I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 9

-melody pov-

Ik ren zo snel mogelijk naar me fiets toe. Ik stap op me fiets en rijd zo snel mogelijk weg. Waarom vertelde ik dit hem? Je zag dat het hem letterlijk niks boeide. Hij vroeg het alleen om aardig te doen. Hij is een jongen. Een badboy. Het maakt hem niet uit wat meisjes voelen. De tranen stromen over me wangen. Ik ben me jas op school vergeten. Fijn. Het is gelukkig maar 5 minuten fietsen dus ik ben er zo. Als ik aankom gooi ik me fiets voor de deur en open de deur. Ik gooi me tas op de grond waardoor me moeder me geschrokken aankijkt. 'Liefje, wat is er?' Ugh, ik kan echt niet tegen dat lieve gedoe. Maar er is eindelijk iemand die om me geeft. 'Al mijn vriendinnen hebben me in de steek gelaten.' Mijn moeder wilt naar me toe komen maar ik loop zonder iets te zeggen naar boven. Ik trek de deur met een harde klap dicht. Ik val huilend op me bed neer. Stel ik me aan? Nee toch. Ik heb niemand op school die om me geeft. Waarom haat iedereen me op elke school dat ik kom. Op de peuterschool was het zelfs al zo. En de meeste hebben al een vriendje gehad van mijn leeftijd. Maar ik niet. Soms voel ik me echt als een mislukt kind. En misschien ben ik dat ook wel. Ik hoor van beneden de bel gaan. Ugh. Hopelijk niemand voor mij aan de deur want ik kan iedereen nu wel in elkaar slaan. Ik hoor voetstappen de trap opgaan en daarna iemand op me deur kloppen. Vast me vader die net thuis gekomen is of me moeder. 'Nee! Waag het niet om binnen te komen!' Roep ik hard. Tot verbazing maakt degene toch de deur open. Ik zie niet mijn moeder. Ook niet mijn vader. Het is Harry. Hij heeft mijn jas in zijn hand. Hoe komt hij daaraan? Het lag in me kluis. 'Hoe kom je daaraan?' Vraag ik zuchtend. 'Ik vroeg aan de bali of ze je kluisje wilde openmaken. Ik wist dat je je jas vergeten was. En nu mag ik tenminste van je ouders naar binnen. Ik denk niet dat het zonder reden had gemogen omdat mijn eerste indruk niet bepaald goed was.' Ik sta op en pak het jasje uit zijn handen. 'Dankjewel. Tot morgen.' Zeg ik kortaf. Ik hang het jasje over me stoel en plof weer op bed neer. 'Harry, kan je weggaan. Ik denk niet dat je zin heb ik meiden problemen en al die shit.' Hij trekt zijn jas uit en komt bij me zitten. 'Waarom blijf je hier?' Vraag ik wat verbaasd. 'Ik wil er voor je zijn.' Ik zie dat hij verbaasd is om zijn eigen worden. Ik laat een klein glimlachje ontsnappen. 'Wat kan ik doen om je blij te maken?' Vraagt hij dan. Eigenlijk wou ik zeggen dat hij het werkstuk af moest maken maar dat doe ik maar niet. Ik wil niet onaardig overkomen. 'Speel eens wat op mijn gitaar en zing erbij.' Ik zie dat hij nu toch een beetje verlegen wordt. Ik grinnik. Zo heb ik hem nog niet gezien in deze dagen. Hij loopt naar me gitaar toe. 'Maar ik speel elektrisch.' Zegt hij lachend. Ik haal me schouders op. 'Maak niet uit.' Weetje, misschien is hij nog niet zo erg om vrienden mee te zijn. Hij komt naast me zitten met de gitaar in zijn handen. 'Heb je een liedje met de akkoorden erbij?' Vraagt hij dan. Ik pak een map waar allemaal blaadjes inzitten waar liedjes opstaan met de akkoorden. Ik pak "isn't she lovely" uit de map. Ik leg het voor hem neer. 'Ken je deze?' Hij knikt hevig. Eigenlijk vind ik het helemaal geen muziek voor hem. Maarja. Hij is eerst bezig met het proberen van de akkoorden. Als het hem uiteindelijk lukt hoor ik hem nogsteeds niet zingen. 'Ga je nog zingen.' Hij grinnikt even. 'Je gaat me niet uitlachen toch?' Zegt hij lachend. Ik zie dat hij zich best op z'n gemak voelt omdat hij anders is dan op school. Hij lijkt niet meer op een badboy. 'Tuurlijk niet, sukkel!' Hij begint weer opnieuw met spelen en begint er uiteindelijk bij te zingen. Wat ik nu hoor is serieus niet normaal. Mijn mond valt even open van verbazing als ik dit hoor. Ik had het nooit van hem verwacht. Ik had het ergste verwacht. Echt zo'n badboy stem doe van het roken helemaal kapot is gegaan. Maar dit is anders. Het is mooi. Een lage stem met een hees randje eraan. Mijn mond staat nogsteeds open terwijl hij al gestopt is. 'D-dat was p-prachtig.' Zeg ik nog steeds verbaasd.

----

En? Wat vinden jullie ervan? Niet het beste hoofdstuk maarja. Ily! Vote en comment please! (Made by christy)

Byeeee little cupcakesss