I'll take you to another world -harry styles fanfic

Hoofdstuk 58

-Harry's pov-

Ik kijk haar aan en zie haar twijfelen. Er knapt alweer iets in me, wat de laatste tijd redelijk vaak gebeurt. Uit pure frustratie begin ik hard te trappen tegen de muur die er staat, en begin er tegenaan te slaan, ondanks ik alle wonden van vanmiddag weer openmaak. Ik heb echt een agressieprobleem. 'Ik had het kunnen weten!' mompel ik boos. Ik hoor Melody mijn naam zachtjes zeggen, maar ik negeer het volkomen. Ik schrik als Melody voor me gaat staan, en ik bijt op mijn lip. Ik kijk haar aan, en zonder dat ik het wil, wellen de tranen op. Ik moet me niet zo over emotioneel aanstellen. "Je bent bang voor me. Zeg het! Toe dan!" Zeg ik en ik kijk haar aan. "Zeg het me!' Ik kijk haar nog altijd strak aan en zie haar haar hoofd bangig schudden. "Zeg me dan waarom je niet mee naar mijn huis wil.' Mijn stem slaat over, en ik houd mijn mond en wacht geduldig op haar antwoord, zonder verder intimiderend over te komen. Tenminste, dat probeer ik. Ik heb haar altijd al gezegd dat ik haar niets aan zou doen, en dat ga ik nog altijd niet doen. "Zie je wel! Je bent fucking bang voor me!" Mijn stem slaat opnieuw over, man, als die er morgen nog is, is het een wonder. Absoluut tegen mijn wil in, barst ik in huilen uit. Ik lijk echt op een stomme overemotionele meid. Ik kijk haar strak aan als ze zegt dat het ook niet zo raar is dat ze het is. Dus ze is het wel. Het doet pijn als ze dat zegt. Iedereen, maar dan ook iedereen mag zeggen wat ie wil, zonder dat het me pijn doet, behalve Melody. Ik slik kort als ze opeens wegrent, en ik ren achter haar aan. Ik word kort gehinderd door allerlei flashbacks, van meiden die ik achterna heb gezeten. Ik haal haar al snel in, en pak haar bij haar arm vast. "Melody, ik zou je nooit wat aan doen" Zeg ik zacht en vriendelijk. "L-laat me los' Zegt ze, en het lijkt alsof ze bijna negeert wat ik net zei. Ik zie dat ik haar pijn doe, en laat haar meteen los. Dan rent ze weer weg, wat echt pijn doet. Ik weet ook wel dat ik het zelf heb gedaan, ik weet niet hoe ik me over had kunnen halen door die stomme rotjongens. En me dan ook nog eens zo in de steek laten! Ik heb nog een mooi litteken over van het mes wat het meisje naar me gooide, en in mijn onderbeen terecht kwam. Ik bijt op mijn lip. "Melody! Melody!" Roep ik nog, uiterst wanhopig. Het lukt me uiteindelijk weer om voor haar te staan, en ik pak haar beide bovenarmen vast, veel losser dan net. Ik merk dat ze er alles aan doet om te ontsnappen, maar het lukt haar niet. "Vieze Junk, laat me met rust!' Gilt ze boos. Ik bijt op mijn lip, maar laat haar niet los. 'Melody.. Je weet dat ik je nooit wat aan zou doen. Dat jij anders bent dan de rest.. Melody, ik hou van je" Er zit geen enkele woede of druk meer in mijn stem. Ik kijk haar aan, en er rolt nog een traan over mijn wang. Ik veeg hem ruw weg met mijn schouder. "Als je echt van me houd, laat je me nu los' Zegt ze dan. Ik doe wat ze van me vraagt, en besef dat het alleen maar een list was. Ze rent weg zo hard als ze kan, en begint Jades naam te gillen. Waar heb ik dit eerder gehoord? Ohja, Als je me loslaat, ga ik met je zingen. De eerste keer dat we samen uurtjes hadden. Ik plof neer op het gras en zucht. Ik heb het opnieuw verpest. Voor de zoveelste keer. Terwijl ik er nu niet eens achter stond, heb ik me toch laten overhalen. En toen, toen in de steek gelaten. Ik slik en pak mijn telefoon. -Melody.. wees alsjeblieft niet bang voor me.. Ik beloof dat ik me daar aan houd. Ik mag misschien vele dingen fout hebben gedaan, aan beloftes houd ik mijn woord- Begin ik razendnel te typen, en stuur het als SMS-berichtje naar Melody. Ik bijt op mijn lip en wacht tot het is verzonden. Voor het eerst heb ik ook nog eens genoeg beltegoed. Ik zucht en wacht of ik een berichtje terug krijg, maar zoals verwacht gebeurt dat niet. Ik sta op en ontmoedigd sla ik mijn tas over mijn schouder. Ik steek mijn sleutel in het slot, en fiets langzaam naar huis. Eenmaal binnen, word ik aangevlogen door mijn moeder, en in een flinke knuffel getrokken. "Hoe was je eerste schooldag weer, honey?" vraagt ze liefjes. Ik glimlach bleekjes. "goed hoor" Zeg ik en ik slik moeizaam. "Ik ga naar boven" Zeg ik tot slot, en ik wacht mijn moeders reactie niet eens af. Ik loop naar boven en plof neer op mijn bed, zodra ik mijn tas op de grond heb gegooit. ' I'm half a heart without you' begin mompel ik zachtjes. Ik ben doodop, en daardoor val ik binnen enkele minuten in een diepe slaap.

Hope you all liked it :) Comment, vote and share, my love! xx Liselotte