Everything lost [✓]

Κεφάλαιο 72

Αμαλία
................

Μόνη πάλι, μόνη. Η Μαρία λείπει, κάθομαι στο θρανίο, γύρω τα παιδιά μιλάνε και γελάνε. Ξάφνου η πόρτα ανοίγει. Ο Φώτης.

Με κοίταξε, άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου με αργά βήματα. Σταμάτησε απέναντι μου, με κοίταξε πάλι αλλά με προσπέρασε, πήγε πίσω και κάθισε στο θρανίο του.

{...}

Περπατούσα στον διάδρομο του σχολείου για να βγω έξω στο προαύλιο.

"Αμαλία!!"άκουσα τον Φώτη από πίσω μου αλλά εγώ τον αγνόησα, συνέχισα να περπατάω με γρηγορότερο ρυθμό μέχρι που βγήκα στο προαύλιο.

Όμως με σταμάτησε πιάνοντας σφιχτά τον καρπό του χεριού μου.

Γύρισα αναγκαστικά προς το μέρος του, τα μάτια του ήταν υγρά.

"Άσε με"του είπα σιγανά. "Άσε με!!!"του είπα υψώνοντας τον τόνο της φωνής μου και καταφέρνοντας να αφήσω το χέρι μου ελεύθερο.

"Αμαλία, θέλω να μιλήσουμε"μου είπε.

"Δεν έχουμε τίποτα να πούμε...δεν έχω να σου πω τίποτα"του απάντησα απότομα γυρίζοντας το βλέμμα μου από την άλλη.

"Όμως εγώ έχω"μου απάντησε απαιτητικά, με έπιασε από το πιγούνι γυρίζοντας το πρόσωπο προς το μέρος του. Έπειτα με ξανάπιασε από το χέρι και με έσυρε στην πίσω αυλή.

"Ωραία εδώ έχει ησυχία"ψιθύρισε.

"Άσε με"του φώναξα αλλά εκείνος δεν με άκουσε.

"Άκου Αμαλία, όλο αυτό μπορεί να ξεκίνησε ως ένα παιχνίδι αλλά στα αλήθεια σε ερωτεύτηκα..."μου είπε κάνοντας ένα βήμα μπροστά και γω πίσω. Μέχρι που δεν μπόρεσα να πάω πιο πίσω γιατί βρήκα εμπόδιο.

Έτσι εκείνος με πλησίασε περισσότερο. "Αλήθεια...δεν βαρέθηκες να με κοροϊδεύεις; Σταματά πια... κέρδισες..."του είπα σηκώνοντας το βλέμμα μου προς τα μαύρα του μάτια.

"Δεν σε κοροϊδεύω πίστεψε με"μου είπε καθώς χάζευε τα χείλη μου.

"Χαχα, πρώτη φορά βλέπω έναν «απατεώνα» να το τραβάει τόσο πολύ..."του είπα."Αυτό που ήθελες το πήρες"συμπλήρωσα.

"Κι όμως όχι"μου απάντησε τότε μείωσε ταχύτατα την απόσταση μεταξύ μας, με αποτέλεσμα να ακουμπήσουν τα χείλη μας, άρχισε να τονώνει το φιλί του όμως εγώ το διέκοψα σπρώχνοντας τον.

"Πιστεύεις ότι αν πράγματι δεν σε ήθελα θα συνέχιζα να το κάνω αυτό; Ή αυτό;"είπε και ξαναένωσε τα χείλη μας με ένα ακόμα πιο έντονο και παθιασμένο φιλί. Μπορούσα να νιώσω μια λεπτή γεύση μέντας στην γλώσσα μου.