Everything lost [✓]

Εισαγωγή

Πριν δύο χρόνια....μία ημέρα που ποτέ στην ζωή μου δεν θα την ξεχάσω...η ημέρα που τα έχασα όλα.....

Ξύπνησα από το φως που μπήκε στο δωμάτιο μου και ενόχλησε τα μάτια μου...
Είχε ξημερώσει, η μεγάλη μέρα έφτασε....!!

Ντύθηκα, πληθηκα και κατέβηκα κάτω να πάρω πρωινό. Εκεί είδα τον μικρό μου αδερφό τον Νίκο να πίνει δημητριακά με γάλα και την μητέρα μου να πίνει τον καφέ της και να μιλάει στο τηλέφωνο όμως όταν με αντιλήφθηκε το έκλεισε.

"Καλημέρα αγάπη μου!!"μου είπε με ένα χαμόγελο.

"Καλημέρα"της απάντησα και πήρα μια φρυγανιά από το τραπέζι και έφαγα.

"Καλημέρα, μικρέ"λέω στον μικρό μου αδερφό για να τον πειράξω.

"Δεν είμαι μικρός!!!"μου απάντησε με τσαμπουκά και μου βγάζει την γλώσσα.

"Σωστά είσαι 7"

"Εφτάμιση!!!" Θίχτηκε ή μου φάνηκε;;

"Εντάξει μεγάλε"του είπα γελώντας.

"Ο μπαμπάς ποτέ θα γυρίσει;"

"Είχε μια μικρή καθυστερήση το πλοίο, αλλά σήμερα το μεσημέρι θα είναι εδώ"μου απάντησε η μητέρα μου.

"Ωραία, λοιπόν μαμά εγώ φεύγω τώρα γιατί θα χάσω το σχολικό"της είπα και της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο, το ίδιο και στον αδερφό μου αλλά με τα χίλια ζόρια.

Μπήκα μέσα στο σχολικό και φυσικά όλοι με χαιρέτησαν, πήγα στις πίσω θέσεις που καθόντουσαν οι κολλητές μου η Χριστίνα και η Αφροδίτη από την πρώτη γυμνασίου.

"Καλημέρα κορίτσια"της είπα

"Γεια"λένε και οι δύο ταυτόχρονα.

"Αχ κορίτσια μου, είμαι πολύ ενθουσιασμένη για σήμερα, αν και έχω ένα τρακ που δεν μπορώ να το κρύψω...."

"Ιιιι, κοιτάξτε τι φωτογραφία ανέβασε, αμέσως να μας μοστράρει τα καινούργια γυαλιά ηλίου.... έλεος δηλαδή η ψωνάρα!!"είπε θυμωμένα και ζηλόφθονα η Χριστίνα.

"Ναι... σίγουρα από καμια λαϊκή τα πήρε 10€"πετάγεται η Αφροδίτη.

"Ναι....."συμπληρώνω και γω απογοητευμένα γιατί δεν έδωσαν σημασία σε αυτό που είπα.

{...}

Επιτέλους φτάσαμε στο σχολείο, και κατευθύνθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην τάξη για να βρω το αγόρι μου τον Αντρέα. Όταν άνοιξα την πόρτα τον είδα να κάθεται πάνω σε ένα θρανίο, στιγμιαία είχα βρεθεί στην αγκαλιά του.