn verleden. Iedereen maakt fouten. Maar ik kan dit niet verwerken. Iets in me zegt dat hij me later ook zo gaat gebruiken. Dat dit allemaal een spelletje is. Maar iets in me zegt ook dat hij is veranderd. Dat hij wil veranderen. Dat hij dit heeft verteld omdat hij me vertrouwd en er echt iets aan wilt doen. Ik kom aan bij school en zet me fiets in het fietsenhok. Er is nog bijna niemand omdat ik erg vroeg ben. Ik loop de school binnen en ga ergens bij het raam zitten. Ik pak me oordopjes en doe die in me mobiel ik stop ze in me oren en laat me afspeellijst aflopen. Muziek maakt me gedachten leeg maar op dit moment niet. Ik doe gefrustreerd me oordopjes weer uit. In de aula is niemand. Ik moet schreeuwen. Ik moet alles eruit schreeuwen. Ik sluit me ogen en leg me handen voor me ogen. Ik begin zo hard te schreeuwen als ik kan. Waarschijnlijk zijn de docenten hier niet zo blij mee maar het moet eruit. Ik stop met schreeuwen als ik een grote hand op me schouder voel. de tranen stromen over me wangen. Ik kijk om en zie dat harry het is. Ik ga wat opzij zodat zijn hand van me schouders afglijd. Ben ik bang voor hem? Hmm,, misschien. Als ik hoor wat hij allemaal gedaan heeft. Zou hij zich schuldig voelen voor ze mensen waarbij hij iets gedaan heeft? Of zou het hem eigenlijk niks uitmaken. Zo van, gebeurd is gebeurd. Het is raar want ik voel me schuldig voor die mensen. Dat zou hij moeten zijn. Ik wijk mijn blik af van harry. 'Harry, ik kan dit niet. Ik breng jou problemen en jij mij. Ik kan het niet aan dat je al die mensen wat aangedaan heb.' Ik veeg de tranen weg en sta op. 'Het is misschien beter als we niet meer met elkaar om gaan. Of weet jij een beter idee?' Vraag ik slikkend. Ik kijk hem aan en zie de pijn in zijn ogen.

--

En? I hope you like it! Ily! Vote, comment and share! X christy