I'll take you to another world -harry styles fanfic

hoofdstuk 26

-harry's pov-

Ik laat haar in mijn kast kijken, aangezien ze dat graag wil. Dan kijk ik haar aan vol ongeloof als ze serieus mijn kamer op wil ruimen. En dat doet ze. Ik pak vol schaamte mijn playboy aan, die ze van de grond had geraapt en stop hem snel weg. Well, that was awkward. Ik raap al mijn peuken van de grond af, als ze zegt dat ze die zelf niet gaat opruimen. Ik kijk om me heen. Ik wist niet dat mijn kamer zo groot was. ik kom bij Melody liggen als ze met haar rug naar me toe ligt. Ik strijk met mijn hand voorzichtig door haar haar. "Gaat het wel?" ik kijk haar aan en glimlach bleek. Ik weet niet zo ontzettend goed wat te doen. "Dan blijf je bij mij" zeg ik en ik kijk haar glimlachend aan, ookal weet ik dat het niet kan. Ik glimlach bleek, en trek haar zachtjes tegen me aan. Ik sla mijn armen beschermend om me heen, en ze legt haar hoofd tegen mijn borst aan. Ik wou dat dit moment voor altijd kon blijven bestaan. We blijven een lange tijd zo liggen en ik sluit mijn ogen. Dan vraagt ze aan me waarom ik de badboy word genoemd. Ik open mijn ogen meteen.Er zijn genoeg mensen bang voor me. Moet ik eerlijk zijn? Ik zucht diep. "Je wil dat ik eerlijk ben tegen je, he Melody?" ik kijk haar aan en ik zie al aan haar dat ze weet dat er iets niet leuks aan zit te komen. Ze trekt zich uit mijn armen en gaat tegenover me zitten. "Waarom word je de badboy genoemd, Harry?" vraagt ze. Ik zucht diep. "Ik heb gewoon wat fouten gemaakt, oké?" ik bijt op mijn lip en ik kijk haar aan. "Wat voor foute dingen?" ik zie dat ze een beetje achteruit kruipt. Niet opvallend veel, maar een klein beetje. Ik bijt op mijn lip. "Er was een tijd dat ik.. Ik mishandelde mensen voor drugs. Meisje of jongen, jong of oud. Ik heb ook genoeg meiden verkracht voor geld. Allemaal stomme weddenschappen, om te bewijzen of ik wel goed genoeg was om in een bende te zitten. En je weet dat ik een uitdaging of weddenschap altijd aanga." ik bijt op mijn lip en hoop dat ik niet meer hoef te vertellen. "Dat was vroeger, dit is nu!" zeg ik als Melody nog wat naar achter kruipt. Ik kruip ook wat naar achter, van haar af. Misschien laat dat haar iets veiliger voelen. Blijkbaar wel, want ze vraagt dor. "I-is er meer?" vraagt ze. Ik bijt hard op mijn lip, en proef bloed. Ik kan het niet vertellen. Maar ik weet zeker dat er geen ander moment is. Niet met al dat drama wat zich allemaal nu afspeelt. "Harry, is er meer?" Vraagt ze en ze kijkt me strak aan. Ik slik. "Ik stal, bedroog, loog. Ik heb niet echt een bepaald kort strafblad" zeg ik dan en ik zucht. Ik kan nu maar beter eerlijk zijn. Ik kijk langzaam op, en zie dat Melody bang naar me kijkt. Ze is nog verder van me afgekropen. "M-melody, ik snap dat je bang bent, maar ik ben niet meer zo. Ik heb al een half jaar niet gestolen, en sinds ik jou heb ontmoet heb ik niks meer gedaan voor cocaïne, heb ik niemand meer verkracht en heb ik niemand gemarteld!' Ik probeer haar hand te pakken, maar ze trekt hem weg. Ik kijk haar verdrietig aan. "Melody..' Probeer ik nog. Ik krijg het koud. "Melody, alsjeblieft.. dat ik dit allemaal vertel, betekent dat ik je vertrouw. Ik kon ook liegen en zeggen dat ze dat doen omdat ik veel rook!" Ik kijk haar aan en probeer nog een sprankje medelijden te wekken, maar het lukt niet. Ze staat op, en wil weglopen. Ik spring overeind en pak haar bij haar armen vast. Onbedoelt hard. "Laat me los, engerd!" Gilt ze bijna. Er staan tranen in haar ogen en ik laat haar meteen los. Van het feit dat ik haar pijn doe, word ik ook niet echt gelukkig. Ze rent naar beneden, en ik wil haar achterna gaan, maar ze had al een te grote voorsprong. "Melody!" Roep ik nog. Ze rent naar haar fiets en haalt hem snel van het slot af. Ik ren op mijn sokken achter haar aan, over de straat. Ze gaat niet richting haar huis. Op een gegeven moment is ze uit het zicht. Vloekend loop ik mijn huis weer binnen en ik zucht. Mijn moeder kijkt me geschrokken aan. "Wat is er hazz?" Vraagt ze lief. Ik kijk haar aan en bijt op mijn lip. "Ik dacht eindelijk iemand gevonden te hebben waarbij ik over mijn verleden kon praten" Zeg ik koel en ik loop rustig naar boven. Verstandig van mijn moeder om me niet achterna te gaan. Ik sla de deur dicht en klim op mijn bed en laat mijn hoofd tegen de muur vallen, en uit pure woede sla ik tegen de muur. Ik ken mijn eigen krachten blijkbaar niet, want er zit een groot gat in. Ik barst in huilen uit, wat ik niet vaak doe. Waarom heb ik niet gewoon gelogen. Verteld dat het door mijn uiterlijk komt? De waarheid vertellen is dus niet altijd een goed idee. Ik ga liggen op mijn bed. Ik heb iets nodig. Iets sterks. Ik klim overeind en trek wat kisten onder mijn bed uit. Ik had me beloofd om het niet te doen, maar één keer snuiven is niet erg toch? Ik denk nog kort na. Dan doe ik het. Ik snuif kort wat en stop alles snel weg. Ik had mijn moeder gezegd dat ik al mijn drugs weggedaan en verkocht had. Niet dus. Ik schuif het ver onder het bed en ga weer liggen op bed. Ik voel me al een heel stuk beter. Ik kan zelfs even glimlachen. Live for the moment.

---

Hope you like it :) Vote,comment and share x liselotte