I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 53

-melody pov-

Ik ga weer rustig verder. Ik moet me niet met harry bezighouden. Hij is verledentijd voor mij. Ik kijk geschrokken op als ik harde slagen hoor. Blijkbaar ben ik niet de enige die stopt. Ik kijk zoekend om me heen. Harry. Het is harry. Er komen scheuren in het kussen waar hij op slaat. Al zijn woede. Iedereen kijkt hem geschrokken aan. De leraar gaat steeds meer naar achteren totdat hij bij de muur aankomt. Hij staat er tegen aan maar harry blijft maar slaan. Na een tijdje houd hij op met slaan. Hij staat stijf naar de muur te staren. Huilt hij? Iedereen blijft stil staan. Waarschijnlijk omdat ze bang zijn. Ik zet een stap opzij om goed te kijken of die echt huilt. Ik slik. Zijn wangen zijn nat. Alsof er een waterval boen staat. Het blijft maar stromen. Ik kijk jade hulpeloos aan. 'Wat moet ik nou doen?' Playback ik naar harry. Ze haalt zuchtend haar schouders op. Ik wil zo graag naar hem toerennen en hem in me armen sluiten. Maar dan zal je zien dat ik weer het meisje ben die makkelijk te krijgen is. Ik moet harry niet te snel vergeven, hor graag ik het ook wil. Ik wil kijken wat hij ervoor doet om m terug te krijgen. Of hij er uberhaubt wel wat aan doet. Harry loopt stil de gymzaal uit richting de kleedkamers. De docent staat nog stokstijf tegen de muur. Waarschijnlijk had hij dit niet verwacht. Ik loop kangzaam richting de deur van de jongenskleedkamer. Moet ik dit wel doen? Niemand gaat naar hem toe. Dan moet ik maar de eerste zijn. Ik schuif de klink van de deur omlaag. Ik open de deur een klein beetje. Harry slaat met zijn vuisten tegen de muur. Hij heeft geen bokshandschoenen meer aan. Zijn knokkels bloeden. 'H-harry.' Mompel ik zacht. Zijn vuist gaat net richting de muur totdat hij mij hoort. Hij laat zijn handen zakken en kijkt naar zijn handen. Zijn handen zitten onder het bloed.w aarschijnlijk heeft hij hier nog wel een paar weken last van. Ik loop stilletjes naar binnen. Ik haal zenuwachtig een hand door me haren. 'Uh, gaat het?' Zeg ik zacht. Ik schraap me keel even. Harry gerft geen antwoord en blijft strak voor zich uitstaren. Niet naar mij maar naar de muur. 'H-harry.' Mompel ik. De tranen stromen over zijn wangen. Uit het niets vliegt hij me aan. Nee, niet met slaan. Hij vliegt me aan met een strakke knuffel. Ik sla wat ongemakkelijk mijn armen om hem heen. Ik voel dat hij huilt. Zijn lichaam schockt heen en weer. 'Ssst,' suis ik om hem stil te krijgen. Ik streel wat over zijn rig en laat hem na een tijdje los. 'I-ik hoop dat je hebt gemerkt dat het niet zo slim was om dit allemaal te doen. Ik weet niet wie je bent harry. Het ene moment ben je de lieve, schattige, zachte jongen en het andere moment met je een jongen die mensen bang maakt, die mensen bedreigt, die drugs neemt. Ik weet niet wie je bent. Totdat ik weet wie je bent kan ik niet met je omgaan. Ik kan nit met iemand omgaan die niet zichzelf is. Ik wil weten wie je ben en dan kan ik pas met je omgaan.' Harry is waarschijnlijk wat geschrokken van wat ik allemaal zei. Het is toch zo? Het ene moment is hij lief en doet hij er alles aan om je blij te maken en het andere moment bedreigt hij mensen voor geld. Ik weet gewoon niet met wie ik omga. 'Ik wil je niet in de steek laten maar.... Vertel me dan tenminste wie je echt bent. Wie je wil zijn.' Zeg ik zuchtend. Ik snap niet dat je mensen zo erg pijn kan doen. Een meisje bedreigen met een mes. Kom op man. Ben je wel goed in je hoofd. Harry heeft twee maanden in de bak gezeten maar dat meisje zal dit voor haar hele leven meenemen. Ze zal waarschijnlijk niet meer alleen over straat lopen. Voor altijd bang zijn. En dat heeft harry veroorzaakt voor zijn eigen plezier. Alleen maar voor wat geld om waarschijnlijk drugs te kopen. Ik hoop dat hij gaat veranderen want met zo iemand wil ik niet om gaan. Dat wil ik niet en dat kan ik niet.

---

Vote, comment and share!! Thankyou for all the reads! WE LOVEEEE YOU! X christy